ΠΑΡΗΛΘΑΝ -νομίζαμε- τα χρόνια του κρατικού τραμπουκισμού και των πειρατικών συμπεριφερών, απόταν -και- οι ΑΟΖ μεταξύ χωρών που έχουν όμορες ΑΟΖ καθορίζονται με τη Διεθνή Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) που επικυρώθηκε και από τον ΟΗΕ και από την ΕΕ.
Η Τουρκία επικαλούμενη τη μονομερή αντίληψή της για την -κατ’ εκείνην- υφαλοκρηπίδα της, ούτε διακηρυγμένη ΑΟΖ διαθέτει ούτε έχει συνάψει συμφωνία με χώρα που διαθέτει ΑΟΖ γειτονική. Εντούτοις, οι Σουλτάνοι της Άγκυρας, αξιοποιώντας το σύνδρομο των Ιμίων του Σημίτη, και την αδράνεια των διαδόχων του που δεν καθόρισαν και δεν ένωσαν την Ελληνική και την Κυπριακή ΑΟΖ, επέλασαν στην καλούμενη Γαλάζια Πατρίδα, εξαγγέλλοντας καλούμενο «Μνημόνιο Συναντίληψης» μεταξύ Τουρκίας – Λιβύης.
Ορθή η αντίδραση του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας:
«Οριοθέτηση, αν γινόταν, θα συνιστούσε σοβαρή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, καθώς θα παραγνώριζε τα νόμιμα δικαιώματα άλλων παράκτιων Κρατών της Ανατολικής Μεσογείου, και θα ήταν αντίθετο με την αναγνωρισμένη αρχή της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας και του εθιμικού δικαίου για τα δικαιώματα των νησιών σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Το Υπουργείο απορρίπτει στην ολότητά τους τις τουρκικές θέσεις και τις αβάσιμες διεκδικήσεις και θα απαντήσει καταλλήλως διά επίσημης επιστολής προς τα Ηνωμένα Έθνη», προσθέτοντας ότι το Μνημόνιο Συναντίληψης δεν έχει και δεν παράγει καθ’ οιονδήποτε τρόπο, οποιαδήποτε έννομα αποτελέσματα που να επηρεάζουν τα νόμιμα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας ή άλλων παράκτιων Κρατών. «Με τη διαστρέβλωση των κανόνων του Δικαίου της Θάλασσας και με την παραχάραξη της γεωγραφίας, η Τουρκία δεν μπορεί να αποκτήσει νομικά ερείσματα στην Αν. Μεσόγειο. Αντίθετα, οι πράξεις της Τουρκίας αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι οι θέσεις της σε ό,τι αφορά το Διεθνές Δίκαιο, αποτελούν τη μειοψηφία του ενός».
Οι Νατοϊκοί εταίροι του Ερντογάν -τάχα- δεν αντιλαμβάνονται πως η -κατά τον Σουλτάνο- Γαλάζια Πατρίδα του τού… επιτρέπει να υπερπηδά στεριές και θάλασσες για να φτάνει στη Λιβύη;