Πολύ τη χάρηκα την πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού και πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, παρακολουθώντας τις προάλλες το βίντεο με το βαρυσήμαντο μήνυμα που θέλησε να στείλει στους υπηκόους της ημικατεχόμενης νήσου. «Βρισκόμαστε», είπε, «πραγματικά σε μία κομβική στιγμή στο Κυπριακό, όπου οι σωστοί χειρισμοί για τη διαμόρφωση στρατηγικής σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο επιβάλλουν τον πλήρη συντονισμό όλων των πολιτικών δυνάμεων»!
Σαν παράγγελμα αντήχησαν στ’ αυτιά μου τα λόγια της. Αφύπνισης λόγια! Θαρρείς και φώναξε «στοιχηθείτε – ζυγιθείτε», όπως μας πρόσταζαν κάποτε στους προσκόπους, μα και μετέπειτα στον στρατό, για να είμαστε έτοιμοι και σε εγρήγορση. Και παρόλο που διανύω περίοδο που μπορεί να περιγράψει η εύγλωττη φράση «ο γάδαρος επέθανεν τζιαι εσύ λαλείς του σήκω, ντε», βλέποντάς την αναθάρρεψα. Καθότι η πρόεδρος διαθέτει ένα αδιαμφισβήτητο χάρισμα ευφράδειας και, επιπλέον, εμπλουτίζει την εκφραστικότητα και τη μεταδοτικότητά της με κινήσεις των χεριών που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, προσέδιδαν κι έναν δραματουργικό τόνο στο διάγγελμα.
Παρηγορητικό δεν ήταν μόνο το ότι η κυρία πρόεδρος (το επαναλαμβάνω για να το συνηθίσει) γνωρίζει, έχει δηλαδή συναίσθηση ότι βρισκόμαστε σε μία «κομβική στιγμή», ήταν και η επιλογή της (καθόλου τυχαία, σίγουρα) να προσθέσει τη λέξη «πραγματικά» – «βρισκόμαστε πραγματικά…» – στην πρόταση! Σαν να ήθελε να μας πείσει, να μας ταρακουνήσει, να μας μεταδώσει την ανησυχία της για την κρισιμότητα των στιγμών. Και δεν σας κρύβω, ας μείνει όμως μεταξύ μας μην μας περάσουν και για γκρούπι, πως το γεγονός ότι αυτή η εικόνα ερχόταν κάπως κόντρα με την άλλη, εκείνη της «τουρκοφάγου», που σε διάστημα μόλις έξι μηνών «έβαλε στη θέση τους» δύο Τούρκους αξιωματούχους δίνοντάς τους «πληρωμένες απαντήσεις», κάνοντας σοβαρά ΜΜΕ, σόσιαλ μίντια και καφενεία να παραληρούν από (εθνικό) ενθουσιασμό (ένα σάιτ, του ελαφρολαϊκού, είχε γράψει «ισοπέδωσε», ενώ ένα άλλο, που περνιέται για σοβαρό, είχε πει πως τους «ταπείνωσε»), λειτουργούσε… σαγηνευτικά! Και βεβαίως καθηλωτικά με αποτέλεσμα να παρακολουθήσω ολόκληρο, το 68 δευτερολέπτων, βίντεο.
Θα ήταν παράλειψη εάν, πέραν των όσων ήδη ανέδειξα, δεν κάνω μνεία στο ότι εμφανίστηκε ενωτική – με τη σημερινή, βεβαίως, έννοια της λέξης! «Οι σωστοί χειρισμοί (θα τους κάνει ο Νίκος Χριστοδουλίδης αυτούς) για τη διαμόρφωση στρατηγικής (εμ, εδώ κάπως λιγάκι δυσκολεύει, αφού προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένου στόχου, όχι περιγραφικού που λειτουργεί όπως το μνήμα του Αγίου Νεοφύτου -γνωστή η έκφραση, καμία πρόθεση να ξύσω εσωκομματικές πληγές- ενίοτε δε και σαν Κολυμβήθρα του Σιλωάμ) σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο (μια χαρά, κάτι τέτοια τα παίζουμε στα δάχτυλα) επιβάλλουν (μάλιστα, απόλυτα κατανοητό) τον πλήρη (αχά) συντονισμό (τον ποιο;) όλων των πολιτικών δυνάμεων (έτα ούλλα τζιαμαί)».
To είχα ψυλλιαστεί από την… «κομβική στιγμή» στην οποία βρισκόμαστε στο Κυπριακό, που θα το λέγαμε εάν υπήρχε ούριος άνεμος, σύμπνοια, κοινή άποψη και επιδίωξη, σημείο συνάντησης, μια συγκυρία συνδετική, συνενωτική, μα το προσπέρασα για το διά ταύτα, θεωρώντας πως ήταν απλώς μια λεκτική αστοχία. Η στιγμή που βρισκόμαστε ενδέχεται να είναι η πιο κρίσιμη από ποτέ, η πιο καθοριστική πιθανότατα, κομβική πάντως δεν την λες.
Σ’ αυτή, λοιπόν, την «κομβική στιγμή» που «βρισκόμαστε πραγματικά», η κυρία πρόεδρος οραματίζεται διαμόρφωση στρατηγικής από κοινού. Οπόταν έχουμε και λέμε: Η διαμόρφωση στρατηγικής, απαιτεί σωστούς χειρισμούς. Οι σωστοί χειρισμοί έχουν ως προαπαιτούμενο τον συντονισμό (τον «πλήρη συντονισμό»!) όλων των πολιτικών δυνάμεων! Εντάξει! Ας το πάρει το ποτάμι. Και πού είναι η δυσκολία; Τι εμποδίζει τον συντονισμό («τον πλήρη συντονισμό»!) που θα επιτρέψει σωστούς χειρισμούς για τη διαμόρφωση στρατηγικής; Συνεχίζει η κυρία πρόεδρος: «Το κλειδί για να επιτύχουμε τη συλλογικότητα (μπλα μπλα μπλα) βρίσκεται στην άμεση και ενδελεχή ενημέρωση για τα διαμειφθέντα, όλων των πολιτικών δυνάμεων. Ως εκ τούτου, γι’ άλλη μια φορά υπογραμμίζουμε την ανάγκη για σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου. Και μάλιστα σε τακτική βάση»!
Τζιαι εμείς καλώς σας ήβραμεν! Η πρόεδρος του ΔΗΣΥ και της Βουλής, λοιπόν, πιστεύει πως η απουσία συντονισμού («πλήρη συντονισμού») όλων (!) των πολιτικών δυνάμεων, για να μπορέσουμε να κάνουμε σωστούς χειρισμούς στη διαμόρφωση στρατηγικής (!) κολλά στη σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου και στη μη ενημέρωση από τον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Για το κλείσιμο δε αυτού του βαρυσήμαντου μηνύματος – ύμνου στην ενότητα και συλλογικότητα, χρησιμοποιεί τη φράση: «Ο αγώνας για επίλυση του κυπριακού, μας αφορά όλους»!
Ακατάχνωτα!
