Το τι θα κάνει η κυβέρνηση και ο ΔΗΣΥ, που εδώ και μέρες προσπαθούν να βρουν το γεωγραφικό μήκος και πλάτος στο οποίο τους κατέταξαν οι ψηφοφόροι, είναι δική τους δουλειά. Να τους παρακαλέσουμε, όμως, να μην μας ανακατεύουν στις δουλειές τους. Διότι, χτες, είδα μια δήλωση του Χάρη Γεωργιάδη, που μου έδινε την εντύπωση ότι θα φταίξουν πάλι οι δημοσιογράφοι, που τους κρίνουν και όχι οι ίδιοι που τα κάνουν.
«Έχουμε δει και κάποια δημοσιεύματα, που θα τα κατέτασσα στην κατηγορία των επικοινωνιακών παιχνιδιών», έλεγε ο κ. Γεωργιάδης, σε μια δήλωση για το αίτημα της κυβέρνησης για άνοιγμα 1.851 θέσεων, για προσλήψεις στη δημόσια υπηρεσία. Με το «κάποια δημοσιεύματα» εννοούσε το κύριο θέμα του Φιλελεύθερου, χτες, που είχε τίτλο: «Θέσεις Πετρίδη κόβει ο ΔΗΣΥ». Κατέταξε αυτό το ρεπορτάζ στην κατηγορία των επικοινωνιακών παιχνιδιών στο πλαίσιο της συνηθισμένης τακτικής αποπροσανατολισμού. Ωστόσο, τα δικά τους παίγνια είναι που πρέπει να κριθούν, διότι είναι παιχνίδια ουσίας και επηρεάζουν δραστικά το κράτος και τους πολίτες.
Τι έγινε, λοιπόν, και προβάλαμε αυτό το θέμα στον Φιλελεύθερο; Να το πω όσο πιο απλά γίνεται γιατί άρχισα να νιώθω ότι μας έπιασαν πάλι στον μεζέ. Η προηγούμενη κυβέρνηση, η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ, με υπουργό Οικονομικών τον Κωνσταντίνο Πετρίδη, μελέτησε τα αιτήματα των υπουργείων, των ημικρατικών, των δημαρχείων, για τις κενές θέσεις που χρειάζονται να πληρωθούν, έκοψε, έραψε κι έβγαλε τον τελικό αριθμό. 1.851 θέσεις. Το κατέθεσε στη Βουλή με τον Προϋπολογισμό του 2023. Η Βουλή μελέτησε, ξαναμελέτησε και ενέκρινε. Ενέκριναν τις θέσεις και οι βουλευτές του ΔΗΣΥ.
Στο μεταξύ άλλαξε η κυβέρνηση. Το υπουργείο Οικονομικών της νέας κυβέρνησης, έχοντας εγκριμένες τις θέσεις από τον Δεκέμβριο, πήγε τώρα στη Βουλή και ζήτησε να ξεπαγώσουν τις 1.851 θέσεις, που ήδη ενέκριναν. Άλλαξαν γνώμη, όμως, οι βουλευτές. Διότι άλλαξε η κυβέρνηση, δεν άλλαξε τίποτε άλλο. «Επιστροφή στα παλιά όταν γίνονταν οι προσλήψεις κατά χιλιάδες, μας βρίσκουν αντίθετους», έλεγε ο Χάρης Γεωργιάδης.
Εμάς μας βρίσκουν διπλά αντίθετους, για να εξηγούμαστε. Και όταν προβάλλουμε αυτό το θέμα δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με τις προσλήψεις στο δημόσιο κατά χιλιάδες. Αντίθετα. Αλλά, αυτό που σχολιάζουμε και προβάλλουμε είναι το πολιτικό μέρος της ιστορίας. Κι αυτό πρέπει να μας εξηγήσουν. Πώς γίνεται με την κυβέρνηση Αναστασιάδη να εγκρίθηκαν αυτές οι θέσεις και τώρα με την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, οι ίδιες θέσεις να είναι «επιστροφή στα παλιά»; Φυσικά και χρειάζεται έλεγχος και πάντα γίνεται από τη Βουλή τα τελευταία χρόνια, αλλά όταν ενέκριναν τις θέσεις τον Δεκέμβρη δεν έκαναν έλεγχο; Ο έλεγχος και η έγκριση ή η απόρριψη είναι αναλόγως του ποιος είναι ο Πρόεδρος και σε ποια γεωγραφική θέση βρίσκονται τα κόμματα;
Δεν είναι, λοιπόν, «κάποια δημοσιεύματα στην κατηγορία των επικοινωνιακών παιχνιδιών» το πρόβλημα, είναι που η ηγεσία του ΔΗΣΥ, εδώ και τρεις μήνες ψάχνει τον πολιτικό χώρο της και δεν τον βρίσκει. Διακηρύσσει ότι είναι στην αντιπολίτευση, αλλά σε ποια αντιπολίτευση; Διότι καταλαμβάνει και το ΑΚΕΛ μεγάλο χώρο της αντιπολίτευσης και ο ΔΗΣΥ νιώθει γεωγραφικά στριμωγμένος. Θέλει να επιβάλει το αντιπολιτευτικό στίγμα του, αλλά δεν θέλει ούτε να ταυτιστεί με το ΑΚΕΛ, ούτε να έχει και πρόβλημα με τους «δικούς του», που υποστήριξαν ή υποστηρίζουν ακόμα, την κυβέρνηση. Λίγο έτσι και λίγο γιουβέτσι.
Όπως με τη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Εντάξει, λένε, δεχτήκαμε να συμμετέχει ο Χριστοδουλίδης ως Πρόεδρος, αλλά όχι να συμμετέχουν και οι υπουργοί του! Μα, ο Χριστοδουλίδης συμμετέχει επειδή τον κάλεσε να συμμετέχει ο πρόεδρος του ΕΛΚ, ο Μάνφρεντ Βέμπερ. Και οι υπουργοί που πήραν μέρος σε συνόδους, όπως πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών, ήταν με πρόσκληση του ΕΛΚ, δεν πήγαν με το έτσι θέλω. Στις κομματικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, τα κυπριακά κόμματα προωθούν όπως λένε τα συμφέροντα της Κύπρου, όχι τα κομματικά. Ε, τι θα πάθει ο ΔΗΣΥ αν πάνε και οι υπουργοί να προωθούν μαζί τους τα συμφέροντα της Κύπρου; Θα νομίζουν οι Ευρωπαίοι ότι δεν είναι αντιπολίτευση; Ή, κάνουμε λάθος, και δεν είναι τα συμφέροντα της Κύπρου που προωθούν;
