Φανταστήκατε ποτέ ως γιατρός να διαγνώσετε ότι πάσχετε από μια ανίατη, μέχρι τότε, ασθένεια και σας απομένει ελάχιστος χρόνος ζωής.
Ελπίδα καμία, εκτός φυσικά, αν εσείς ο ίδιος βρείτε τη λύση.
Αυτή είναι περίπου η ιστορία του Δρ. Richard Scolyer, ενός Αυστραλού ειδικού στο μελάνωμα και συν-διευθυντή του Ινστιτούτου Μελανώματος της Αυστραλίας, που έχει βραβευθεί, μαζί με την καθηγήτρια Long, ως ο Αυστραλοί της Χρονιάς 2024, για το επαναστατικό τους έργο στη θεραπεία του μελανώματος.
Ενώ ταξίδευε στην Πολωνία ο Scolyer υπέστη κρίση (Ιανουάριος 2024)˙ διαγνώστηκε με μια επιθετική μορφή καρκίνου του εγκεφάλου, το γλοιοβλάστωμα. Η πρόγνωση ήταν δυσοίωνη, μόνο λίγοι μήνες ζωής απόμεναν. Επέλεξε να μη λάβει χημειοθεραπεία, η οποία καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά μια πρωτοποριακή δική του θεραπεία.
Προσφέρθηκε εθελοντικά ως «ασθενής μηδέν», ως πειραματόζωο, για την επαναστατική αυτή θεραπεία καρκίνου του εγκεφάλου. Έγινε ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που έλαβε ένα προεγχειρητικό συνδυασμό ανοσοθεραπείας και εξατομικευμένου εμβολίου κατά του καρκίνου, τα οποία προέκυψαν από τις εξαιρετικά επιτυχημένες θεραπείες μελανώματος της δικής του ομάδας. Ακολούθως υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Η συν-διευθύντριά του και συνεργάτης του στην έρευνα για το μελάνωμα, καθηγήτρια Georgina Long, διαχειρίστηκε τη θεραπεία του. Η θεραπεία κράτησε τον καρκίνο μακριά για 22 μήνες χωρίς υποτροπή, γεγονός που του έδωσε πολύτιμο χρόνο να απολαύσει τα πράγματα που αγαπούσε: την οικογένεια του, τη διατήρηση της φυσικής του κατάστασης, την οδήγηση ποδηλάτου και το τρέξιμο.
Δυστυχώς ο καρκίνος έχει επιστρέψει. Η τελευταία χειρουργική επέμβαση αποκάλυψε ότι υπάρχουν ταχέως αναπτυσσόμενοι όγκοι στον εγκέφαλο του Richard Scolyer. Οι γιατροί έχουν δώσει στον πρώην Αυστραλό της Χρονιάς έως και τρεις μήνες ζωής.
Ο Δρ. Scolyer μοιράστηκε δημόσια την εμπειρία του για να βοηθήσει στη δημιουργία δεδομένων και ελπίδας για τους μελλοντικούς ασθενείς με καρκίνο του εγκεφάλου. Η όλη εμπειρία αποτελεί μια ελπίδα για το μέλλον. Συνεχώς μοιράζεται όλα τα δεδομένα από τη θεραπεία του για να βοηθήσει στην προώθηση του τομέα του καρκίνου του εγκεφάλου και να δώσει σε άλλους ασθενείς μια ευκαιρία να τον αντιμετωπίσουν.
Στο βιβλίο του «Brainstorm» εξιστορεί την ιστορία του. Έχει δώσει πολυάριθμες σχετικές συνεντεύξεις και ενημερώνει τακτικά τα προσωπικά του μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εστιάζει στη θεραπεία και την ανάρρωση και λαμβάνει υποστήριξη από την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους του. Ο καθηγητής Scolyer λέει ότι επικεντρώνεται στο να περνάει τον υπόλοιπο χρόνο του με τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά του.
