Δεν είναι η πρώτη φορά. Δεν θα είναι ούτε η τελευταία. Κάθε επόμενη φορά, ωστόσο, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες. Στην αρχή επιχείρησαν να ισχυριστούν ότι οι πέντε Ελληνοκύπριοι που συνελήφθησαν στο Τρίκωμο ήταν… κατάσκοποι. Γρήγορα, προφανώς, αντιλήφθηκαν πόσο θα γελοιοποιούνταν με έναν τέτοιο ισχυρισμό. Κατάσκοποι με… κοτσάνια, κομματάκι δύσκολο… Έτσι τα γύρισαν. Πλέον, μιλάνε για παράνομη είσοδο σε στρατιωτική περιοχή στα κατεχόμενα. Μισή… κατασκοπεία δηλαδή. Αφού μπήκαν «παράνομα» σε στρατιωτική περιοχή, τι άλλο γύρευαν παρά να κατασκοπεύσουν;
Ακούει τις σαχλαμάρες τους η λογική και με το ζόρι συγκρατείται να μην αυτοκτονήσει. Η πραγματικότητα, εντελώς, διαφορετική. Να αναζητήσουν το δίκιο τους πήγαν οι άνθρωποι. Να καταγράψουν την αλήθεια. Να εντοπίσουν την ίδια τους τη γη. Γι’ αυτό χρειάζονταν χάρτες και κοτσάνια. Αφού στο Τρίκωμο τείνουν να μην αφήσουν σπιθαμή γης χωρίς να την τσιμεντώσουν, πήγαν οι άνθρωποι μπας και προλάβουν.
Τι να προλάβουν θα μου πείτε βεβαίως. Αφού πλέον τίποτα δεν τους σταματά. Τα δύο «κράτη» δεν είναι πια απλό σύνθημα του τουρκικού καθεστώτος και της κάθε μαριονέτας του. Μόνο όσοι αρέσκονται στις ψευδαισθήσεις μπορεί ακόμη να προσδοκούν ότι οι συνομιλίες μπορεί να καταλήξουν σε λύση. Ακόμη και αν υπάρξει κάποια στιγμή τέτοια προοπτική, μια χαλαρότατη συνομοσπονδία, που ελάχιστα θα διαφέρει από τα δύο «κράτη», θα είναι η μέγιστη υποχώρηση των Τούρκων. Οι λίγες φωνές ανάμεσα στους Τ/κ, που δυσανασχετούν με την προοπτική αυτή, δυστυχώς, παραείναι λίγοι. Και παραείναι ανίσχυροι.
Στην Κύπρο του 2025, και τα αυτονόητα μετατρέπονται σε αδίκημα. Αδίκημα να είσαι πρόσφυγας, να μην ξεχνάς, να μην σιωπάς. Αυτοί που κρατούν την Αμμόχωστο παράνομα, που γεμίζουν την Κερύνεια με ξενοδοχεία επενδυτών, που μετατρέπουν κατεχόμενες περιουσίες σε καζίνο και resort για Ρώσους, Τούρκους και άλλους, έχουν το θράσος να περάσουν χειροπέδες σε ανθρώπους που κρατούσαν τίτλους ιδιοκτησίας. Χάρτες. Έγγραφα. Τεκμήρια. Τα απομεινάρια της ζωής ενός ξεριζωμένου λαού.
Πρόκειται για καθαρή πράξη πολιτικής εκδίκησης. Αντίποινα. Εκβιασμός. Το κατοχικό καθεστώς εφαρμόζει όσα ξεκάθαρα προανήγγειλε: Κρατά ομήρους πέντε Ελληνοκύπριους ως απάντηση στις συλλήψεις σφετεριστών από τις νόμιμες Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εδώ και αν η λογική ετοιμάζεται για αυτοχειρία. Στην ίδια μοίρα οι παράνομοι και οι καταχραστές με τους νόμιμους και θυματοποιηθέντες.
Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι έποικοι και οι σφετεριστές. Είναι κι αυτοί που κανονικοποίησαν την κατοχή. Που πηγαίνουν στα κατεχόμενα για διασκέδαση. Για «ρετρό» βόλτες. Όχι για να θυμηθούν, αλλά για να ξεχάσουν. Κι όσο ξεχνούν αυτοί, τόσο ριζώνει ο κατακτητής. Τόσο περισσότερο νομίζει ότι η παρουσία του έγινε «κανονικότητα».
Είναι και όσοι περνούν μέρα παρά μέρα τα οδοφράγματα για να ψωνίσουν φτηνά. Να κάνουν διακοπές στη γη των προσφύγων. Να γεμίσουν τα πορτοφόλια αυτών που οικοδομούν πάνω ξένες περιουσίες. Και πάνω σε ξένους τάφους.
Οι περιουσίες των προσφύγων αναγνωρίστηκαν διεθνώς από το ΕΔΑΔ ως ιδιωτική ιδιοκτησία. Κι όμως, μέχρι σήμερα χιλιάδες κατοικίες, ξενοδοχεία, μαρίνες και εμπορικά κέντρα χτίζονται πάνω σε αυτές. Με τη στήριξη της Τουρκίας. Με τη στήριξη του ψευδοκράτους. Με τη χρηματοδότηση ξένων «επενδυτών». Αλλά, δυστυχώς, και με την ανοχή και την έμμεση στήριξη πολλών Ε/κ.
Κάθε σπίτι που πουλιέται σε τρίτο, κάθε παραθαλάσσιο ακίνητο που παρουσιάζεται ως «ευκαιρία», κάθε πράξη που εκδίδεται από την «επιτροπή αποζημιώσεων» του ψευδοκράτους, δεν είναι υπόθεση real estate. Είναι έγκλημα. Είναι αποδοχή της κατοχής. Μάταια απέμεινε μια χούφτα ρομαντικών να προειδοποιεί εδώ και χρόνια.
Φτάσαμε το 2025, αντί να διώκονται οι σφετεριστές, να φυλακίζονται οι ιδιοκτήτες. Αντί να αποκλειστούν οι εταιρείες που πατούν σε κλεμμένη γη, να διαφημίζονται σε τουριστικά έντυπα.
Η πολιτική ηγεσία οφείλει επιτέλους να σταθεί στο ύψος της. Όχι απλώς να καταγγείλει την αυθαιρεσία των κατοχικών αρχών, αλλά να τη μετατρέψει σε καθρέφτη. Να δείξει στην Ευρώπη και στον ΟΗΕ ποιοι πραγματικά πολεμούν την ειρήνη. Ποιοι τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια συνεννόησης.
Η Τουρκία απήγαγε πέντε ανθρώπους. Πέντε πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν είναι απλώς πρόκληση. Είναι ξεκάθαρο προκλητικό μήνυμα. Ότι δεν αναγνωρίζει ούτε δικαιώματα, ούτε ιστορία, ούτε και ιδιοκτησίες. Η ειρήνη, όμως, δεν χτίζεται πάνω σε ψέματα. Δεν στηρίζεται στην αδιαφορία. Δεν μπορεί να στηθεί με χειροπέδες σε πρόσφυγες και με αφωνία από την πλευρά μας.
Αλήθεια, ο κύριος Γκουτέρες και ο κάθε Γκουτέρες, που εστιάζουν όλη τη διπλωματική τους μαεστρία, στη συζήτηση επί χάρτη για έναν απλό δρόμο και ένα απλό οδόφραγμα, βλέπουν; Ακούνε; Αντιλαμβάνονται; Ανοίξτε άλλα 10 οδοφράγματα αν θέλετε. Τι νόημα έχει όταν το καθεστώς θα συλλαμβάνει όποτε θέλει, όποιον κρίνει ότι επειδή κρατάει δυο κοτσάνια κι ένα χάρτη είναι κατάσκοπος. Αεί σας οικτίρω αθεόφοβοι!
