Πριν λίγες μέρες κατατέθηκε εκ μέρους του ΔΗΣΥ (από το βουλευτή Γιώργο Κάρουλα) πρόταση νόμου για τη δημιουργία Ταμείου Ανακουφίσεως για απώλεια χρήσης περιουσίων στα κατεχόμενα. Τη μπάλα πήρε χθες το προεδρικό όπου ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σε συνάντηση που είχε με εκπροσώπους της Ένωσης Εκτοπισμένων Κοινοτήτων υποσχέθηκε πως θα δει θετικά τη δημιουργία Ταμείου Αποζημίωσης Απώλειας Χρήσης για τις περιουσίες στα κατεχόμενα, όπως του ζητήθηκε από την εν λόγω Ένωση, ενώ παράλληλα θα ανακοινώσει κι άλλες πολιτικές για όσους έχασαν τις περιουσίες τους από την τουρκική εισβολή. Συζητήθηκε μάλιστα η δημιουργία ενός συντονιστικού φορέα, ενός Γραφείου Επιτρόπου ή ενός Υφυπουργείου για προσφυγικά θέματα.

Όλα αυτά 51 χρόνια μετά κι αφού όσοι έχασαν τις περιουσίες τους είδαν τις περιουσίες στις ελεύθερες περιοχές να αποκτούν υπεραξία. Πολλοί δε, ακόμα ζουν σε προσφυγικούς οικισμούς, ενώ αρκετοί προχώρησαν σε πώληση των περιουσιών τους στη λεγόμενη Επιτροπή Αποζημιώσεων του ψευδοκράτους.

Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι η έλλειψη κάποιας υπηρεσίας που να ασχολείται με τα θέματα των προσφύγων. Υπάρχει η ΥΜΑΠΕ (Υπηρεσία Μέριμνας και Αποκατάστασης Εκτοπισθέντων) η οποία κάνει ότι μπορεί για να απορρίπτει και να εξευτελίζει εκτοπισθέντες που αιτούνται βοήθειας σύμφωνα με κριτήρια. Είχα γράψει και επαναφέρω την προσωπική μου περίπτωση καθώς και δύο άλλες: Όταν ο γιος μου αιτήθηκε της σχετικής βοήθειας, ενώ πληρούσε όλα τα κριτήρια, απορρίφθηκε γιατί στο τεμάχιο, εκτός από την κυρίως οικοδομή, υπήρχαν βοηθητικά υποστατικά που ως διατηρητέα θα έπρεπε να αναστηλωθούν σύμφωνα με το νόμο διατήρησης. Τα βοηθητικά θεωρήθηκαν δεύτερη οικοδομή και χωρίς ο αιτητής να έχει ήδη στην κατοχή του άλλη κατοικία (γεγονός που θα τον καθιστούσε μη δικαιούχο) απορρίφθηκε. Σε άλλη περίπτωση, αιτητής απορρίφθηκε γιατί αναμένοντας την Αρχή Ηλεκτρισμού να συνδέσει τον ηλεκτρισμό στο διαμέρισμα και να επισυναφθεί το σχετικό πιστοποιητικό, ξεπεράστηκε ο ένας χρόνος από την αγορά του διαμερίσματος. Παρόλο που η αιτητής προσέφυγε στη Δικαιοσύνη η οποία τη δικαίωσε οι λειτουργοί της ΥΜΑΠΕ εμμένουν στη θέση τους. Σε τρίτη περίπτωση ο αιτητής (παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών) απορρίφθηκε γιατί η μητέρα τού του είχε μεταβιβάσει το μερίδιο που είχε η ίδια στην πατρική της οικία στην οποία μερίδιο είχαν και τα υπόλοιπα αδέλφια της, όπου κανένας στην ουσία δεν μπορούσε να στεγαστεί αλλά ούτε και η αξία της ήταν τέτοια ώστε να πουληθεί και να αποκατασταθούν οι κληρονόμοι μεταξύ των οποίων και ο αιτητής. Παρόμοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλές.

Αυτό λοιπόν που χρειάζεται, δεν είναι ακόμα ένα υφυπουργείο, αλλά πραγματική βούληση για αποκατάσταση και αποζημίωση όσων έχασαν τις περιουσίες τους. Όσων θα μπορούσαν να στεγάσουν τα παιδιά τους σε δική τους γη χωρίς να χρειάζεται να εξευτελίζονται από τις υπηρεσίες του κράτους.