Κατερίνα Νικολάου: Όταν ο έρωτας σε κάνει με τα κρεμμυδάκια

Η επικοινωνιολόγος και δημοσιογράφος μιλά για το πρώτο της μυθιστόρημα «Του Λύκου» και λέει πως είναι εγκληματικό ο έρωτας να είναι απαγορευμένος από τη συνείδησή μας.

– Πώς πέρασες από τις ειδήσεις στη συγγραφή βιβλίου; Η καταραμένη πανδημία! Ο άπλετος χρόνος του λατρεμένου λοκντάουν. Η κλιμακτήριος. Τα εφτά κακά της μοίρας μου και άλλα τόσα που κάνουν τον άνθρωπο να θέλει να βγάλει τα εσώψυχά του. Ζύμωσα, έμαθα να ανάβω κάρβουνα, καθάρισα το γκαράζ και ξεκίνησα το γράψιμο Του Λύκου. H στέρηση της ελευθερίας μου τροποποίησε το σύστημα. Έπρεπε να διοχετεύσω ενέργεια, έγραφα για να μην τρελαθώ.

– Η δημοσιογραφική σου ιδιότητα λειτούργησε θετικά στο πρώτο σου συγγραφικό εγχείρημα; Ναι και όχι! Ίσως το ότι γράφω να λειτουργεί θετικά στη δημοσιογραφία μου. Είμαι επαγγελματίας «γραφιάς», όλα γραμμένα… ειδήσεις, άρθρα, sms, σενάρια, επιστολές, διαφημίσεις, μεταφράσεις, σκέψεις. Στην περίπτωση Του Λύκου, πειραματίστηκα με άλλες φόρμες και γραψίματα. Έκανα ιστορίες από μια φράση, από μια σκέψη. Πολύ σύντομα διαπίστωσα ότι οι ιστορίες ήταν μία, ο αδιέξοδος έρως της Ρεντ και του Μπραντ.

– Αυτό πραγματεύεται το βιβλίο; Ναι! Τον παράφορο έρωτα! Στη μέση της ζωής, όταν έχεις ανάγκη μια αγκαλιά. Τον έρωτα από την σκοπιά των φύλων, όπως διαμορφώνεται σε ένα περιβάλλον εταιρικό. Πραγματεύεται το κισμέτ και την αγία συγκυρία. Αυτό που σίγουρα ΔΕΝ πραγματεύεται είναι τον γάμο.

– «Οι πλείστοι έρωτες […] σε γάμο καταλήγουν ή σε μαύρο δάκρυ». Ήθελες να απομυθοποιήσεις τον έρωτα; Κάθε άλλο. Αν θέλω κάτι να απομυθοποιήσω είναι τα «πρέπει» και τα «μη», τη σημασία που τους δίνουμε. Είναι εγκληματικό ο έρωτας να είναι απαγορευμένος από τη συνείδησή μας. Και σ’ αυτό το έγκλημα φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί είναι όλοι αυτοί οι λύκοι -αγέλες ολόκληρες- κυκλοφορούν ανάμεσά μας κουστουμαρισμένοι «καθώς πρέπει» και λένε το ένα ψέμα μετά το άλλο. Ο έρωτας εμπνέει τους σπουδαιότερους της Ιστορίας, από τον Πλάτωνα και την Πολυδούρη μέχρι τον Νερούδα και το Tik Tok. Κι όμως εξακολουθεί, εκεί που την παθαίνεις, να σε κάνει με τα κρεμμυδάκια.

– Και ο τίτλος; Ήμουν μεταξύ Λύκου και Έλα… Επικράτησε ο λύκος, το γοητευτικό ασημί… ζώον. Βασικά με απασχολούσε το γιατί να πρέπει να βιώσει ο άνθρωπος τον θάνατο πριν από τον θάνατό του. Κατέληξα πως ο έρωτας είναι η εξάσκηση για να αντέχουμε την απώλεια, των αγαπημένων αλλά και το δικό μας αναπόδραστο τέλος. Γιατί ο έρωτας τελειώνει, έχει αρχή, κορύφωση και τέλος.

– Σημαντικό στοιχείο της έκδοσης είναι η εικονογράφηση της Χαριτίνης Κυριάκου… Από την αρχή το βιβλίο είχε ανάγκη για σχέδια, ήθελα να δώσω όψη στην αγκαλιά, στην όαση. Είμαι θαυμάστρια της Χαριτίνης. Είναι δεδομένο το ταλέντο της στη ζωγραφική, την ποίηση, τη μουσική. Με αγγίζει ο δυναμικός τρόπος που βάζει το ερωτικό στοιχείο στην τέχνη της. Πήγαμε για ποτό, της έδωσα ένα αντίγραφο και της ζήτησα, εάν βέβαια της άρεσε, να το εικονογραφήσει. Ε… και προχωρήσαμε.

Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο; Στο κομοδίνο συμβιώνουν ειρηνικά Τούρκοι, Έλληνες και Κύπριοι: Η Βόμβα του Σεϊφετίν Ομέρ, ό,τι πιο δυνατό, Η άλλη Κατερίνα του Αύγουστου Κορτώ, τη διαβάζω αργά να μην μου τελειώσει. Το τρυφερό Bahar του φίλου, δημοσιογράφου Γιώργου Κασκάνη, η Βοτσαλωτή του επίσης φίλου Κώστα Λυμπουρή, εδώ να σημειώσω τη χαρά του να ανακαλύπτεις κάποιον που γνωρίζεις προσωπικά στο βιβλίο του. Στο κομοδίνο βρίσκεται και ο Λύκος, και κάθε μέρα ευγνωμονώ την εκδότρια Τζούλια Τσακίρη και εσάς που τον έχετε αγκαλιάσει.