Είθισται, οι πρώτες 100 μέρες της εκάστοτε προεδρίας να είναι οι μέρες της περιόδου χάριτος του νέου προέδρου, ειδικότερα αν πρόκειται για την πρώτη του θητεία.

Η περίπτωση Χριστοδουλίδη οφείλουμε να ομολογήσουμε πως ήταν διαφορετική. Πρόκειται αρχικά για ένα μέλος της προηγούμενης κυβέρνησης επί 9 συναπτά έτη και, μάλιστα, στην πρώτη γραμμή, γνωρίζοντας καλά πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Θα ανέμενε κάποιος πως θα επιδείκνυε την τόλμη για μια ουσιαστική αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου, σηκώνοντας μανίκια από την πρώτη κιόλας στιγμή από την ανάληψη των καθηκόντων του, χωρίς τα βαρίδια των κομμάτων.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατήλθε στην προεκλογική εκστρατεία, χωρίς την επίσημη στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων, δημιουργώντας υψηλότατες προσδοκίες στην κοινωνία, πως όντως τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Έκανε λόγο συνεχώς για τον διάλογο με την κοινωνία και τις «ξεκάθαρες» θέσεις. Κι εμείς μετρούσαμε πόσες φορές τη μέρα έλεγε τη λέξη «ξεκάθαρα» σε αυτή τη μακρά και δύσκολη περίοδο. Κι αφού διήλθε, επιτυχώς και ατσαλάκωτος όπως μας συνήθιζε άλλωστε και τα προηγούμενα χρόνια τις συμπληγάδες της προεκλογικής, παρ΄ όλα τα σφάλματα (βλέπε troll λογαριασμοί στα ΜΚΔ, copy paste ομιλίες εξαγγελίας υποψηφιότητας κτλ) αυτοεγκλωβίστηκε στα λεχθέντα των δηλώσεων του, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την πρώτη πολιτική του πράξη. Τον διορισμό του Υπουργικού Συμβουλίου.

Να θυμίσουμε πως τις μέρες που ακολούθησαν την 12η Φεβρουαρίου μέχρι και τον διορισμό του Υπουργικού, ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης περιφερόταν από επαρχία σε επαρχία δημιουργώντας εντυπώσεις πως λίγο πολύ το Υπουργικό θα είναι περίπου η dream team των κυπρίων τεχνοκρατών με τα βαριά και πολυσέλιδα βιογραφικά. Πως το Υπουργικό θα διαθέτει ίση γυναικεία εκπροσώπηση και άλλα πολλά. Αντ’ αυτού, λίγο πριν στεγνώσει το μελάνι στο περιβόητο μαύρο βιβλιαράκι των σημειώσεων, ο ίδιος διέψευσε τον εαυτό του και σύρθηκε κάτω από τον πήχη που του έβαλαν οι συνεργαζόμενοι κομματάρχες. Συμπεριφέρθηκε ωσάν να είναι υπόχρεος να ξεχρεώσει γραμμάτια σε κάποια τράπεζα αλλιώς θα του έπαιρναν… την προεδρία. Κι είναι να διερωτάται κανείς, τι θα ήταν χειρότερο; Τα βαρίδια των δύο μεγάλων κομμάτων ή τα βαρίδια μιας σύμπραξης κομμάτων που δεν έχουν αρχή και τέλος;

Κι αφού, κατάπιαμε χωρίς νερό τον διορισμό του Υπουργικού, αποθέτοντας ελπίδες σε ορισμένες βασικές περιπτώσεις υπουργών/υφυπουργών στον επόμενο ανασχηματισμό, οι μέρες που ακολούθησαν ήταν περίπου σαν kinder surprise. Κάθε μέρα και κάτι νέο. Κάτι η 19χρονη άνευ πτυχίου νεαρή σύμβουλος, κάτι ο διορισμός Μιχαήλ, ο διορισμός αισθητικού στην προεδρία και το μπάχαλο των διορισμών, φίλων, κουμπάρων, μελών της οικογένειας, ε δεν πέρασαν και απαρατήρητοι από την κοινωνία. Κι ο Νίκος Χριστοδουλίδης, αν δεν κάνει κάτι σύντομα, θα καθιερωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας ως… μια από τα ίδια. Παλιά κακή, δοκιμασμένη συνταγή. Ας σκεφτεί ν’ αλλάξει υλικά.

Είναι γεγονός, ότι στις 100 μέρες καταγράφονται και θετικές κινήσεις, οι οποίες σαφώς πιστώνονται τόσο στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης, όσο και στην τεχνοκρατική ικανότητα των υπουργών. Με θετικό πρόσημο καταγράφεται η διαδικασία γεφύρωσης του χάσματος για την ΑΤΑ από τον υπουργό Εργασίας, Γιάννη Παναγιώτου, και η εξαγγελία της έναρξης του προγράμματος ΚτιΖΩ από τον υπουργό Κωνσταντίνο Ιωάννου, λίγο πριν τα προσφυγικά σπίτια πέσουν πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων! Ας είναι. Χρόνιζε το ζήτημα και φαίνεται πως χρειαζόταν κάποιος που θα έδειχνε αποφασιστικότητα να πορχωρήσει. Ωστόσο, μέχρι να πάρουν τα κλειδιά των νέων τους σπιτιών οι άνθρωποι θα εποπτεύουμε! Είναι και η περίπτωση Αθηνάς Μιχαηλίδου, που αντιλήφθηκε νωρίς την αστοχία των τετραμήνων και έδρασε θα λέγαμε αστραπιαία, κόντρα στις υποδείξεις του τέως. Ίδωμεν βεβαίως, μέχρι να ψηφίσει η Βουλή και ν’ αλλάξουν τα δεδομένα.

Το ταμείο των πρώτων 100 ημερών φαίνεται να παρουσιάζει απώλειες πεπραγμένων. Μα κυρίως παρουσιάζει μια έντονη προσπάθεια επικέντρωσης στην εικόνα παρά στην ουσία. Κι οι πολίτες δεν φαίνεται να το συγχωρούν εύκολα μετά την απομάκρυνση από την προεκλογική εκστρατεία! Απομένουν κάπου 1.700 ημέρες προεδρικής θητείας. Αναμένονται έργα!