Τελικά ήταν θέμα γοήτρου και επικοινωνιακής πολιτικής η κατάργηση του ετήσιου τέλους εταιρειών ύψους €350. Η ουσία ήταν πώς θα γινόταν η κατάργηση, είτε μέσω πρότασης νόμου , είτε μέσω νομοσχέδιου, έτσι ώστε να πάρουν τα εύσημα είτε η Κυβέρνηση, είτε τα κόμματα.
Αυτό διαφάνηκε στη συνεδρία – παρωδία της Ολομέλειας της Βουλής την περασμένη Πέμπτη. Το επίπεδο της συζήτησης έπιασε πάτο, ενώ υπήρξαν αναφορές από βουλευτές για μασκαραλίκια, για κοροϊδία της κοινής γνώμης αλλά και για ντροπή. Όταν οι ίδιοι βουλευτές άσκησαν κριτική στους εαυτούς τους, παραδεχόμενοι πως το Κοινοβούλιο προβάλλει τη χείριστη εικόνα, φανταστείτε πώς ο κόσμος έκρινε τους νομοθέτες.
Τα συγκυβερνώντα κόμματα επέμειναν να ψηφιστεί το κυβερνητικό νομοσχέδιο. Από την άλλη, ο ΔΗΣΥ, παρόλο που συμφωνούσε να συζητηθεί το νομοσχέδιο υπό τη μορφή του κατεπείγοντος, ήταν υπέρ και των προτάσεων νόμου. Ο ΔΗΣΥ εκτιμούσε πως πρώτα θα έπρεπε να τεθούν προς έγκριση οι προτάσεις νόμου και μετά το νομοσχέδιο, δηλαδή τα εύσημα να τα έπαιρναν τα κόμματα.
Το ΑΚΕΛ υποστήριζε να αναβληθεί η συζήτηση των προτάσεων νόμου, έτσι ώστε να συζητηθεούν μαζί με το νομοσχέδιο στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εμπορίου.
Τελικά, αφού συζητούσαν για μία και πλέον ώρα, η Ολομέλεια της Βουλής ενέκρινε το σχετικό νομοσχέδιο κατά πλειοψηφία (καταψήφισε το ΑΚΕΛ), με το οποίο καταργείται το ετήσιο τέλος εταιρειών.
Η ευθύνη όμως δεν βαραίνει μόνο τη Βουλή αλλά και την Κυβέρνηση, η οποία ενώ από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της διαφωνούσε με την κατάργηση του τέλους, με το αιτιολογικό ότι το Κράτος θα έχανε γύρω στα €41 εκατ., κάτι που θα προκαλούσε δημοσιονομικά ζητήματα και πρότεινε αρχικά η κατάργηση να γινόταν κλιμακωτά, έτσι ώστε και η απώλεια εσόδων να ήταν σταδιακή.
Ωστόσο, από τη μια στιγμή στην άλλη, μάλλον για επικοινωνιακούς λόγους, η Κυβέρνηση έλαβε την απόφαση για κατάργηση του σχετικού τέλους. Μάλιστα, το συγκεκριμένο μέτρο το περιέλαβε στο πακέτο μέτρων κατά της ακρίβειας, ύψους €60 εκατ., τα οποία αποφάσισε στις 21 Φεβρουάριου. Το νομοσχέδιο, ωστόσο, το ενέκρινε Υπουργικό Συμβούλιο στις 27 Φεβρουάριου. Όταν η Κυβέρνηση ενημερώθηκε πως στην ημερήσια διάταξη της Ολομέλειας της Πέμπτης περιλαμβάνονταν οι έξι προτάσεις νόμου των κομμάτων για σταδιακή κατάργηση του τέλους, ζήτησε το νομοσχέδιο να εγκριθεί υπό τη μορφή του κατεπείγοντος, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος.
Άμεση ήταν η απάντηση των κομμάτων, τα οποία ετοίμασαν τροπολογία με την οποία καταργείτο το ετήσιο τέλος εταιρειών, η οποία θα εμβολίαζε μια από τις προτάσεις νόμου, καθώς καμία από αυτές δεν προνοούσε την άμεση κατάργηση του, αλλά κλιμακωτά.
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως οι συγκεκριμένες προτάσεις νόμου βρίσκονταν για πολλά χρόνια στα συρτάρια της Βουλής αλλά δεν τις προωθούσαν τα κόμματα, εν αναμονή νομοσχεδίου από την Κυβέρνηση.
Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Ναό της Δημοκρατίας και στον Λόφο του Προεδρικού έδειξαν πως τα… παιδία παίζει, αυτό το μήνυμα στάλθηκε. Ουσιαστικά, οι πολίτες έγιναν μάρτυρες μιας διαμάχης μεταξύ Εκτελεστικής και Νομοθετικής Εξουσίας για πολιτικές εντυπώσεις. Αντί τα κόμματα να επικρίνουν την Κυβέρνηση για τα μέτρα κατά της ακρίβειας, τα οποία δεν ήταν επικεντρωμένα στην κοινωνική πολιτική, καθώς από τα €60 εκατ. τα €40 εκατ. θα τα επωφεληθούν λόγω κατάργησης του τέλους όλες οι επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως μεγέθους και κύκλου εργασιών, είχαν επιδοθεί σε ένα αγώνα δρόμου για το ποιος θα προλάβει να καταργήσει το τέλος.
Θα ήταν καλό, τα κόμματα να ασκούσαν περαιτέρω πίεση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, έτσι ώστε να αυξηθούν οι στοχευμένες δαπάνες για την στήριξη των νοικοκυριών, τα οποία με την ακρίβεια δύσκολα βγάζουν το μήνα.
Η κακή εικόνα του Κοινοβουλίου δεν περιορίστηκε μόνο στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά στην πλειοψηφία των νομοθετημάτων που συζητήθηκαν την Πέμπτη. Οι βουλευτές δεν τοποθετούνταν επί της αρχής αλλά επί παντός επιστητού. Για παράδειγμα, συζητούσαν έναν κυρωτικό νόμο με το Ισραήλ και έγινε ευρεία συζήτηση για το Μεσανατολικό. Συζητούσαν τους προϋπολογισμούς ΟΑΥ και του ΟΚΥΠΥ και υπήρχαν τοποθετήσεις από βουλευτές για τα περιττώματα που αφήνουν τα περιστέρια στα παράθυρα κάποιων δημόσιων νοσηλευτηρίων. Συζητούσαν το Υφυπουργείο Μετανάστευσης και άνοιγαν ολόκληρη συζήτηση για το μεταναστευτικό.
Αυτός δεν είναι πολιτικός λόγος και σοβαρή πολιτική στάση. Είναι ξεκατινιάσματα, τα οποία δυστυχώς διαδραματίζονται στη Βουλή. Οι πολιτικοί θα ήταν καλά να ξέρουν πως με τέτοιες συμπεριφορές δεν κερδίζουν τους πολίτες, αλλά τους απομακρύνουν και τους ενισχύουν το αίσθημα της απαξίωσης.
