Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά, αν κατάλαβα καλά, τώρα ζητάμε από την Ευρώπη αυτά που τόσους μήνες προηγουμένως λέγαμε ότι είχαμε πετύχει;

Εκτός πάλι κι αν το «I do not rejoice in being able to say ‘I told you so’…» δεν είναι απλώς μια στιγμιαία έκφραση αμετροέπειας που εντούτοις καταδεικνύει και αποτυχία, αλλά και ένδειξη άγνοιας του παιχνιδιού.

Ο Νίκος Αναστασιάδης δε, αντί να προσπαθεί να νουθετήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση με το να της υπομιμνήσκει ότι «πρέπει να τηρεί αρχές και αξίες που τη διέπουν σε κάθε περίπτωση παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, και όχι κατ΄ επιλογήν ή με βάση τα ειδικότερα συμφέροντα των κρατών-μελών», γιατί δεν τους θυμίζει τη στάση του στις κυρώσεις κατά της προσάρτησης της Κριμαίας;

Αυτή, πάλι, η επίσειση απειλής για τέλος της ευρωτουρκικής πορείας γιατί εμένα μου θυμίζει κάτι από το plan B του Βαρουφάκη που ήταν το Plan Α του Σόιμπλε;

(Ξέρω, ξέρω, ένα βράδυ που ‘βρεχε, που ‘βρεχε μονότονα, ο Τσαβούσογλου εκλιπαρούσε γι’ αυτήν τον Χριστοδουλίδη…)

Παρεμπιπτόντως, όταν η «πλήρης αλληλεγγύη» είναι περίπου κάτι σαν υποσημείωση στα πρακτικά κι αυτό μετά που «ορισμένα κράτη έθεσαν το θέμα», δεν σπεύδεις να το κάνεις πηχυαίο τίτλο!  Οι παλιοί έλεγαν «Μεν σούζεις τα πόθκια σου πριχού καβαλλητζέψεις». Ας περιμένουμε τη συνάντηση του Σεπτέμβρη.

Αν και είμαι της άποψης ότι οι στρατιωτικοί -νυν και συνταξιούχοι- καλό είναι να μην αναλίσκονται σε δηλώσεις όπως τους πολιτικούς, εντούτοις, όταν βγαίνει ο πρώην υπουργός Άμυνας και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ναύαρχος Αποστολάκης, και λέει να μην έχουμε αυταπάτες με τις συμμαχίες, να ξέρουμε πού πατούμε και πού βρισκόμαστε, και η απάντηση  (όχι καφενόβιων του facebook, αλλά περισπούδαστων αναλυτών) είναι ότι «δεν ξέρει τι του γίνεται, εδώ φτάσαμε να κάνει τουίτ ο γιος του Νετανιάχου υπέρ της Ελλάδας και εναντίον της Τουρκίας», καταλαβαίνετε ότι έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο!

Στην Ελλάδα -παρομοίως και στην Κύπρο- για να είσαι αρεστός πρέπει να λες «αν βγουν στη βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε», «πρώτα θα κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε όποιον πατήσει ελληνικό έδαφος», «τα σκυλιά αλυχτάνε, άμα κόψουν το λουρί, θα τους κόψουμε το κεφάλι», ασχέτως εάν στην πράξη πας μυστικά με ελικόπτερο για να πετάξεις στεφάνι από μακριά κι από ψηλά στο ελληνικό έδαφος που δεν θα ανεχτείς να πατήσει ο εχθρός. Κι ασχέτως αν το Oruç Reis πλέει στην ίδια περιοχή που πριν 20 μέρες μας έλεγαν ότι χρειάστηκε η παρέμβαση της Μέρκελ για να αποκλιμακωθεί η κατάσταση -τους είχαμε, βεβαίως… τρίξει τα δόντια και είχαν συνειδητοποιήσει ότι δεν αστειευόμαστε!- ενώ τώρα προφασίζεσαι λίγο τον αέρα, λίγο τον θόρυβο των άλλων πλοίων, λίγο τη Μαρινέλλα, το κρασί και τ’ αγόρι της… α ναι, και την ορισθείσα περιοχή με την Αίγυπτο!

Δεν συζητώ γι’ αυτούς που έχουν άγνοια εννοιών, τι εστί ΑΟΖ, τι χωρικά ύδατα και τι υφαλοκρηπίδα, τι εθνική κυριαρχία και τι κυριαρχικά δικαιώματα, παρόλα αυτά ξέρουν και απαγγέλλουν -τρομάρα τους- Καζαντζάκη: «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: “Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;” Πολέμα!»

Κι αυτό -για τους καλοθελητές που σπεύδουν αυθαιρέτως ως συνήθως- δεν αναιρεί, ούτε αφαιρεί ένα γιώτα από όσα είναι ο αντίπαλος.

Άμα δεις την κωλοσυρμαδκιά της κουφής, έλεγε ο παππούς μου, μην περιμένεις να δεις και την κουφή. Άλλαξε στράτα. Κάπου εκεί είναι. Την κωλοσυρμαδκιά της κουφής, λοιπόν, ας πούμε ότι την είδαμε με την ανεκδιήγητη δήλωση Νουρή που ήθελε να μπουκάρουν οι αστυνομικοί στα σπίτια μας… «κι αν είναι νόμιμο θα δείξει ο χρόνος». Με τα «πονάει χέρι, κόβει χέρι»  διατάγματα που υιοθετούν τα υπουργεία μας, να υποθέσουμε ότι βλέπουμε την κουφή ή ακόμα στην κωλοσυρμαδκιά είμαστε;

Κατανοώ την αγωνία των γονέων για το επικείμενο άνοιγμα των σχολείων, θέλω ωστόσο να τους καθησυχάσω. Είμαι σίγουρος ότι ο Πρόδρομος Προδρόμου έχει μεριμνήσει…

Διαβάζω: «Κίνδυνος δημιουργίας μεγάλου αποθέματος πολυτελών διαμερισμάτων ένεκα της μείωσης των πολιτογραφήσεων».  Στις 12 Ιανουαρίου 2019 γράφαμε: «Στα πόσα χρόνια λέτε ότι θα κληθούµε να αναλάβουµε την εξόφληση των δανείων των ντιβέλοπερ στις τράπεζες, προκειµένου αυτές να µην καταβαραθρωθούν και να συµπαρασύρουν µαζί τους το κράτος, δεδοµένου ότι οι πολυώροφοι πύργοι θα µείνουν χάσκοντας να ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο;». Ες αύριον τα σπουδαία.

Στο μεταξύ, μαθαίνω: «Σε θέση μάχης η Λευκωσία για την Αμμόχωστο». Εάλω.