«Ο Τύπος της Κύπρου πρέπει να διαλέξει ποιους πρέπει να πιστεύει, εμάς ή την τουρκική προπαγάνδα», δήλωσε χθες –εμφανώς εκνευρισμένος– ο υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης, αναφερόμενος στις κινήσεις της τουρκικής πλευράς για αναγνώριση. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ιωάννης Κασουλίδης εκφράζει ανάλογο παράπονο όσον αφορά την τουρκική προπαγάνδα και την αναπαραγωγή της από τα ελληνοκυπριακά μέσα ενημέρωσης.
Από μόνη της η τοποθέτηση Ι. Κασουλίδη μπορεί κάλλιστα να τοποθετήσει το σύνολο των ελληνοκυπριακών μέσων ενημέρωσης ως φορείς της τουρκικής προπαγάνδας. Για να μην το προσωποποιούμε, δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται κάτι ανάλογο, όχι μόνο από την παρούσα Κυβέρνηση αλλά και από προηγούμενες. Μονίμως εκφράζεται παράπονο ότι υιοθετείται η προπαγάνδα της τουρκικής πλευράς ιδιαίτερα σ’ ό,τι αφορά θέματα που σχετίζονται με το Κυπριακό και τις συνομιλίες.
Για δεκαετίες τώρα είναι το ίδιο πρόβλημα που υφίσταται και το ίδιο παράπονο εκφράζεται συνεχώς. Τα μέσα ενημέρωσης να κατηγορούνται ότι μεταφέρουν την «τουρκική προπαγάνδα» όπως την προωθούν είτε το κατοχικό καθεστώς είτε η Άγκυρα. Όσοι έτυχε να καλύψουν συνομιλίες για το Κυπριακό έχουν βιώσει αυτή την «εμπειρία». Αλλά και εκτός περιόδους συνομιλιών ακούγονται ανάλογες αιχμές.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα, για να γνωρίζουν και όσοι άκουσαν ή θα διαβάσουν τις δηλώσεις Κασουλίδη; Να δώσουμε την πραγματική εικόνα για να γνωρίζουν και όσοι δεν κάθονται στη δική μας θέση και εύκολα θα πειστούν πως οι δημοσιογράφοι είναι φορείς της τουρκικής προπαγάνδας. Όποτε ο χαρακτηρισμός αυτός είναι βολικός για να λεχθεί, γιατί υπάρχουν και περίοδοι που τα όσα λένε οι Τούρκοι μπορεί να βολεύουν διαφορετικά, όπως για παράδειγμα οι δηλώσεις Τσαβούσογλου περί λύσης δύο κρατών.
Αποτελεί γεγονός ότι η τουρκική πλευρά –στα κατεχόμενα και στην Τουρκία– ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ τα μέσα ενημέρωσης στο να προωθεί τις θέσεις της. Και με τα σημερινά δεδομένα είναι εύκολη η αναμετάδοση των θέσεων αυτών. Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα του κυπριακού Τύπου, αλλά είναι το πρόβλημα ενημέρωσης που υφίσταται εδώ και μερικά χρόνια και για το οποίο προσωπικά, από τη στήλη αυτή, έχω αναφερθεί σε αρκετές περιπτώσεις.
Το πρόβλημα δεν είναι ο κυπριακός Τύπος (έντυπος, ηλεκτρονικός, ραδιοτηλεοπτικός κ.λπ.) αλλά η απουσία ενημέρωσης. Ήταν επιλογή της Κυβέρνησης να τερματίσει τις καθημερινές ή έστω τακτικές ενημερώσεις των πολιτικών συντακτών από τον κυβερνητικό Εκπρόσωπο. Δεν αποφάσισαν από μόνοι τους οι δημοσιογράφοι να μην ενημερώνονται. Κατανοητή η ενόχληση του Ιωάννη Κασουλίδη, αλλά η ευθύνη είναι πρωτίστως πολιτική και δεν είναι ευθύνη των μέσων ενημέρωσης.
«Κινήσαμε γη και ουρανό για να αποτραπούν επιδιώξεις της τουρκικής πλευράς», ανέφερε χθες ο υπουργός Εξωτερικών. Δεν έχουμε κανένα λόγο να τον αμφισβητούμε. Το λέει σήμερα, μια εβδομάδα μετά τη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών. Το θέμα της συνόδου ΟΤΚ και ότι η τουρκική πλευρά θα επιδίωκε αποτέλεσμα προς όφελος του κατοχικού καθεστώτος ήταν καλά γνωστό (οι αναγνώστες του «Φ» θα το θυμούνται).
Ο Ι. Κασουλίδης είναι παλιά καραβάνα και ξέρει τι σημαίνει να ενημερώνεις έγκαιρα τα μέσα ενημέρωσης. Διετέλεσε και κυβερνητικός Εκπρόσωπος και άλλες δύο θητείες ως υπουργός Εξωτερικών. Γνωρίζει και πότε είναι ωφέλιμο να γίνει μια «διαρροή» και πότε να ενημερωθούν σωστά οι δημοσιογράφοι και να γνωρίζουν τα πραγματικά δεδομένα.
Χωρίς σωστή ενημέρωση (αυτό που δημοσιογραφικά και πολιτικά ονομάζεται background briefing) τότε εκείνο που θα καταγραφεί είναι το γεγονός και το τελικό αποτέλεσμα. Και στην περίπτωση των ενεργειών του κατοχικού καθεστώτος είτε στη νεκρή ζώνη είτε διεθνώς, προκύπτουν καθημερινά αρκετά ερωτήματα. Εάν η Κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να τα απαντήσει μέσω τακτικής ενημέρωσης των δημοσιογράφων, τότε κανείς άλλος δεν μπορεί να αναλάβει αυτή την αποστολή.
