Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η Νομική Υπηρεσία είναι θλιβερή. Είναι η εικόνα ενός θεσμού που αποσυντίθεται θεσμικά και ντροπιάζεται από αλλεπάλληλα χαστούκια στο ΕΔΑΔ. Παράλληλα, οι δύο επικεφαλής της Υπηρεσίας, βλέπουν την αξιοπιστία τους να πιάνει πάτο ενώ η καχυποψία η οποία συνόδευε το διορισμό τους από την πρώτη στιγμή, αφού επρόκειτο για υπουργούς εκείνου που τους διόρισε, εκτοξεύεται στα ύψη. Η θλιβερή εικόνα ολοκληρώνεται με τους Γιώργο Σαββίδη και Σάββα Αγγελίδη να παραμένουν αμετακίνητοι. Καθηλωμένοι στις καρέκλες τους. Αδιαφορώντας για το δημόσιο αίσθημα και το ισχυρό πλήγμα στην αξιοπιστία του αξιώματός τους.
Η πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση N.T. v. Cyprus (αρ. 28150/22), με επίκεντρο την απόφαση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα Σάββα Αγγελίδη να αναστείλει ποινική δίωξη για υπόθεση σεξουαλικής βίας, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Η Κυπριακή Δημοκρατία εκτίθεται διεθνώς. Εκτίθεται όμως και ο ίδιος ο Αγγελίδης προσωπικά. Το Δικαστήριο δεν περιορίστηκε στο θεσμικό επίπεδο αλλά καυτηρίασε ρητά τη στάση του ιδίου, η οποία χαρακτηρίστηκε από σεξιστικά στερεότυπα και δευτερογενή θυματοποίηση της καταγγέλλουσας.
Δεν πρόκειται για μια απλή, τεχνική παραβίαση της Σύμβασης. Πρόκειται για βιασμό της έννοιας της Δικαιοσύνης. Για προσβολή της αξιοπρέπειας του θύματος. Για παραβίαση του δικαιώματος να δικαστεί ως πρέπει ο κατηγορούμενος. Για άρνηση πρόσβασης σε πληροφορίες που αφορούν την ίδια την υπόθεση. Και, τελικά, για εξωδικαστική ατιμωρησία.
Η καταγγελία, υπενθυμίζεται, στρεφόταν εναντίον υποψηφίου σε ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συναγερμού, στην κυβέρνηση του οποίου υπηρέτησε και ο ίδιος ο Αγγελίδης ως Υπουργός Άμυνας. Το ερώτημα το οποίο, δυστυχώς, επιτρέπεται να τεθεί με καχυποψία από τον καθένα είναι το εξής: Θα είχε ληφθεί η ίδια απόφαση αν δεν υπήρχε πολιτική ή άλλη διασύνδεση;
Οι επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας έχουν επικριθεί επανειλημμένα για αναστολή ποινικών διώξεων σε υποθέσεις με βαρύ θεσμικό ή ποινικό φορτίο. Η υπόθεση του κατασκοπευτικού βαν, η υπόθεση πρώην πελάτη του Αγγελίδη, που αργότερα καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων ετών για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης, η υπόθεση Κατσουνωτού, η υπόθεση των αστυνομικών στην περίπτωση του σίριαλ κίλερ είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Όλα με κοινό παρονομαστή την έλλειψη αιτιολόγησης, την παντελή απουσία διαφάνειας, την αδιανόητη θεσμική σιωπή.
Χθες, δικαιολογημένα εστιάσαμε στον Σάββα Αγγελίδη αλλά δεν είναι μόνος του. Ο Γενικός Εισαγγελέας Γιώργος Σαββίδης, ο οποίος επίσης διορίστηκε από τον Νίκο Αναστασιάδη ενώ υπηρετούσε ως Υπουργός του, φέρει εξίσου σοβαρές ευθύνες. Από την απεγνωσμένη προσπάθεια να μην υπάρξει κατάληξη στην υπόθεση Θανάση Νικολάου και να παραμείνει το πόρισμα «ανοικτό» (γεγονός το οποίο δεν θα επέτρεπε την παραμικρή δίωξη οποιουδήποτε) μέχρι την πλήρη απαξίωση του πορίσματος για την ίδια υπόθεση.
Από την άρνηση άσκησης ποινικής δίωξης σε επτά άτομα τα οποία εισηγούνται οι ανεξάρτητοι ανακριτές (που οι ίδιοι οι Εισαγγελείς διόρισαν) μέχρι την αναστολή ποινικής δίωξης στην υπόθεση της 19χρονης Βρετανίδας, που και πάλι έπεσε στο ΕΔΑΔ, ρεζιλεύοντας διεθνώς την Κύπρο.
Και οι δύο ήταν μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που ενέκρινε, όπως καυτηριάζει η Επιτροπή Νικολάτου στο πόρισμά της, παράνομα χρυσά διαβατήρια. Σήμερα είναι εκείνοι που αποφασίζουν για το εάν οι υποθέσεις αυτές στοιχειοθετούν ποινικές ευθύνες. Ακόμα και στην πιο κραυγαλέα περίπτωση: Την έκδοση 18 διαβατηρίων σε διευθυντικά στελέχη της εταιρείας του καζίνου και άλλων 9 σε συγγενείς τους.
Και το κερασάκι στην τούρτα: Ανάμεσα σε όλα αυτά, ο Γενικός Εισαγγελέας εμφανίζεται σε κοσμικά κέντρα με τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υποθέσεις του οποίου βρίσκονται υπό διερεύνηση από την Αρχή κατά της Διαφθοράς. Την ώρα που η κοινή γνώμη εξοργίζεται από τις εικόνες αυτές, ο Γιώργος Σαββίδης, με μηδενική συνειδητοποίηση του ολισθήματος, απαντάει «είμαστε 40 χρόνια φίλοι με τον Αναστασιάδη». Είναι αυτό το πρότυπο ανεξάρτητης λειτουργίας μιας Νομικής Υπηρεσίας; Ή μήπως είναι μια καρικατούρα θεσμικής λειτουργίας; Που διαλύει την εικόνα αξιοπιστίας, την οποία πρέπει να έχει.
Η κοινωνία έχει πλέον ελάχιστη εμπιστοσύνη στη Νομική Υπηρεσία. Και αυτή η κατάσταση δεν διορθώνεται ούτε με επιτροπές, ούτε με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Όσο οι επικεφαλής της παραμένουν στις θέσεις τους, δεν υπάρχει ελπίδα αποκατάστασης της θεσμικής αξιοπιστίας. Κάθε απόφαση, κάθε πράξη, κάθε παράλειψη θα συνοδεύεται από τη σκιά της αμφιβολίας και της καχυποψίας.
Ήρθε η ώρα να φύγουν. Και οι δύο. Όχι από πείσμα. Αλλά από σεβασμό στο κράτος δικαίου. Όχι επειδή το απαιτεί η κοινωνία αλλά επειδή το επιβάλλει η ευθιξία. Αν διαθέτουν έστω και στοιχειώδη, πρέπει να το αποδείξουν τώρα. Με παραίτηση. Για να σταματήσει ο κατήφορος. Για να εκλείψει ο διασυρμός.
