Πολύ ενδιαφέρουσες οι αντιδράσεις που καταγράφονται τις τελευταίες μέρες επειδή ο Νίκος Χριστοδουλίδης επιμένει να προτάσσει την προσπάθεια εμπλοκής της ΕΕ στο Κυπριακό. Είναι γεμάτος ο τόπος τετραπέρατους οι οποίοι ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνει ο Πρόεδρος για να σπάσει το αδιέξοδο. Ακόμα κι αυτοί που δοκίμασαν πριν από αυτόν κι έσπασαν τα μούτρα τους.

Προσπαθούμε κι εμείς να καταλάβουμε τι προτείνουν ακριβώς, αλλά δεν είναι εύκολο να πιάσουμε τους θεόρατους δείκτες των εγκεφάλων τους. «Ο Πρόεδρος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται», έγραφε χτες μια εφημερίδα, «ότι με δεδομένη την εντελώς αρνητική στάση της τουρκοκυπριακής και τουρκικής πλευράς στο θέμα αυτό, η πρόταση αυτή, όχι μόνο ανεδαφική και μη εφικτή είναι, αλλά και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και υποσκάπτει κάθε προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου…».

Ο Πρόεδρος και πρώην υπουργός Εξωτερικών, και συγγραφέας βιβλίων για το Κυπριακό «δείχνει να μην αντιλαμβάνεται» και αντιλαμβάνονται οι τετραπέρατοι που χτυπούν στο πληκτρολόγιο ό,τι κόψει ο νους τους. Σε άλλη εφημερίδα άλλος τετραπέρατος ειρωνευόταν την προσπάθεια και την χαρακτήριζε μάλιστα, «φαεινή ιδέα» την οποία απέρριψε ο Τατάρ κι έτσι «η φούσκα έσκασε νωρίς». Να σημειωθεί παρενθετικά ότι είναι οι ίδιοι που εγκωμίαζαν με διθυράμβους τα ΜΟΕ του Κασουλίδη και δεν τους απασχολούσε που τα είχε απορρίψει ο Τατάρ με μια προσβλητική επιστολή που έστειλε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη.

Αν ήταν βέβαια μόνο κάποιοι αναλυτές, δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα. Αλλά, τους ενισχύει και το ΑΚΕΛ (ο ΔΗΣΥ ξεχάστηκε στις κομματικές αναταράξεις), που δίνει διαστάσεις εθνικής τραγωδίας στην ιδέα (ιδέα θα μείνει, μάλλον) εμπλοκής της ΕΕ. Διότι, όπως έλεγε ο Στέφανος Στεφάνου,  «το Κυπριακό πρέπει να λυθεί στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και στη βάση των ψηφισμάτων» και η ΕΕ «δεν μπορεί ούτε και θέλει να υποκαταστήσει το ρόλο των Ηνωμένων Εθνών».

Δεν είπε κανένας ότι επιδίωξη είναι η ΕΕ να υποκαταστήσει το ρόλο των Ηνωμένων Εθνών ή ότι η λύση δεν πρέπει να είναι στη βάση των ψηφισμάτων. Μόνο οι Τούρκοι το υποστηρίζουν αυτό, όχι ο Χριστοδουλίδης. Ο οποίος υποστηρίζει ότι η ΕΕ μπορεί να είναι βοηθητική στα Ηνωμένα Έθνη, διότι είναι η ΕΕ, που έχει τα κίνητρα για να πεισθεί η Τουρκία να διαπραγματευθεί εποικοδομητικά. Έστω, όμως, ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Τι είναι αυτό που ενοχλεί όσους αντιδρούν; Γιατί να μην γίνει η προσπάθεια; Τι έχουμε να χάσουμε;

«Υποσκάπτει κάθε προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου», γράφουν οι αναλυτές μας και δηλώνουν πολιτικοί μας. Διότι, λένε, «εκείνο που προέχει και καίει αυτή τη στιγμή είναι να πειστεί η τουρκική πλευρά να ξανακαθίσει άμεσα στο τραπέζι του διαλόγου». Πρώτο, δεν υπάρχει περίπτωση να στρωθεί τραπέζι διαλόγου πριν από τις τουρκικές εκλογές και δεύτερο, η προσπάθεια εμπλοκής της ΕΕ σε αυτό αποσκοπεί. Δηλαδή, να πειστεί η Τουρκία ότι θα έχει κέρδος αν καθίσει στο τραπέζι.

Αν αποδειχθεί κι αυτό ανέφικτο, καλό είναι να μας πουν όσοι το απορρίπτουν προκαταβολικά τι εννοούν όταν λένε ότι «εκείνο που προέχει και καίει» είναι «να πειστεί η τουρκική πλευρά». Με ποιο τρόπο θα πεισθεί; «Με δεδομένη την εντελώς αρνητική στάση της τουρκοκυπριακής και τουρκικής πλευράς» και στα ΜΟΕ του Κασουλίδη, αλλά ιδίως στην επιστροφή στο τραπέζι του διαλόγου χωρίς την προϋπόθεση αναγνώρισης της κυριαρχικής ισότητας και χωρίς ανατροπή της βάσης των διαπραγματεύσεων με έναρξη διαλόγου για λύση δυο κρατών.

«Ο Πρόεδρος καλείται να διευκρινίσει και να τοποθετηθεί επ΄ αυτού του κρίσιμου ζητήματος: Πώς σκέφτεται να πετύχει επανέναρξη των διαπραγματεύσεων», έλεγε ο Στέφανος Στεφάνου. Ο Πρόεδρος, όμως, καλώς ή κακώς, φαίνεται να σκέφτηκε πως αν εμπλακεί και η ΕΕ δίπλα στα Ηνωμένα Έθνη (και όχι υποκαθιστώντας το ρόλο τους), μπορεί να δημιουργηθεί έδαφος για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Οι υπόλοιποι γιατί δεν μας λένε τι σκέφτονται; Διότι, το άλλο που μπορεί να γίνει είναι να ικανοποιήσει ο Πρόεδρος τους τουρκικούς όρους για να μην του λένε οι τετραπέρατοι ότι «υποσκάπτει κάθε προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου». Αν είναι αυτό που υπονοούν ας το πουν καθαρά, μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας.