Το ότι μετά από την εμπειρία της λειτουργίας του Γενικού Συστήματος Υγείας έχουν εντοπιστεί προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν, δεν έχει κανένας αμφιβολία. Αλλά, σκέψου αναξιοπιστία, να λένε κομματικοί ηγέτες, βουλευτές, νομοθέτες, ότι θέλουν να κάνουν αλλαγές και να μην εμπιστεύεται κανένας ότι πράγματι θέλουν να κάνουν αλλαγές για να λύσουν προβλήματα. Υπάρχει πάντα η καχυποψία ότι θέλουν να χαλάσουν το ΓεΣΥ προς όφελος ορισμένων. Αυτό, ας απασχολήσει τους κομματικούς.
Λέει, για παράδειγμα, ο Χάρης Γεωργιάδης ότι το κυβερνών κόμμα θέλει αλλαγές και τροποποιήσεις στο ΓεΣΥ και αναστατώνεται το σύμπαν. Μέχρι και οι δύο πρώην υπουργοί (της δικής του κυβέρνησης), Παμπορίδης και Ιωάννου, ζώστηκαν τα άρματα έτοιμοι να αμυνθούν στην επίθεση που υποψιάζονται ότι θα γίνει. Φυσικά, ειδικά για τον κ. Γεωργιάδη, μπορεί να υπάρχει κι άλλη ανησυχία. Διότι, επί της βασιλείας του, ανέλαβε να διασώσει τις Κυπριακές Αερογραμμές και τον Συνεργατισμό και η διάσωση που έκανε ήταν το λουκέτο. Επομένως, οποία εμπιστοσύνη, που λέει ο λόγος.
Προπάντων, όταν βλέπεις αίφνης να αρπάζει την πάσα του Χάρη Γεωργιάδη ο Μαρίνος Σιζόπουλος και να ετοιμάζεται να καταθέσει τροποποιήσεις. Διότι, ο ΔΗΣΥ σε κομματικό επίπεδο και όχι κυβερνητικό, μαζί με την ΕΔΕΚ, είχαν εξ αρχής έντονες διαφωνίες στη φιλοσοφία και την αρχιτεκτονική του Συστήματος, και κανέναν δεν έπεισαν ότι τώρα θέλουν να το στηρίξουν.
Σαφέστατες οι διαβεβαιώσεις του Αβέρωφ Νεοφύτου ότι αυτό που θέλουν είναι να παταχθούν φαινόμενα εκμετάλλευσης και κακών πρακτικών. Όλοι το θέλουν αυτό. Αλλά, να πείσουν πρώτα ότι οι κομματικές παρεμβάσεις είναι ειλικρινείς προς τούτο. Και να ανησυχήσουν, που ουδείς τους εμπιστεύεται, ούτε οι πρώην δικοί τους υπουργοί, που τους διαμηνύουν: «θα μας βρείτε μπροστά σας». Όλο το κομματικό σύστημα αφορά αυτό, όχι μόνο τον ΔΗΣΥ. Αλλά, επειδή ο κ. Νεοφύτου σε μεγάλη γκάμα δημόσιων ζητημάτων αρπάζει τον πρώτο ρόλο και θαρραλέα μπαίνει μπροστά, είναι επόμενο να αρπάζει ταυτόχρονα και την κριτική.
Εδώ, όμως, αν οδηγηθεί το ΓεΣΥ σε κατάρρευση, είτε επειδή κάποια κόμματα ανοίγουν θέματα δήθεν βελτιωτικά έχοντας άλλες πονηριές πίσω από τη σκηνή, είτε επειδή πράγματι δεν έπαψαν να πιστεύουν ότι, για παράδειγμα, οι λεγόμενοι μεγαλογιατροί και οι ασφαλιστικές, δικαιούνται μεγαλύτερο μερίδιο από αυτό που τους προσφέρεται, είτε επειδή έρχονται μεγάλοι επενδυτές από το εξωτερικό και χρειάζονται έδαφος να μπουν κι αυτοί στα εκατομμύρια της Υγείας, θα είναι μια τραγωδία άνευ προηγουμένου. Και δεν είναι απλώς κριτική που θα υποστεί ο Αβέρωφ και άλλοι, είναι την μήνιν των πολιτών.
Αν θέλουν πράγματι να προσφέρουν καλή υπηρεσία στο Σύστημα, ας ασχοληθούν πρωτίστως με τον Οργανισμό Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας και τα δημόσια νοσοκομεία. Διότι, όταν ξεκινούσε το Σύστημα, η προϋπόθεση που όλοι πρόβαλλαν για να λειτουργήσει σωστά, ήταν η ταυτόχρονη και παράλληλη αυτονόμηση και η βελτίωση των συνθηκών στα νοσοκομεία. Πότε ασχολήθηκαν με αυτό; Σε ποια φάση βρίσκεται αυτό που βάφτισαν αυτονόμηση; Γιατί παρακολουθούμε ακόμα τα ίδια προβλήματα στα νοσοκομεία που παρακολουθούσαμε και πριν από το ΓεΣΥ;
Διότι, ένα από τα τεράστια προβλήματα του ΓεΣΥ είναι πως παρόλες τις προσπάθειες στα νοσοκομεία, παρά την αποδεδειγμένη επάρκεια και σε επιστημοσύνη και, ιδίως, παρά το ότι αποδεδειγμένα πλέον χωρίς τα δημόσια νοσοκομεία δεν θα επιβιώναμε από την πανδημία, οι πολίτες συνεχίζουν να αναζητούν την υγεία τους στους φημισμένους ιδιώτες γιατρούς και στις ιδιωτικές κλινικές. Γιατί; Μα, θέλει και ρώτημα; Όταν στα δημόσια νοσοκομεία δεν μπορείς να πας απόγευμα διότι είναι ακόμα σε καθεστώς κρατικής μηχανής, όταν μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσες να κλείσεις ραντεβού και τραβούσες των παθών σου τον τάραχο για να δεις γιατρό (τώρα μου λένε, μπορείς να κλείσεις και ραντεβού. Να το δω και να μην το πιστέψω!), όταν δεν ξέρεις ποιος γιατρός θα σε περιθάλψει, γιατί να μην πας στον ιδιώτη;
Αποτέλεσμα; Η ραχοκοκαλιά του Συστήματος Υγείας, που θα έπρεπε να είναι τα δημόσια νοσοκομεία, δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Σίγουρα υπήρξε και οπισθοδρόμηση λόγω πανδημίας, αλλά σίγουρα, επίσης, με αυτό πρέπει να ασχοληθεί στα σοβαρά η Πολιτεία, Κυβέρνηση και Βουλή. Διότι, αν δεν κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών τα δημόσια νοσοκομεία για να απορροφήσουν μεγάλο μέρος τους βάρους, τότε είναι βέβαιο ότι θα κλατάρει όλο το Σύστημα.
