Οι συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα βρίσκονται στον αέρα λόγω των αλλαγών που απαίτησε την τελευταία στιγμή η Χαμάς και οι οποίες, όπως γράψαμε και χθες πριν από τη συνεδρία του Υπουργικού στην Ιερουσαλήμ, μάλλον κάθε άλλο παρά «επιδερμικές» ήταν, όπως ισχυριζόταν η ίδια η τρομοκρατική οργάνωση.
Και ενώ, έστω και μουδιασμένα, ο διάλογος στη Ντόχα έχει ξαναρχίσει, με το Ισραήλ να ξεκαθαρίζει ότι δεν θα κάνει πίσω από τις Κόκκινες Γραμμές του, τις οποίες όπως φαίνεται ξεπερνά κατά πολύ η απαίτηση της Χαμάς ο IDF να επιστρέψει εκεί που είχε μείνει με την τελευταία συμφωνία, μια απρόσμενη εξέλιξη προκαλεί αίσθηση και φανερώνει πόσο βαθιά παραμένουν κάποια ρήγματα εντός των ίδιων των Αράβων στο έδαφος του Ισραήλ αλλά και στις αυτόνομες Παλαιστινιακές περιοχές.
Πέντε σεΐχηδες της πόλης της Χεβρώνας προερχόμενοι από πέντε φυλές της πόλης, προχώρησαν σε μια πρόταση η οποία έχει προκαλέσει συζητήσεις και θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα παράλληλο ρεύμα μακριά από τα δύο παραδοσιακά: το ακραίο των ισλαμιστών και το ηπιότερο της διάδοχης κατάστασης της PLO.
Επεξηγηματικά: Οι φυλές, είναι διευρυμένες οικογένειες στη βάση του παραδοσιακού κοινωνικού ιστού, όπως αυτός μεταφέρθηκε με την συνήθως καθόλου ειρηνικά κατάκτηση, τον εποικισμό και τον προσηλυτισμό ολόκληρης της περιοχής της Μέσης Ανατολής από τους Άραβες τον 6ο αιώνα μ.Χ. οι οποίοι ζούσαν (όπως και στην Αραβία) ως φυλές.
Ενός ιστού ο όποιος υπάρχει ακόμα όσο κι αν οι συνθήκες τον καταπιέζουν και όσο κι αν ειδικά στη Γάζα, η μαζική ροή Αιγυπτίων εργατών έφερε και νέα ρεύματα τα οποία δεν είναι μέρος τέτοιων φυλών.
Δεν είναι τυχαίο ότι, με εξαίρεση όσους πήγαν εκεί πρόσφυγες μετά τη λήξη της πάλαι ποτέ Βρετανικής Εντολής της Παλαιστίνης και τον Πόλεμο των Αράβων για καταστροφή του Ισραήλ το 1948, οι πλείστοι των υπολοίπων στη Γάζα έχουν κυρίως αιγυπτιακά ονόματα. Ο ίδιος ο Γιασέρ Αραφάτ ήταν γεννημένος στο Κάιρο, όπως και η Αιγύπτια μητέρα του αλλά και ο πατέρας του Μοχάμεντ Αμπντέλ Ραούφ Αραφάτ Ας Κούντουα αλ-Χουσέινι ο οποίος καταγόταν από τη Γάζα.
Μέχρι όμως τη δεκαετία του 1920-1930 όπου ξεκίνησε να διαμορφώνεται η Παλαιστινιακή ταυτότητα, όχι εθνότητα, ως αντίδραση για την παρουσία των Εβραίων, οι τελευταίοι ήταν εκείνοι που υιοθετούσαν συχνότερα τον όρο Παλαιστίνιος, ταυτιζόμενοι με την επί του εδάφους οντότητα.
Άλλωστε μέχρι το 1964 και την ίδρυση της PLO από το Ανατολικό Μπλοκ – το οποίο ας σημειωθεί ήταν εκείνο που πρωτοστάτησε στην αναγνώριση του Ισραήλ! – έτσι, Άραβες δηλαδή, θεωρούσαν εαυτόν οι περισσότεροι μετέπειτα κυρίως «Παλαιστίνιοι». Για αυτό και σήμερα ως Άραβες προσδιορίζονται τα δύο εκατομμύρια πολιτών του Ισραήλ πλέον, τα οποία δεν είχαν φύγει το 1948.
Η δημιουργία της ταυτότητας αυτής για τους Άραβες ήταν ο μόνος τρόπος να αποδείξουν ότι διέφεραν σε κάτι από τους υπόλοιπους και άρα μπορούσαν να διεκδικήσουν ως δική τους τη γη, που δεν ήταν – οι ίδιοι είχαν πουλήσει τεράστια τμήματα στους Εβραίους χωρίς ωστόσο να διαφέρουν σε κάτι, πέρα από το πού ζούσαν.