Αναμένοντας το σίγουρο θάνατο δήλωσε ότι: «Δεν είναι δίκαιο, αλλά υπάρχει ένα μάθημα για όλους… να αξιοποιούν στο έπακρο κάθε μέρα γιατί δεν ξέρεις τι σε περιμένει. …Είναι σπαρακτικό. Δεν είμαι έτοιμος να πεθάνω».
Δυστυχώς, τα ποσοστά επιβίωσης από τον καρκίνο του εγκεφάλου ουσιαστικά δεν έχουν βελτιωθεί εδώ και 20 χρόνια. Αντίθετα, τα τελευταία 15 χρόνια έχουν σημειωθεί τεράστιες βελτιώσεις στη θεραπεία και τα αποτελέσματα ασθενών με πολλούς άλλους τύπους καρκίνου. Επιβάλλεται να υποστηριχθούν συντονισμένες ερευνητικές ομάδες στις προσπάθειές τους να κατανοήσουν την ασθένεια, μεταξύ άλλων μέσω της επιστημονικής έρευνας, για να επιτύχουν καλύτερα αποτελέσματα για τα άτομα με καρκίνο του εγκεφάλου και την κοινότητα. Ο Αυστραλός Πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Κυβέρνηση θα παράσχει περαιτέρω οικονομική υποστήριξη στην έρευνα για τον καρκίνο του εγκεφάλου.
Η πιο πάνω δεν είναι η μοναδική περίπτωση που γιατρός βρίσκει τη θεραπεία του.
Όταν είπαν στο νεαρό γιατρό και ερευνητή ανοσολογίας, David C. Fajgenbaum (1985-.), ότι θα πέθαινε, βρήκε τη δική του θεραπεία και τώρα σώζει άλλους. Είναι περισσότερο γνωστός για την έρευνά του σχετικά με τη νόσο Castleman, από την οποία νόσησε και ο ίδιος. Η νόσος Castleman, μια εξαιρετικά θανατηφόρα και σπάνια πάθηση, είναι μια διασταύρωση μεταξύ καρκίνου και αυτοάνοσης διαταραχής. Ξαφνικά ο αθλητής David, που είχε το παρατσούκλι «Θηρίο» στην ιατρική σχολή, άρχισε να υποφέρει από ανεξήγητη κόπωση και μέσα σε λίγες εβδομάδες, τα όργανά του κατέρρεαν. Βρήκε θεραπεία για την ασθένειά του σε ένα φάρμακο. Τώρα πρωτοπορεί με αυτή τη μέθοδο για να βρει θεραπείες για άλλες σπάνιες ασθένειες.
Στο βιβλίο του «Chasing My Cure: A Doctor’s Race to Turn Hope into Action; A Memoir» (2019) ο David Fajgenbaum καταγράφει το συγκινητικό χρονικό της αδιάκοπης αναζήτησης. Πρόκειται για τα δυνατά απομνημονεύματα του νεαρού γιατρού και πρώην αθλητή κολεγίου που διαγνώστηκε με μια σπάνια ασθένεια, πρωτοστάτησε στην αναζήτηση θεραπείας και έγινε υπέρμαχος μιας νέας προσέγγισης στην ιατρική έρευνα. Μελέτησε τα δικά του διαγράμματα και εξέτασε τα δικά του δείγματα αίματος, και ανακάλυψε τη θεραπεία. Επέδειξε μια απαράμιλλη ψυχική αντοχή.
Σήμερα, πάνω από πέντε χρόνια, παντρεμένος πλέον με την αγαπημένη του από το κολέγιο και πατέρας δυο παιδιών, ο David C. Fajgenbaum είδε τη σκληρή δουλειά του να αποδίδει και τη συνεπαγόμενη αναγνώριση.
Η απίστευτη ιστορία του καταδεικνύει τη δύναμη της ελπίδας και τι μπορεί να συμβεί όταν οι δυνάμεις της αποφασιστικότητας, της αγάπης, της οικογένειας, της πίστης και της τύχης συναντιούνται.
Η επιστήμη απαιτεί θάρρος.
