Και ενώ η προσοχή όλων είναι στραμμένη στη Γάζα, σαφώς και το Ιράν βέβαια, ένα ακόμα γνώριμο μέτωπο, το πιο «ήρεμο» όλων αυτή τη στιγμή μπαίνει ξανά στο προσκήνιο.

Οι εξελίξεις στο Λίβανο είναι αρκούντως ανησυχητικές και μια κρίση εκεί θα απειλήσει άμεσα όχι μόνο την ίδια τη χώρα αλλά και την περιοχή ολόκληρη.

Το κομβικό θέμα είναι αυτό του αφοπλισμού των ενόπλων στους καταυλισμούς των Παλαιστινίων στο Λίβανο, ένα θέμα πολύ δύσκολο αλλά κομβικό για τη σταθερότητα στο Λίβανο. Το κεφάλαιο αυτό είναι πολύ ευαίσθητο αφού η παρουσία των Παλαιστινίων στο Λίβανο, με την άφιξη της PLO μετά από την εκδίωξή της από την Ιορδανία ήταν η βασικότερη αιτία που οδήγησε στον Εμφύλιο του Λιβάνου, ειδικά μετά τη Συμφωνία του Καΐρου to 1969 όταν η ευθύνη για την αστυνόμευσή των καταυλισμών ανατέθηκε στην PLO. 

Το κρισιμότερο όμως δεν είναι το μακρινό παρελθόν, τις συνέπειες του οποίου η Ραμάλα και η Βηρυτός συνεργάζονται πλέον στενά για να διαχειριστούν και ίσως να έχουν βρει τον τρόπο: Οι Παλαιστίνιοι του Λιβάνου οι πλείστοι από τους οποίους είναι απάτριδες, δεν έχουν δικαίωμα να γίνουν υπήκοοι του Λιβάνου, να εργαστούν πέρα από χειρωνακτικά επαγγέλματα, ούτε να αποκτήσουν περιουσία. Πληροφορίες λένε ότι Μαχμούτ Αμπάς και Τζόζεφ Αούν συμφώνησαν  να δοθούν ταυτότητες στους Παλαιστινίους του Λιβάνου και θα υπάρξουν μεγάλες χαλαρώσεις στο ζήτημα της εργοδότησης αλλά και της απόκτησης περιουσίας, όπως και στην απαγόρευση μεταφοράς οικοδομικών υλικών εντός των καταυλισμών. Όλα αυτά υπόκεινται βέβαια στην έγκριση της Βουλής.

Το πλέον κρίσιμο είναι το πιο πρόσφατο παρελθόν και τα όσα έχουν καταγραφεί σε επίπεδο αλλαγών εντός των παλαιστινιακών καταυλισμών οι οποίοι έγιναν χώροι εκκόλαψης ισλαμιστικής τρομοκρατίας, με τη Χαμάς αλλά και άλλες τζιχαντιστικές οργανώσεις να αποκτούν σταδιακά τον έλεγχο αλλά και με τη Χεζμπολάχ και το Ιράν να έχουν μεγάλη δύναμη επηρεασμού. Παρότι μειώθηκε η δύναμή τους αφότου το Ισραήλ κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό τη Χεζμπολλάχ, η επιρροή τους δεν έπαψε να υπάρχει και να καθορίζει πράγματα και καταστάσεις εντός των παλαιστινιακών θυλάκων επί της ουσίας στο έδαφος του Λιβάνου.

Είναι γι αυτό που η Ραμάλα και η Βηρυτός εργάζονται προς τον αμοιβαία επωφελή στόχο του αφοπλισμού. Ο Μαχμούτ Αμπάς πήγε προσωπικά στο Λίβανο και είχε συνομιλίες με τον Τζοζέφ Αούν για το θέμα. Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει ήδη αρκετά προβλήματα με του τρομοκράτες στη Δυτική Όχθη και δεν βλέπει με καλό μάτι τη διατήρηση ένοπλων πυρήνων τους στο Λίβανο, πολύ λιγότερο δε την επιρροή και του Ιράν σ’ αυτούς. Κι αν εκείνη δεν το θέλει μία φορά η Βηρυτός ξέρει πως εάν δεν γίνει κάτι άμεσα ο Λίβανος κινδυνεύει όχι μόνο λόγω των ίδιων των καταυλισμών αλλά και επειδή χωρίς τον αφοπλισμό τους, δεν πρόκειται να προχωρήσει το μείζον: ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ. Πριν όμως πάει κανείς εκεί, απαραίτητος σταθμός είναι και η μέχρι στιγμής κατηγορηματική άρνηση της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ εντός των καταυλισμών του Λιβάνου να παραδώσουν τα όπλα. Κάτι που μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη βίαιης επέμβασης με ότι αυτό συνεπάγεται.

Έπειτα είναι και η Χεζπολάχ και το Ιράν. Τα καταλυτικά χτυπήματα του Ισραήλ εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης και η εξολόθρευση της ηγεσίας της και βεβαίως η συνεπακόλουθη αποκοπή -σχεδόν – της φλέβας που τη διατηρούσε εν ζωή με την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ δημιούργησαν ένα χρονικό παράθυρο δράσης για διάλυση της οργάνωσης, η οποία επίσης αρνείται να αφοπλιστεί. Όμως, το παράθυρο αυτό δεν θα μείνει ανοιχτό επ’ άπειρον. Η σιιτική τρομοκρατική οργάνωση τραβάει επικίνδυνα το σχοινί, ειδικά στη σχέση της με την κυβέρνηση της Βηρυτού και ειδικότερα με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Ανησυχητικές είναι δε οι πληροφορίες ότι η οργάνωση όχι μόνο δεν συνεργάζεται αλλά εργάζεται για την ανασυγκρότησή της ενώ έχει αποκτήσει σοβαρές προσβάσεις για την εισαγωγή όπλων από το λιμάνι της Βηρυτού.

Οι πληροφορίες τις οποίες το Ισραήλ είχε δημοσιοποιήσει πρώτο τον Ιανουάριο, πληθαίνουν και πλέον είναι σημείο αναφοράς αλλά και ανησυχίας εντός του αραβικού κόσμου και των  ΜΜΕ και ειδικά της Σαουδικής Αραβίας η οποία, για άλλη μια φορά, έχει αναλάβει να επαναφέρει το Λίβανο σε κατάσταση κανονικού κρ άτους, όπως έκανε την εποχή Χαρίρι.

Πώς προχωρά, λοιπόν, η Βηρυτός κάτω από αυτές τις συνθήκες; Ιδού η απορία.