Ως πρώτη αντίδραση μπορεί να γίνει κατανοητή: Είναι χαράματα, οδηγείς στον δρόμο, κουρασμένος, πιωμένος ή ακόμα και νηφάλιος και άθελα σου προκαλείς δυστύχημα. Τρομάζεις, πατάς τη βενζίνη και φεύγεις θέλοντας τα πείσεις τον εαυτό σου πως δεν έγινε τίποτα. Θες δεν θες όμως –είναι ανθρώπινο– διερωτάσαι: «Κτύπησε άραγε κανείς;». Παρακολουθείς τις ειδήσεις για να βρεις την απάντηση. Μέχρι που την τέταρτη μέρα ακούς πως νεαρός που είχε τραυματιστεί το μοιραίο εκείνο βράδυ, υπέκυψε στα τραύματα του. Μετά από αυτό μπορείς να κοιμάσαι ήσυχα και να συνεχίζεις τη ζωή σου σαν να μην σε αφορά το θέμα;
Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί την πλειοψηφία όσων παρακολουθούν τους τελευταίους μήνες τα γεγονότα γύρω από ένα τροχαίο που συνέβη τον Σεπτέμβρη του 2012 με θύμα έναν 17χρόνο. Στην πραγματικότητα, η μηχανή στην οποία επέβαινε ο νεαρός συγκρούστηκε με αυτοκίνητο που προσπάθησε να αποφύγει άλλο αυτοκίνητο που βρέθηκε ξαφνικά απέναντι του έχοντας βγει από τη λωρίδα όπου θα έπρεπε να βρίσκεται εκτελώντας ένα αλόγιστο προσπέρασμα. Μπορούσε να αποφύγει τη σύγκρουση με το μηχανάκι, είχε τον χρόνο να δράσει αλλιώς ώστε να μην υπάρξει θύμα ή θα ήταν αυτός το θύμα χωρίς τον ελιγμό που έκανε; Η Αστυνομία αποφάνθηκε πως ένοχος είναι ο οδηγός του αυτοκινήτου που προσπερνούσε και που εξαφανίστηκε.
Η οικογένεια του θύματος, μετά από μηνών δημόσια συζήτηση, εξέδωσε ανακοίνωση καταλογίζοντας ευθύνη και στους δύο οδηγούς. Θα σπάσει κάποια στιγμή τη σιωπή του και ο οδηγός που έμεινε στη σκηνή; Θα πει πώς έμοιαζε το αυτοκίνητο που ερχόταν απέναντι του; Τι χρώμα είχε; Τι μάρκας ήταν; Οδηγείτο από γυναίκα; Είχε συνεπιβάτη; Κάτι θα είδε, όσο και να συγχύστηκε. Σίγουρα, δεν θα θέλει να θυμάται αλλά αυτή τη στιγμή κατηγορείται ο ίδιος.
Θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Ο/η οδηγός εξακολουθεί να κοιμάται τα βράδια χωρίς εφιάλτες; Νοιώθει ποτέ την ανάγκη να πάει αυτοβούλως στην Αστυνομία και να πει «εγώ φταίω, δεν ήθελα να σκοτώσω άνθρωπο, λυπάμαι πολύ». Μπορεί ακόμα να ελπίζει πως θα παραμείνει ανεξιχνίαστη η υπόθεση; Αντιλαμβάνεται πως κάποιοι ίσως γνωρίζουν την αλήθεια, άρα είναι γυμνός/η κι ας προσποιείται πως φορά βασιλικά ρούχα;
Έχουν περάσει 11 χρόνια και κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Οι σκελετοί στις ντουλάπες όμως απειλούν να βγουν έξω. Όσο και να τους σπρώχνει κάποιος προς τα μέσα είναι εκεί. Πώς μπορεί να συγκατοικεί κάποιος μαζί τους και να μην θέλει να απελευθερωθεί;