Πριν την έλευση των Εβραίων ο όρος Παλαιστίνιος ήταν προσβλητικός για τους Άραβες ειδικά τους μουσουλμάνους. Δεν υπάρχει άλλωστε αναφορά σε Παλαιστίνιους ως εθνότητα ή ως πολιτισμός ή ως κάτι ξεχωριστό διότι απλά δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Άραβες ήταν.
Τα νομίσματα της «Παλαιστίνης» είχαν και την εβραϊκή αναγραφή ενώ ακόμα και οι «Παλαιστινιακές Αερογραμμές» τα αεροπλάνα των οποίων χρησιμοποιούνται συχνά ως τροφή για τους αδαείς των ΜΚΔ και για να στηριχθεί αυτός ο ισχυρισμός ήταν εβραϊκή εταιρεία του σιωνιστή ηγέτη Πινχάς Ρουτένμπεργκ, την οποία έφτιαξε το 1934, σε συνεργασία με την Histadrut (τη μεγάλη εβραϊκή εργατική οργάνωση) αλλά και την Εβραϊκή Υπηρεσία (Jewish Agency). Και είχαν βέβαια και εβραϊκή αναγραφή!
Όπως είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες και στη Γάζα, η υπάρχουσα ακόμα πραγματικότητα των φυλών των Αράβων επηρεάζει πράγματα και καταστάσεις πολύ σημαντικά με κάποιες από τις εκεί φυλές να εξεγείρονται και να συμμαχούν με το Ισραήλ ενάντια στη Χαμάς. Επηρεάζει δε, ακόμη περισσότερο τους Άραβες εντός του Ισραήλ και ειδικά τους Βεδουίνους, νομάδες και αυτοί μέχρι σήμερα σε μεγάλο βαθμό, οι οποίοι δεν θεωρούν τον εαυτό τους Παλαιστίνιους. Μάλιστα υπήρξαν και δολοφονίες κάποιων την 7η Οκτωβρίου όπως και απαγωγές.
Μετά από την απαραίτητη για την κατανόηση της εικόνας επεξήγηση και πίσω στο σήμερα, οι πέντε σεΐχηδες της Χεβρώνας, μιας μεικτής και μοιρασμένης πόλης με ένα ειδικό καθεστώς μετά το Όσλο όπου βρίσκονται οι ιεροί για όλους Τάφοι των Πατριαρχών, ζήτησαν να αναγνωριστεί η πόλη ως εμιράτο και να ενταχθεί στις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Κάτι που προκάλεσε μούδιασμα στη Ραμάλα η οποία μη θέλοντας να έρθει σε σύγκρουση με τις φυλές, επέλεξε την οδό τη διαρροής στην Χαάρετζ, την όγδοη πλέον σε κυκλοφορία (4,7%) εφημερίδα στο Ισραήλ, η οποία είναι γνωστή για τις ακραίες αριστερές και συχνά συμπλεγματικά αντιισραηλινές θέσεις της, από την οποία η Δύση αντλεί το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρημάτων της ενάντια στη χώρα.
Η Χαάρετζ έγραψε λοιπόν ότι «πηγές στη Ραμάλα» της είπαν πως αυτό συνιστά προδοσία και δεν θα το αποδεχθούν ενώ υποστήριξε ότι «μέλη των φυλών» στη Χεβρώνα της είπαν ότι οι σεΐχηδες δεν έχουν κάποιο εκτόπισμα και ότι οι φυλές καταδικάζουν αυτή την πρωτοβουλία η οποία αφορά συνεργάτες του Ισραήλ.
Τίποτα, ωστόσο, δεν λέχθηκε, εάν λέχθηκε όντως, επωνύμως. Γιατί; Μα διότι το θέμα, όπως και στη Γάζα, δεν είναι πόσοι αντιτίθενται στον φυλετισμό αλλά πόσοι πιστεύουν ότι ανάμεσα στη διαφθορά της Ραμάλα και τη παρανοϊκή βαρβαρότητα των ισλαμιστών, η επιστροφή στις ρίζες, όσων έχουν τέτοιες ρίζες και είναι πάρα πολλοί ίσως είναι η πιο καλή λύση για να τελειώσει αυτή η σύγκρουση δεκαετιών.
Αν κρίνει δε κανείς από τις ανώνυμες διαρροές και μόνο, οι οπαδοί του Τρίτο Δρόνου μάλλον δεν είναι λίγοι. Κάθε άλλο μάλιστα.
