Άλλα περιμέναμε ν’ ακούσουμε (τρόπος του λέγειν) κατά την επίσημη επίσκεψη του προέδρου στην Αθήνα και άλλα ακούσαμε. Κι αυτά ολίγον συγχυσμένα, όπως διευκρινίστηκε στη συνέχεια. Άλλα είπε ο πρόεδρος κι άλλα εννοούσε, διευκρίνισε την επόμενη μέρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Ο πρόεδρος αναφέρθηκε σε κοινές συνεδριάσεις των Υπουργικών Συμβουλίων των δύο χωρών, παρουσία των ηγετών, ο εκπρόσωπος εξήγησε πως δεν εννοούσε αυτό που είπε, αλλά «συναντήσεις αρμόδιων υπουργών και υφυπουργών» αναλόγως της ατζέντας που θα απασχολεί. Το πώς γίνεται ο πρόεδρος να λέει άλλα από αυτά που εννοεί και μάλιστα στο πλαίσιο μιας επίσημης επίσκεψης, μην μας ρωτάτε. Μπορεί να φταίει το άγχος της «πρώτης φοράς». Ο λόγος για το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Κύπρου και Ελλάδας για το οποίο ήδη λέχθηκαν πολλά. Κι αφού διευκρινίσω -για τους υπερευαίσθητους- ότι εμείς κανένα ζόρι δεν τραβάμε, είτε με «κοινές συνεδριάσεις» είτε με «συναντήσεις αρμόδιων υπουργών», ούτε πιστεύουμε ότι αντιλέγει κανείς στη… «βελτιστοποίηση» της συνεργασίας σε θέματα κοινών επιδιώξεων και συμφερόντων, είτε με την Ελλάδα είτε με οποιαδήποτε χώρα, να σημειώσουμε μόνο κάτι – κι αυτό επειδή η γλώσσα μας και ο νους μας σπάνια συγχρονίζονται: Να μην ξεχνάμε, όσο κι αν μάθαμε να ζούμε μόνοι μας, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αντλεί την ύπαρξη και την ισχύ της από το Σύνταγμα του 60 και αποτελεί ένα δικοινοτικό κράτος. Κι ότι επιδιώκουμε επανένωση. Οπόταν, οι ενέργειες και η ρητορική μας, πρέπει πάντα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές.
Εκείνο για το οποίο περιμέναμε (τρόπος του λέγειν, επαναλαμβάνω) να ακούσουμε και δεν ακούσαμε ήταν για την αναβίωση του… Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, που ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξήγγειλε (περίπου) στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Αρχής γενομένης τον περασμένο Οκτώβριο, όταν μιλώντας σε Κύπριους στην Αθήνα, είπε: «Αθήνα και Λευκωσία θα πρέπει να έχουν μια ειλικρινή συζήτηση για τις δυνατότητες ουσιαστικής αναβίωσης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, αν κάτι τέτοιο είναι επιχειρησιακά εφικτό». Δυο μήνες μετά, τον Γενάρη, μιλώντας σε προεκλογική στη Λάρνακα, είπε: «Η Κύπρος θα είναι ένας ισχυρός εταίρος στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, με ισχυρή αποτρεπτική ισχύ και είναι καιρός – και εμείς θα το κάνουμε πράξη – αναβίωση του ενιαίου αμυντικού δόγματος». Στο Ράδιο Πρώτο, μερικές μέρες μετά, ήταν πιο επεξηγηματικός: «Μια από τις πρώτες ενέργειές μας και το συζήτησα στην Αθήνα, θα είναι η αναβίωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος», είπε. Εξήγησε πως δεν θα είναι σύνθημα, «…όχι να λέμε ωραία λόγια.. να πετούν