Κινούμαστε προς την τελική ευθεία για τις προεδρικές εκλογές του 2023. Μια ιδιαίτερα μακρά προεκλογική περίοδος που ξεκίνησε πρόωρα, όπως γίνεται πλέον από όλους. Βρισκόμαστε σ’ ένα σημείο που θα έπρεπε, κανονικώς εχόντων των πραγμάτων, να αναμέναμε να αρχίσουν σιγά-σιγά να ανεβαίνουν οι τόνοι και να υπάρχει ένας πιο ζωντανός διάλογος επί συγκεκριμένων προτάσεων.
Αντ’ αυτού όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές βλέπουμε όλο και περισσότερα σημάδια κούρασης, και αναφέρομαι στην πολιτική και όχι τη σωματική κούραση. Το λέγαμε ότι όλα εκείνα που καταγράφονταν την άνοιξη και το καλοκαίρι δεν δικαιολογούνταν, ήταν πρόωρα. Δυστυχώς η σημερινή κατάσταση πραγμάτων μας επιβεβαιώνει. Στην πολιτική όπως και στον αθλητισμό η πορεία των πραγμάτων είναι πάντα η ίδια. Σ’ ένα αγώνα αντοχής οι αθλητές προσπαθούν πάντα να φυλάξουν δυνάμεις για το τέλος, όποιος επιχειρήσει να τρέξει με ταχύτητα στην αρχή, θα μείνει από δυνάμεις στο τέλος. Αλλά και σ’ ένα πρωτάθλημα, τον τίτλο τον κερδίζει εκείνη η ομάδα που έχει μια συνέπεια στο παιχνίδι της και κυρίως εκείνη που στο τέλος θα δείξει τις μεγαλύτερες αντοχές.
Αντί στο επίκεντρο να βρίσκεται μια συζήτηση για το τι λένε οι υποψήφιοι για την οικονομία, το Κυπριακό, το μεταναστευτικό, η ενέργεια, οι προκλήσεις της Τουρκίας, η ακρίβεια και όλα τα άλλα γνωστά θέματα, στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκεται το κατά πόσο θα τοποθετηθεί και θα αντιδράσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε αιχμές που τον αφορούσαν. Λες και το πρόβλημα των Προεδρικών Εκλογών είναι το τι θα πει ο Νίκος Αναστασιάδης για τον ενδιάμεσο χώρο. Εκτός και αν περιμένουν ότι ο Νίκος Αναστασιάδης θα βγει δημοσίως και θα «στολίσει» τον Νίκο Χριστοδουλίδη με όλα εκείνα τα επίθετα που ακούγονται πιο έντονα το τελευταίο διάστημα. Εάν περιμένουν κάτι ανάλογο προφανώς δεν γνωρίζουν ή δεν γνώριζαν ποτέ τον Νίκο Αναστασιάδη.
Αλλά, από την άλλη, ας πούμε ότι κάνει τοποθέτηση δημόσια, όπως το έπραξε αρκετές φορές τον τελευταίο ένα χρόνο, πιστεύει κανείς ότι θα υπάρξει κάποια διαφοροποίηση δεδομένων; Μάλλον η όλη πίεση που ασκείται οδηγεί προς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Και αυτό φάνηκε πολύ ξεκάθαρα χθες και προχθές μέσα από τη σιωπή του Προέδρου Αναστασιάδη. Είναι αρκούντως ξεκάθαρο πως με την όλη του στάση τα τελευταία 24ωρα μιλά και πολύ ξεκάθαρα μάλιστα.
Το να μετατρέπεται, αυτή τη στιγμή, μείζον θέμα το εάν θα μιλήσει ή δεν θα μιλήσει και τι μηνύματα θα στείλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προς συγκεκριμένο ακροατήριο, είναι επίσης ένα σημάδι του ότι ο προεκλογικός αγώνας δεν οδεύει προς τη σωστή κατεύθυνση. Όχι γιατί φταίει ο Νίκος Αναστασιάδης. Αυτός καλά κάνει και τους διαμηνύει πως δεν θέλει να τον ανακατεύουν.
Τα πράγματα είναι σε ένα κρίσιμο-κομβικό σημείο και χρίζουν από όλους ιδιαίτερη προσοχή. Ιδιαίτερα χρειάζεται προσοχή ώστε να μη νιώθουν και οι ψηφοφόροι την ίδια κούραση με την πολιτική. Γιατί εάν οι ψηφοφόροι κουραστούν με όλα όσα ακούνε και βλέπουν τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για όλους. Εκτός βεβαίως κι αν υπάρχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα στο να οδηγηθούν τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση που κινούνται σήμερα.
Γιατί το φυσικό συνεπακόλουθο θα είναι να σταματήσουν οι ψηφοφόροι να ενδιαφέρονται για τις εκλογές, και στο τέλος την ημέρα των εκλογών να πάνε οπουδήποτε αλλού παρά στο οικείο εκλογικό κέντρο για να ψηφίσουν. Εάν όμως δημιουργείται ένα κλίμα αρνητικό που κάνει τον ψηφοφόρο να αδιαφορήσει για πολιτική και εκλογές τότε αυτός δεν θα πάει να ψηφίσει. Κάποιοι, λοιπόν, μπορεί να θέλουν να μην πάνε ψηφοφόροι στην κάλπη, γιατί έτσι τους συμφέρει καλύτερα.
