Ο Τραμπ βολεύει τον Ερντογάν. Ο Ταγίπ βολεύει τον Ντόναλντ. Ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει σαφή οπτική για τις διεθνείς σχέσεις. Γι’ αυτόν όλα εξαρτώνται από τη δύναμη. Δεν θεωρεί πως θα πρέπει να τηρούνται ισορροπίες καθώς υποστηρίζει ότι είναι η δύναμη, στρατιωτική πρωτίστως, που καθορίζει το τοπίο.
Αυτή είναι και η λογική του Τούρκου Προέδρου, ο οποίος από την μια κινείται αδιαφορώντας για τους διεθνείς κανόνες και δίκαιο, προτάσσοντας μεγαλεπήβολα επεκτατικά οράματα και από την άλλη παρουσιάζεται ως δήθεν ειρηνοποιός. Και το θέμα δεν είναι ότι παρουσιάζεται έτσι, ασκώντας ταυτόχρονα πολιτική με δυο προσωπεία, αλλά του αναγνωρίζεται ρόλος. Με βεβαρημένο εγκληματικό μητρώο, το καθεστώς Ερντογάν έχει αναβαθμιστεί ως μεγάλος περιφερειακός παίκτης.
Δεν είναι, ασφαλώς, πρώτη φορά κατά την οποία η κατοχική Τουρκία έχει αναβαθμισμένο ρόλο. Υπενθυμίζεται ότι έχει περάσει μια περίοδο δυσκολιών, κυρίως λόγω των εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων, που είχαν διεθνή αντίκτυπο, όπως είναι η σύλληψη και η φυλάκιση του Εκρέμ Ιμάμογλου.
Σήμερα φαίνεται να έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Ο Ερντογάν επιδίωξε ρόλο και του δόθηκε. Δεν θα είναι ασφαλώς μεσολαβητής στο Ουκρανικό, αν και θα το ήθελε. Αλλά οικοδεσπότης. Το γεγονός ότι επιλέγηκε η Κωνσταντινούπολη για να φιλοξενήσει τη ρωσο-ουκρανική συνάντηση αυτό συνιστά αναγνώριση ρόλου.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, είχε δηλώσει πως εάν στην Κωνσταντινούπολη πήγαιναν Πούτιν και Ζελένσκι, τότε ενδεχομένως θα μετέβαινε κι αυτός. Για να «βοηθήσει στη διαπραγμάτευση». Δεν πήγαν, δεν πήγε. Στην Τουρκία, ωστόσο, θα ταξιδεύσει για επίσημη επίσκεψη τον ερχόμενο μήνα. Και τότε, που θα πάει, πρέπει να ελπίζουμε να μην έχουμε εκπλήξεις. Να μην ανακοινώσει, από τουρκικό έδαφος, οτιδήποτε σε σχέση με την Κύπρο, που θα είναι στο ίδιο μήκος κύματος και λογικής, με τα όσα διατύπωσε για το Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό. Ιδιαίτερα σε μια φάση που ο Τραμπ φαίνεται να τα έχει «χαλάσει» ή… να ψυχράνθηκε με τον άλλο κατοχικό ηγέτη, τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό, Βενιαμίν Νετανιάχου. Τώρα είναι που θυμήθηκε πως η Γάζα εκτός από «εξαιρετικό τουριστικό φιλέτο», έχει ισοπεδωθεί από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, σκοτώθηκαν χιλιάδες Παλαιστίνιοι και το Ισραήλ στερεί την πρόσβαση στα βασικά μέσα επιβίωσης των κατοίκων της Γάζας. Είναι γνωστό ότι παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό. Όλα αυτά δεν ήταν άγνωστα στην Ουάσινγκτον. Τώρα δεήθηκε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών να επικοινωνήσει με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό και να τα θέσει.
Είναι προφανές πως διαμορφώνεται ένα σκηνικό τρόμου και αλλαγής συμμαχιών. Μπορεί τούτο να είναι προσωρινό, μεταβατικό, αλλά είναι σαφές πως εξυπηρετεί, σε αυτή τη φάση, την Τουρκία. Στην Άγκυρα εκλαμβάνουν τα νέα δεδομένα ως να της έχουν όλοι ανάψει το «πράσινο φως» για να προχωρεί στους επεκτατικούς, ιμπεριαλιστικούς της σχεδιασμούς. Αποθρασύνεται και θεωρεί πως έχει το «διαβατήριο» για να σκληρύνει τη στάση της και να αναβαθμίσει τις αξιώσεις της σε βάρος άλλων.
Αυτό προφανώς και επηρεάζει το Κυπριακό. Γιατί η Άγκυρα δεν θα έχει λόγο- όχι πως είχε τόσα χρόνια- να συνεργασθεί για λύση. Πάντα σε περιόδους αναβάθμισης της, η Άγκυρα επέμενε να εξασφαλίζει συγκεκριμένα δώρα. Ίσως και να ευελπιστεί ότι θα λάβει δώρα από τον Τραμπ για να μπορεί να διαδραματίζει «καλύτερα» το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή.
Και η Κυπριακή Δημοκρατία; Είχε και θα έχει ρόλο στην περιοχή. Κυρίως σε περιόδους κρίσεων αυτός ο ρόλος παραμένει, συντηρείται και αξιοποιείται. Παρά το μέγεθος η χώρα, είναι μέρος των γεωπολιτικών εξελίξεων. Η γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου αποτελεί διαχρονικά μια σταθερή παράμετρος στην διεθνή πολιτική. Αυτή η υπεραξία μεταβάλλεται αναλόγως των εξελίξεων. Όλα εξαρτώνται, βέβαια, από το βαθμό αξιοποίησής της. Γιατί για χρόνια αυτή την γεωπολιτική προίκα την αξιοποιούσαν τρίτοι και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα. Τα τελευταία χρόνια μπήκε στην εξίσωση των σχεδιασμών της Λευκωσίας και αξιοποιείται.
