Να πάλι οι έμποροι των εθνών. Πρωταγωνιστές σε μια ακόμη παγκόσμια παράσταση άθλιας υποκρισίας. Μια σιχαμερή παράσταση ντροπής και αηδίας! Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των κατ’ όνομα Ηνωμένων Εθνών, καταδίκασε την επίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ. Δεν καταδίκασαν, όμως, την ισραηλινή επίθεση εναντίον του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό. Δεν το παραδέχθηκε, λένε, το Ισραήλ. Δεν το διέψευσε, όμως, και ποτέ. Ποιος αθώος αρνείται να απορρίψει οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον του;
Το ίδιο έπραξαν και προ εξαμηνίας. Καταδίκασαν την επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ. Επί έξι μήνες, όμως, οι τραγικοί υποκριτές παρακολουθούν το Ισραήλ να ισοπεδώνει μια ολόκληρη περιοχή και να εξαφανίζει ένα λαό, χωρίς να παρεμβαίνουν για να βάλουν φραγμό.
Από τις 7 Οκτωβρίου 2023 όταν ο εφιάλτης του πολέμου απλώθηκε πάνω από την μπαρουτοκαπνισμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής, παρακολουθούμε την κτηνωδία στη Γάζα. Πάνω από 34.000 οι νεκροί Παλαιστίνιοι μέχρι σήμερα. Τα δύο τρίτα αυτών γυναικόπαιδα! Μια ολάκερη πόλη έχει ισοπεδωθεί. Σχεδόν το σύνολο των κατοίκων της είναι πλέον άστεγοι. Τρόφιμα και άλλα είδη ανάγκης ήσαν εξαφανισμένα επί μήνες. Όσοι ζουν ακόμη στην περιοχή των ερειπίων, απειλούνται καίρια από λιμό!
Βλέπετε, πέρα από τους βομβαρδισμούς, οι Ισραηλινοί έχουν και άλλο τρόπο, για αναίμακτη εξολόθρευση των Παλαιστινίων. Είχαν αποκλείσει την περιοχή και εμπόδιζαν την ανθρωπιστική βοήθεια. Πριν μερικές εβδομάδες αναγκάστηκαν να ανοίξουν μερικές διόδους. Τι ειρωνεία. Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, δήλωνε χθες ότι έχει αυξηθεί πολύ η ανθρωπιστική βοήθεια που εισέρχεται στη Λωρίδα της Γάζας τις τελευταίες ημέρες! Τόσο προκλητικοί είναι! Αφήσατε ένα λαό να πεθαίνει από την πείνα και τις ασθένειες επί μήνες και κομπάζετε γιατί προ λίγων ημερών φτάνει κοντά τους λίγο ρύζι και λίγο αλεύρι βρε αθεόφοβοι!
Οι πλανητάρχες και οι λοιποί ισχυροί της γης έχουν ένα δικό τους αξιακό μέτρο. Ανοίγουν τα μάτια και επικρίνουν κάθε άδικη επίθεση αναλόγως της κατάταξης του επιτιθέμενου στους «φίλους» ή στους «αντιπάλους» τους.
Το πρόσωπο του πολέμου, όμως, είναι πάντοτε το ίδιο αποκρουστικό. Κουβαλάει πάντοτε την ίδια οδύνη. Η κάθε μαχαιριά του έχει πάντοτε τον ίδιο αποδέκτη, το βασανισμένο σώμα της ανθρωπότητας. Αθώους ανθρώπους σκοτώνει πάντοτε. Τον ίδιο τρόμο απλώνει πάντοτε πάνω από αυτό τον πλανήτη που αργοπεθαίνει…
Οι ισχυροί της γης δεν προσπάθησαν ποτέ να ακούσουν τον Μπρεχτ: «Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν, γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές, ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο».
Και ο περιβόητος Οργανισμός Ηνωμένων Εγκληματιών (ΟΗΕ); Στο συνήθη ρόλο της μαριονέτας. Τραγικός κομπάρσος των ισχυρών εγκληματιών. Ας μην παρεξηγηθούμε. Εμείς δεν είμαστε με την Χαμάς. Δεν είμαστε, όμως, ούτε με το Ισραήλ. Εμείς δεν λέμε καλά έκανε το Ιράν. Δεν λέμε, όμως, ούτε και καλά έκανε το Ισραήλ.
Την ίδια φρίκη μας προκαλεί κάθε πόλεμος. Όποιος και αν τον αρχίζει. Για οποιαδήποτε αιτία. Την ίδια αηδία μας προκαλεί η κάθε υποκρισία των ισχυρών της γης όταν καταδικάζουν κατά το δοκούν κάθε πολεμική ενέργεια. Την ίδια οργή μας προκαλεί η κάθε αδιαφορία των ισχυρών μπροστά στον εγκληματικό αφανισμό κάθε λαού.
Εμείς, τραγικοί έμποροι των εθνών, βλέπουμε με τους φακούς της ειρήνης. Μέσω αυτών αντικρίζουμε έναν πλανήτη να ομοιάζει με απέραντο ψυχιατρείο. Και στην άκρη του ορίζοντα να διακρίνεται ο Αλβέρτος Αϊνστάιν που ψιθυρίζει: «Αν διεξαχθεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο τέταρτος θα γίνει με ρόπαλα».
Θα παραμείνουμε πιστοί στους στίχους της Ιορδανής ποιήτριας Σουχέϊρ Χαμάντ: «Δε θα χορέψω στα τύμπανα του πολέμου σας/ Δε θα δανείσω ούτε την ψυχή ούτε τα κόκαλά μου στα τύμπανα του πολέμου σας/ Δε θα χορέψω στο ρυθμό σας/ Τον ξέρω αυτό τον ρυθμό. Είναι άψυχος».
Θα παραμείνουμε ταπεινοί στρατιώτες της ειρήνης. Όπως την εκφράζει ο τεράστιος Ρίτσος: «Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων/ είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου/ είναι το χαμόγελο της μάνας/ Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη/ Και τ΄αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ’ όλη της γης/ ένα μονάχα γράφουν: Ειρήνη/ Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη».
