Τη δεκαετία του 1970 όταν η Ελλάδα άρχισε να τσιμεντοποιείται με ξενοδοχεία, συγκροτήματα και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, ο Νίκος Γκάτσος έγραψε προς την Περσεφόνη, η οποία -σύμφωνα με το μύθο- εγκατέλειπε τον Κάτω Κόσμο και ερχόταν στη Γη για έξι μήνες τον χρόνο, με αποτέλεσμα η γη να ανθίζει, να παραμείνει στην αγκαλιά της γης γιατί: «Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο, τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο». Αν έγραφε σήμερα το ποίημα ο Γκάτσος, θα το έλεγε αλλιώς. Το είπε, όχι ποιητικά αλλά απόλυτα ρεαλιστικά, ο αντιδήμαρχος Σωτήρας Αντώνης Κουμής: Τα Κοκκινοχώρια μετατρέπονται σε Γυαλοχώρια. Εκεί που το κόκκινο χρώμα της γης έσμιγε με το πράσινο των φυτειών, τώρα βλέπεις εκτάσεις στρωμένες με φωτοβολταϊκά.
Χωρίς καμία διάκριση, ούτε αξιολόγηση, δασώδεις περιοχές, εύφορα χωράφια, τόποι χαρακτηρισμένοι ως φυσικής ομορφιάς, θυσιάζονται για τη νέα μπίζνα που αναδείχτηκε με άλλοθι την Πράσινη Ανάπτυξη. Με την οποία κανείς δεν διαφωνεί, αλλά όπως συμβαίνει -σχεδόν πάντα- ότι πάει να γίνει, γίνεται στον μάξιμουμ βαθμό. Χρειαζόμασταν τράπεζες, έγιναν τράπεζες σε κάθε γειτονιά, χρειαζόμασταν ξενοδοχεία, κτίστηκε όλη η ακτογραμμή, χρειαζόμασταν ψηλά κτήρια, ορθώνονται πλέον παντού… Το ίδιο γίνεται και με τα πάρκα φωτοβολταϊκών.
Δεν αρκεί που η γεωργία εγκαταλείπεται για διάφορους άλλους λόγους και τείνουμε πλέον να εξαρτόμαστε απόλυτα από εισαγόμενα γεωργικά προϊόντα: Όσπρια από την Αργεντινή, κρεμμύδια και σκόρδα από την Κίνα, ρόδια από την Ισπανία, λαχανικά από την Αίγυπτο, μπανάνες από την Κόστα Ρίκα, ντομάτες, καρότα και σχεδόν τα πάντα από την Ολλανδία, μήλα από την Αυστρία… Ένας κλάδος συνυφασμένος με την ιστορία του τόπου εξαφανίζεται και εκεί που φυτεύονταν πατάτες, αμπέλια, ελιές, σιτάρι και ότι άλλο μπορούσε να παράξει η κυπριακή γη, τώρα φυτεύονται φωτοβολταϊκά πλαίσια. Σωρηδόν.
Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν 40 αιτήσεις για έκδοση πολεοδομικής άδειας τοποθέτησης φωτοβολταϊκών σε κρατική γη που παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση σε ιδιώτες. Είκοσι από αυτές βρίσκονται στην περιοχή της ελεύθερης Αμμοχώστου, όπου έχουν ήδη παραχωρηθεί τρεις άδειες. Συν δεκάδες άλλες στην υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο. Δικαίως γεωργοί και κτηνοτρόφοι διαμαρτύρονται. Όπως θα έπρεπε να κάνουμε όλοι οι πολίτες που βλέπουμε τα τοπία να σπέρνονται με γυαλί και μέταλλο. Και εκεί που έβλεπες το χωράφι να αλλάζει ανάλογα με τις εποχές, τη μια να πρασινίζει, την άλλη να χρυσίζει, υπενθυμίζοντας σου διαρκώς τον κύκλο της ζωής, πλέον το βλέπεις να αλλάζει ανάλογα με τις μετοχές.
