ΟΙ επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας ενισχύονται μέσα και από την αναβάθμιση της πολεμικής της βιομηχανίας. Τα δε τελευταία χρόνια, η ενίσχυση/ αναβάθμιση αυτού του τομέα γίνεται συστηματικά και στοχευμένα.
Προ ημερών, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είναι ο μεγάλος εκφραστής της πολιτικής της επέκτασης της χώρας του, συμμετείχε σε τελετή παράδοσης της πρώτης παρτίδας του «Ατσάλινου θόλου» και των εγκαινίων των εγκαταστάσεων της στρατιωτικής βιομηχανίας Aselsan.
ΕΙΝΑΙ ξεκάθαρο και από τα όσα αναφέρονται και δημόσια ότι η στρατηγική επιδίωξη της κατοχικής δύναμης είναι πρώτα η παραγωγή και εξαγωγή στρατιωτικών εξοπλισμών και δεύτερο η ολοένα ενίσχυση των τουρκικών ένοπλων δυνάμεων. Αυτό το τελευταίο στηρίζεται σε ένα σχεδιασμό ποσοτικής και ποιοτικής ενίσχυσης.
Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ σχεδιασμός επηρεάζει τις γειτονικές χώρες, αλλά και ευρύτερους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς άλλων διεθνών παικτών. Στην Κύπρο η Τουρκία κατέχει εδάφη εδώ και πενήντα ένα χρόνια και οι δυνάμεις της που παρανόμων βρίσκονται στο νησί παραμένουν μονίμως σε επιθετική διάταξη. Σε επιθετική διάταξη βρίσκεται και έναντι της Ελλάδος ενώ υπό τουρκική κατοχή βρίσκονται και εδάφη του Κουρδιστάν.
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ Πρόεδρος επιχειρώντας να εξηγήσει αυτό το σχεδιασμό, επικαλέστηκε αυτό που έγινε στην Κύπρο το 1974. «Πριν από 50 χρόνια ακριβώς, οι πικρές εμπειρίες που βιώθηκαν κατά την “ειρηνευτική επιχείρηση της Κύπρου” το 1974 μας έδωσαν ένα πολύ μεγάλο μάθημα. Εκείνη την ημέρα είδαμε το πόσο βαρύ τίμημα πλήρωσε ένας λαός που δεν μπορούσε να παράξει τα δικά του όπλα και το δικό του σύστημα επικοινωνιών», ανέφερε ο Ερντογάν και έσπευσε να αναφέρει ότι «θεού θέλοντος τα επόμενα 50 χρόνια η Τουρκία δεν θα είναι μόνο μια χώρα που θα καλύπτει τις δικές της ανάγκες, αλλά θα είναι και μια χώρα που θα κατευθύνει τον κόσμο με την τεχνολογία της».΄
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ εισβολή στην Κύπρο έγινε κατά κύριο λόγο με αμερικανικά όπλα. Η Τουρκία μετά την εισβολή και για μια μικρή περίοδο, λόγω του αμερικάνικά εμπάργκο, δεν μπορούσε να αγοράσει αμερικανικά από τις ΗΠΑ. Αγόραζε, όμως, από άλλα κράτη, τα οποία ήταν σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών. Και οι αγορές αυτές γινόντουσαν με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον.
ΣΗΜΕΡΑ η κατοχική δύναμη θέλει και σε αυτό τον τομέα να αυτονομηθεί και να περιορίσει τις εξαρτήσεις που έχει από τρίτους. Δεν μπορεί να απεξαρτηθεί πλήρως, αλλά προσπαθεί να αναπτύξει μια δική της πορεία. Αυτό, προφανώς, θα την καθιστά πολύ πιο επικίνδυνη για τη σταθερότητα και την ειρήνη. Γιατί είναι πρόδηλο ότι ο επεκτατισμός της είναι χωρίς όρια.