πάνω από την Κύπρο μια φορά κάθε έξι μήνες και να νιώθουμε καλά και ωραία. Μιλώ επιχειρησιακά, το έχω συζητήσει και με τον πρωθυπουργό και με τον υπουργό άμυνας όταν ήμουν στην Ελλάδα. Το συμπέρασμα των συζητήσεων είναι ότι στο επίπεδο της Αεροπορίας μετά την τελευταία ενίσχυση της Ελλάδος, μπορεί να γίνει άμεσα. Αναφορικά με το ναυτικό, μετά το 2024 μετά την ενίσχυση που θα κάνει..». Τέλος, το διαβάσαμε και στο προεκλογικό του πρόγραμμα: «Μελετούμε σε συνεργασία με την Ελληνική Κυβέρνηση την προοπτική ουσιαστικής αναβίωσης του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου-Ελλάδας, σε επιχειρησιακό επίπεδο». Βεβαίως, το τροπάριο άλλαξε στη συνέχεια. Όταν προ ημερών, για παράδειγμα, επισκέφτηκε την 33η Μοίρα Καταδρομέων ως πρόεδρος, πλέον, της Κυπριακής Δημοκρατίας, μίλησε γενικά για περεταίρω ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος. Μάλιστα, μας υπέδειξε πως: «Δεν πρέπει, στον τομέα της Άμυνας ειδικότερα, να επηρεαζόμαστε όλοι μας ή οποιοσδήποτε από εμάς από ωραίες δημόσιες δηλώσεις, επικοινωνιακές προσεγγίσεις…»!
Καταρχάς, λοιπόν, παρόλο που αντιλαμβάνομαι τους λόγους που κάποιος θέλησε να παίξει μ’ αυτό στη διάρκεια του προεκλογικού, σε ποιους απευθυνόταν και ποιες χορδές ήθελε να αγγίξει, θα πρέπει να μας εξηγήσουν την αναγκαιότητα του «Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος», από τη στιγμή, για παράδειγμα, που τον Οκτώβριο του 2018 – ο κύριος Χριστοδουλίδης ήταν υπουργός εξωτερικών τότε, θα το θυμάται – οι ηγέτες Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου, μετά το πέρας της Τριμερούς Συνόδου Κορυφής, που είχε πραγματοποιηθεί στην Ελούντα της Κρήτης, αποφάσισαν και διακήρυξαν κάτι αντίστοιχο με αυτό που ένωνε τον Πόρθο, τον Άθω και τον Άραμι, τους γνωστούς «Τρεις Σωματοφύλακες»: «Απειλή για έναν, απειλή για όλους». Για να μην θυμίσω το «Δόγµα της Ενιαίας Θάλασσας», που είχαν υπογράψει το 2014 οι Κασουλίδης – Βενιζέλος, το οποίο άλλα αφορούσε, έγινε όμως (κι αυτό!) πρωτοσέλιδο με τυμπανοκρουσίες, θαρρείς και αγκυροβόλησε ο ελληνικός στόλος στη Μαρίνα Λεμεσού, λέγοντάς μας ότι… θωρακίζει την Ελλάδα και την Κύπρο από ενέργειες επιθετικές – οι οποίες πρέπει να είναι κάτι άλλο από τη συχνή κάθοδο του Μπαρπαρός, τον εγκλωβισµό του πλοίου της Exxon Mobil από τουρκικά πολεµικά και την εκδίωξη του γεωτρητικού της ΕΝΙ από οικόπεδο στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν έχουν αντίκρισμα οι Συμφωνίες που υπογράψαμε και οι διακηρύξεις με τις οποίες τις συνοδεύσαμε; Κατά δεύτερον, αλλά ουσιαστικότερο: Τέτοια θέματα σοβαρά, γίνεται να τα χειριζόμαστε και με την πρέπουσα σοβαρότητα; Ας μην γίνονται αντικείμενο ευκαιριακής συνθηματολογίας και εκμετάλλευσης στη βάση ευτελών σκοπιμοτήτων. Για να μην δείχνουμε μόνο σοβαροί, αλλά και να είμαστε.
