Σε λίγες ημέρες η παρούσα βουλευτική περίοδος εισέρχεται στην τελική της ευθεία καθώς θα απομένουν μόνο μερικοί μήνες μέχρι να συμπληρωθεί η πενταετία. Μια βουλευτική περίοδος η οποία δεν έχει και πολλά να αφήσει στην ιστορία του κυπριακού κοινοβουλίου, με εξαίρεση ενδεχομένως την εκλογή, για πρώτη φορά γυναίκας στην προεδρία του Σώματος. Απ’ εκεί και πέρα δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι που να μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει μέσα το έργο της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μεμονωμένα κάποια από τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων μέσα από το βουλευτικό τους έργο θα μπορούσε να λεχθεί ότι έχουν παράξει κάποιο έργο. Απ’ εκεί και πέρα δεν μπορεί να λεχθεί ότι συνολικά ότι η παρούσα Βουλή έχει επιτελέσει κάποιο σημαντικό έργο ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Βουλευτών ή όσων θα έχουν την όρεξη να ασχοληθούν με την πολιτική.
Μέχρι στιγμής εκείνο που κατά γενική ομολογία καταγράφεται είναι πως αυτή η Βουλή συνέβαλε στα μέγιστα στην άνοδο του λαϊκισμού, στην μετατροπή των συνεδριάσεων των κοινοβουλευτικών επιτροπών σε «λαϊκά δικαστήρια». Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι τα τέσσερα τελευταία χρόνια η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας λειτούργησε περισσότερο ως μιας μορφής «σελίδα κοινωνικής δικτύωσης» παρά ως ένα σοβαρό νομοθετικό σώμα.
Με τους ίδιους τους βουλευτές να χρησιμοποιούν τη Βουλή ως ένα «τοίχο» κάποιου μέσου κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι του κατέβει αδιαφορώντας για το θεσμό ή το κόμμα που εκπροσωπεί. Πρώτο μέλημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων (γιατί υπάρχουν και κάποιες μονάδες που εξαιρούνται) ήταν μια ανάρτηση, ενίοτε και υβριστική έναντι θεσμών και προσώπων, για να μετρήσουν «like». Δεν μετρούν το κοινοβουλευτικό τους έργο με νομοθετήματα και παρεμβάσεις, αλλά με αναρτήσεις σε σόσιαλ τους.
Κι επειδή πολύ σύντομα ένας-ένας οι βουλευτές θα αρχίσουν να αυτοπροβάλλουν το έργο τους, θα έδιναν μια πολύ καλύτερη εικόνα, την πραγματική εικόνα, εάν έδιναν και στοιχεία για το πόσες παρεμβάσεις έκαναν μέσω των σόσιαλ τους και πόσες στο πλαίσιο των βουλευτικών τους καθηκόντων.
Η παρούσα βουλευτική περίοδος δεν τέλειωσε ακόμα. Απομένουν μερικοί μήνες μέχρι το τον ερχόμενο Μάη και τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Έχουν όλοι τους, κόμματα και βουλευτές, μια τελευταία ευκαιρία για να σώσουν την παρτίδα. Έχουν μια τελευταία ευκαιρία να δείξουν ότι μπορούν να λειτουργήσουν ως νομοθέτες προς όφελος του συνόλου του τόπου και όχι να εκμεταλλεύονται τη θέση τους για αυτοπροβολή μέσω του λαϊκισμού. Γιατί είναι ξεκάθαρο πως τα πλείστα μέλη της Βουλής έχουν συγχύσει τις έντονες συζητήσεις με τον λαϊκισμό και τις υψηλών τόνων αντιπαραθέσεις με τις ύβρεις και του χαρακτηρισμούς.
Υπάρχει και μια τελευταία για την ίδια τη Βουλή των Αντιπροσώπων, στο σύνολό της, να καταβάλει μια ύστατη προσπάθεια προκειμένου να μην περάσει στην ιστορία ως μια από τις χειρότερες στην ιστορία του κυπριακού κοινοβουλευτισμού. Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα, αλλά όχι και ακατόρθωτο εάν υπάρχει πραγματική βούληση από όλους. Και η απουσία βούλησης δεν είναι μόνο θέμα της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι και ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τα ίδια τα πολιτικά κόμματα. Γιατί εάν τα ίδια τα κόμματα δεν βάλουν μια τάξη στις ομάδες των βουλευτών τους (συνολικά και ατομικά) τότε όσες άλλες προσπάθειες και να γίνουν δεν θα οδηγήσουν σ’ ένα επιθυμητό αποτέλεσμα.
Εάν τους επόμενους μήνες επικρατήσει ο λαϊκισμός των σόσιαλ και όχι ο πολιτικός ορθολογισμός τότε αυτό που θα δούμε μπροστά μας τον ερχόμενο Μάη ότι θα εκλέγεται η νέα Βουλή των Αντιπροσώπων μπορεί να είναι πολύ χειρότερο απ’ αυτό που βλέπουμε σήμερα. Αντί ένα ουσιαστικό νομοθετικό σώμα που θα συμβάλλει στο ευρύτερο καλό να προκύψει ένα απέραντο λαϊκό δικαστήριο που θα οδηγεί τον τόπο από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους πολίτες. Και γι’ αυτό δεν μπορεί να φταίει κάποιος άλλος παρά μόνο οι ίδιοι: τα κόμματα, οι πολιτικοί, οι ψηφοφόροι.
