Πάγιο το έλλειμμα εδώ και πολλά χρόνια. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο. Εάν αυτό είναι και αντικατοπτρισμός των πολιτών που τους αναδεικνύουν και τους ψηφίζουν, έχουμε πρόβλημα.
Ποτέ δεν ενστερνίστηκα το αξίωμα που λέει ότι «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Ούτε στο εστιατόριο, που αμφισβητεί το ψήσιμο μιας μπριζόλας, ούτε και στην κάλπη, όπου νομίζει πως η ψήφος του τού δίνει το δικαίωμα να απαιτήσει από τον πολιτικό να του βγάλει άδεια για να βάλει περισσότερες καρέκλες στο πεζοδρόμιο και στην παραλία.
Στις κοινωνίες που ξέρουμε, η συνθήκη αυτή δοκιμάζεται διαρκώς, και υποφέρει ποικιλοτρόπως. Η πιο συνηθισμένη εκτροπή, ιδίως σε κοινωνίες μικρές και απελπιστικά στενάχωρες, είναι ότι οι ρόλοι παύουν να είναι διακριτοί.
Σε θεσμικό δε επίπεδο, η διά βίου μονιμότητα των λεγόμενων «θεσμικών παραγόντων», που, μάλιστα, δεν επιλέγονται πάντα με αξιοκρατικά κριτήρια, αλλά μάλλον με … προσωπικά, αποδυναμώνει το σύστημα. Δεν το προστατεύει. Δεν το θωρακίζει.
Πέραν αυτού, δεν μπορεί να μην θαυμάσει κάποιος και να παραδεχτεί ταυτόχρονα, εκείνες τις χώρες που το πολιτικό τους προσωπείο είναι δυναμικό και συνάμα ευεργετικό για όλους τους πολίτες. Αυτό δεν συμβαίνει ως εξαίρεση, ούτε ως … «τυχαίο δείγμα», που μας έχει προκύψει πολλές φορές, σχετικά πρόσφατα κιόλας, στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Κοιτάζοντας πάντα προς τα πίσω, έκπληκτοι πάλι, απορούμε «μα είναι δυνατόν να ψηφίσαμε τον τάδε;».
Οι θεσμοί υποφέρουν όταν δεν λειτουργούν υπέρ της κοινωνίας. Τούτο αποδεικνύεται για πολλοστή φορά στην Ελλάδα. Και, μάλιστα, με τρόπο ακραίο, έως και κωμικοτραγικό. Οι Κρητικοί, πήραν επιδοτήσεις για βοσκοτόπια. Για τα ζώα τους. Μεγάλο είναι το νησί, αλλά όχι απέραντο. Τους έδωσαν, λοιπόν, εκτάσεις στην Στερεά Ελλάδα. Και, κάπως έτσι, γεννήθηκαν βοσκοτόπια αλλά με «εικονικά πρόβατα»!
Και, κάπως έτσι προέκυψε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει τη μονολεκτική δήλωση: «Αποτύχαμε». Κάτι που δεν ξανακούσαμε ποτέ από εν ενεργεία πρωθυπουργό. Έντιμη δήλωση. Αλλά έχουμε δρόμο ακόμα να γίνουμε Ευρώπη…
Από την οποία, η στήλη ξεχωρίζει μία γυναίκα πολιτικό που το λέει η ψυχή της. Είναι η εικονιζόμενη πρωθυπουργός της Δανίας, Μέττε Φρεντέρικσεν, 47 ετών, που είναι πρωτοσέλιδη στο «Newsweek», με τίτλο «Η Γυναίκα που Κοιτάζει στα Μάτια τον Πούτιν και τον Τραμπ».
Είναι στο τιμόνι εδώ και 6 χρόνια και πρόσφατα την χαρακτήρισαν οι φαρμακεροί των Βρυξελλών, αλλά και από την ομάδα YouGov ως τη «λιγότερο δημοφιλή πολιτική στην Ευρώπη».
Στη Δανία, τη λένε «Μητέρα», εν μέρει επειδή «οδήγησε» την χώρα της στην πανδημία του covid.
Η ανησυχία της τώρα είναι ότι, όπως λέει, η παγκόσμια τάξη που θεμελιώθηκε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και η μακρά περίοδος ειρήνης που ακολούθησε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, είναι πλέον σε κίνδυνο.
«Είναι σαν να έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι όλοι θέλουν να είναι σαν και μας και να έχουν ειρήνη. Όμως, δεν ισχύει αυτό. Η Ρωσία, φερ’ ειπείν, δεν θέλει ειρήνη. Πόλεμο θέλει. Και είμαι πεπεισμένη ότι θα συνεχίσουν να πολεμούν την Ουκρανία και δεν αποκλείω να ανοίξουν και άλλο μέτωπο κάπου στην Ευρώπη».
Στο μεταξύ, όπως μεταδίδεται από τη βρετανική εφημερίδα «Guardian», η Ρωσία χρησιμοποιεί το διαδικτυακό μέσο ενημέρωσης Red για να σπείρει fake news, σχετικά με τον πόλεμό της στην Ουκρανία, δήλωσε την Τετάρτη το υπουργείο Εξωτερικών στο Βερολίνο. «Το Red παρουσιάζεται ως μια επαναστατική πλατφόρμα για ανεξάρτητους δημοσιογράφους. Ωστόσο, έχει στενούς δεσμούς με το ρωσικό κρατικό μέσο ενημέρωσης RT», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών σε δημοσιογράφους στο Βερολίνο.
«Σήμερα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι το Red χρησιμοποιείται από τη Ρωσία ειδικά για να χειραγωγεί πληροφορίες», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.
Το Red διοικείται από την τουρκική εταιρεία μέσων ενημέρωσης AFA Medya, η οποία μαζί με τον ιδρυτή της Huseyin Dogru έχει ήδη υποστεί κυρώσεις της ΕΕ που στοχεύουν τη Ρωσία και κατηγορείται ότι «υπονομεύει τη δημοκρατική πολιτική διαδικασία» στη Γερμανία.
