Μέσα σε μια παγκόσμια καθημερινότητα βυθισμένη στην πολιτική υποκρισία, την ατζέντα των ισχυρών και τα πρωτοσέλιδα των οικονομικών συμφερόντων, η προειδοποίηση του ΟΗΕ για την άμεση απειλή θανάτου 14.000 βρεφών στη Λωρίδα της Γάζας ήρθε να θυμίσει τι πραγματικά αξίζει την προσοχή μας: Η ζωή!
Μάλιστα, καθίσταται εκ των ων ουκ άνευ, όταν αφορά τη ζωή χιλιάδων αθώων παιδιών, που πεθαίνουν αβοήθητα από την πείνα, την αφυδάτωση και την εγκατάλειψη. Μια γεωπολιτική τραγωδία, την οποία η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί αμήχανη, σχεδόν αδιάφορη. Τα λόγια του αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για ανθρωπιστικές υποθέσεις, Τομ Φλέτσερ, ήταν σπαρακτικά: “Αν δεν φτάσει η διατροφή που χρειάζονται, θα χαθούν χιλιάδες ζωές”. Και η παγκόσμια απάντηση; Σιωπή. Σιωπή και μόλις πέντε φορτηγά. Σε μια περιοχή με περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο Φλέτσερ δεν μίλησε με διπλωματική ασάφεια. Ζήτησε αυτό που έπρεπε να είναι αυτονόητο: Να πλημμυρίσει η Γάζα με ανθρωπιστική βοήθεια. Βρεφικό γάλα, φάρμακα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης. Αντί γι’ αυτό, μόλις πέντε φορτηγά κατάφεραν να διασχίσουν τα σύνορα τη Δευτέρα. Μετά από 11 εβδομάδες αποκλεισμού. Κι αυτά δεν έφτασαν καν στις κοινότητες που λιμοκτονούν.
Η απελπισία δεν χρειάζεται ρητορικά σχήματα. Όταν μιλάμε για 14.000 βρέφη που κινδυνεύουν να πεθάνουν μέσα στις επόμενες 48 ώρες, η λογική παραδίδεται στη φρίκη. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για διαβουλεύσεις, για διπλωματικά παιχνίδια, για ευχολόγια. Υπάρχει μόνο η ντροπή μιας ανθρωπότητας, που παρακολουθεί τον αργό θάνατο των πιο αθώων ψυχών χωρίς να παρεμβαίνει.
Και οι ισχυροί της Γης; Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Κρύβονται πίσω από γραφειοκρατικά σχήματα και “ισορροπίες”. Οι ΗΠΑ, σε ένα διαρκές γεωπολιτικό μέτρημα ισχύος με το Ιράν, τη Συρία, την Ουκρανία και τους Χούθι, δεν τολμούν ή δεν θέλουν να αγγίξουν τον Νετανιάχου. Η Ε.Ε., για ακόμα μια φορά, επιδίδεται σε κύκλους από ανέξοδες δηλώσεις, οι οποίες, όμως, δεν συνοδεύονται από αποτελεσματικές αποφάσεις. Λόγια, συνεντεύξεις και προσεκτικά διατυπωμένες ανησυχίες, που δεν σώζουν, όμως, καμία παιδική ζωή.
Αλλά ούτε και ο ίδιος ο ΟΗΕ είναι άμοιρος ευθυνών. Οι προειδοποιήσεις, όσο δραματικές κι αν είναι, δεν αρκούν. Ένας Οργανισμός, ο οποίος ιδρύθηκε για να αποτρέπει την καταστροφή και να προασπίζει την ειρήνη, μετατρέπεται σήμερα σε απλό παρατηρητή. Οι αποστολές βοήθειας καθυστερούν. Η πρόσβαση παρεμποδίζεται. Και η φωνή του ΟΗΕ ακούγεται πια σαν ψίθυρος μέσα στον ορυμαγδό της απάθειας.
Την ίδια ώρα, το Ισραήλ συνεχίζει την πολιτική του με ωμότητα και σκληρότητα, που δεν μπορεί πια να δικαιολογηθεί. Ο Νετανιάχου και η κυβέρνησή του φέρουν ακεραία την ευθύνη για τον αποκλεισμό. Για τον θάνατο αμάχων. Για την καταστροφή κάθε μορφή ζωής στη Γάζα. Δεν υπάρχουν πλέον προφάσεις περί «αυτοάμυνας» όταν τα θύματα είναι χιλιάδες παιδιά. Δεν υπάρχουν άλλοθι για μια πολιτική που πνίγει έναν ολόκληρο λαό στην πείνα και τον θάνατο.
Όταν πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι και δη παιδιά, τίποτα άλλο δεν μπορεί και δεν πρέπει να απασχολεί την ανθρωπότητα. Όσο κι αν προσπαθούν οι ισχυροί να μας πείσουν ότι υπάρχουν πιο σημαντικά ζητήματα. Όσο κι αν επιμένουν να καθυστερούν την ενίσχυση της βοήθειας. Η αλήθεια παραμένει μία: Η ζωή των παιδιών στη Γάζα είναι στα χέρια τους.
Η ανθρωπότητα έχει φτάσει στο σημείο μηδέν. Η Γάζα δεν είναι πλέον απλώς ένα μέτωπο. Είναι καθρέφτης. Καθρέφτης της συλλογικής μας αποτυχίας να προστατεύσουμε το πιο ιερό αγαθό: Τη ζωή των παιδιών. Και όσο μένουμε σιωπηλοί, είμαστε όλοι συνένοχοι.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αποστάσεις, για διπλωματικές ισορροπίες, για υποκριτικά ψηφίσματα. Η φρίκη που προκαλείται αυτή τη στιγμή από το Ισραήλ, υπό την ηγεσία του Νετανιάχου, δεν έχει καμία απολύτως δικαιολογία. Είναι απάνθρωπη. Είναι εγκληματική. Είναι ασυγχώρητη. Η Ιστορία θα γράψει με μαύρα γράμματα αυτά που διαπράττονται και αυτούς που τα διαπράττουν. Αλλά και όσους τα ανέχονται.
Δεν είναι ώρα για αναλύσεις. Είναι ώρα για κραυγή. Για απαίτηση. Για πράξη. Για τα παιδιά της Γάζας. Για την ίδια την ψυχή της ανθρωπότητας. Που κάποια στιγμή, πρέπει να αποφασίσουμε να τη σώσουμε…
