…και για να μην περάσει ποτέ κανένα άλλο παιδί από εκεί που πέρασε ο Νικόλας. Αυτό έχει σημασία.
Όποιος έζησε την εμπειρία ενός παιδικού καρκίνου, είτε αυτός είναι γονιός, παππούς ή γιαγιά, αδελφός ή αδελφή, αντιλαμβάνεται και προσλαμβάνει με διαφορετικό τρόπο τη ζωή. Φορές με απελπισία, θυμό και παράπονο με τα βασανιστικά, πλην όμως αναπάντητα ερωτήματα, γιατί σε μένα, γιατί το δικό μου παιδί; Φορές, όταν νιώθει ότι τον έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις του, με αταλάντευτη πίστη προς το θείο και μια αναμονή για το θαύμα που θα φέρει τον λυτρωμό. Φορές ακόμα με δύναμη, κουράγιο και αποφασιστικότητα, πιστεύοντας στις δυνάμεις του παιδιού, τη γύρω ανθρωπιά και την ελπίδα για την περαιτέρω εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης.
Ένα μονάχα μπορεί να πει κανείς. Η ζωή μετά απ’ αυτή την εμπειρία δεν είναι η ίδια! Η αντιμετώπιση και η στάση αλλάζει, ο φόβος, η ανασφάλεια και τα ερωτήματα για το μέλλον μεγαλώνουν. Ουδείς άνθρωπος μπορεί να σηκώσει μόνος του μια τέτοια συντριβή.
No man is an island, είχε γράψει το 1624 ο Άγγλος ποιητής John Donne.
Το βράδυ της περασμένης Τρίτης ένα διαφορετικό φως, ένα χρυσό φως έλαμψε στον ουρανό της Λευκωσίας. Νιώσαμε όλοι να μας αγκαλιάζει μια θέρμη, νιώσαμε ότι αυτό το φως εξέπεμπε, μέσα από τη θέληση ενός μικρού παιδιού και την απαράμιλλη δύναμη μιας μάνας, μια τεράστια δυναμική, τόσο μεγάλη που κατάφερε κι ένωσε τη Λευκωσία με τη μακρινή Βοστώνη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κι εκεί που καθόμασταν σιωπηροί και συγκινημένοι, παρουσιάστηκε μπροστά μας μια πολυπληθής ομάδα που αποτελείτο από γονείς, επιστήμονες, ερευνητές, γιατρούς, νοσηλευτές, ένα ανθρώπινο τείχος, ακριβώς όπως στέκονταν παλιά τα πέτρινα πανίσχυρα τείχη της Λευκωσίας για να μας προστατεύουν από εξωτερικούς εχθρούς. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων αυτό το ανθρώπινο τείχος στάθηκε όρθιο, μας είδε στα μάτια, και μας έδωσε μια υπόσχεση ζωής. Ότι όλοι μαζί οικογένεια, πολιτεία και επιστήμη έχουν καθήκον και μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν σήμερα τον παιδικό καρκίνο. Μαζί μπορούμε, επανέλαβαν, πολλοί σκουπίζοντας τα δάκρυά τους.
Έτσι γεννήθηκε το Ίδρυμα Νικόλας- Ζωή και μπήκε ακριβώς στη ζωή μας για να δώσει φως και ελπίδα, να ενώσει δυνάμεις με τον πλανήτη ολόκληρο για ν’ ανοίξει νέες προοπτικές, νέες λεωφόρους για τη δύσκολη και άνιση μάχη με τον καρκίνο. Έχει ως στόχο και μοναδικό σκοπό τη βελτίωση της ζωής των παιδιών με καρκίνο μέσα από τη σωστή ενημέρωση, την εκπαίδευση και τη χρηματοδότηση καινοτόμων ερευνών και σύγχρονων θεραπειών, που θα επιτρέπουν την έγκαιρη διάγνωση και την εξατομικευμένη θεραπεία.
Για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τούτο το μεγαλεπήβολο έργο και για να πείσει την κοινωνία ότι ο αγώνας του κάθε γονιού δεν πρέπει να είναι ένας δύσβατος και μοναχικός δρόμος απόγνωσης, αλλά αγώνας όλων το Ίδρυμα Νικόλας- Ζωή, ένωσε δυνάμεις με το Ταμείο Αλληλεγγύης του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης – το Boston Children’s Hospital Trust. Ένα φιλανθρωπικό Ίδρυμα που έχει αποδείξει λόγω της μακρόχρονης εμπειρίας του ότι τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητες. Το Ταμείο στέκεται εδώ και χρόνια στο πλευρό του νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης και στηρίζει μέσα από τη φιλανθρωπία τις ανάγκες για ένα καλύτερο αύριο παιδιών που νοσούν από τον καρκίνο. Στηρίζει τις οικογένειες, τη φροντίδα των παιδιών, την πανεπιστημιακή και κλινική έρευνα κι αυτό γίνεται με συνεργασίες με ιδιώτες, εταιρείες και ιδρύματα σε όλο τον πλανήτη.
Ακούστηκαν πολλά εκείνη τη φωτεινή βραδιά του Σεπτέμβρη. Λόγια συγκινητικά και αληθινά από το βάθος της ψυχής μιας μητέρας που ταρακούνησαν όλους. Λόγια του κράτους για την ανάγκη των συνεργασιών, για την ηθική οφειλή του έναντι των ιδιωτικών πρωτοβουλιών και την υπόσχεση ότι θα στέκεται δίπλα από το Ίδρυμα. Λόγια γιατρών, για τη σημασία της συνεργασίας και τα οφέλη στην τοπική ιατρική κοινότητα για τις καινοτόμες θεραπείες και τις γνώσεις που παράγονται στα εργαστήρια και στις επιστημονικές δημοσιεύσεις που μετατρέπονται σε όφελος για τα παιδιά.
Το λόγο πήραν στη συνέχεια οι Αμερικανοί ειδικοί που ταξίδεψαν από τη Βοστώνη στη Λευκωσία για να είναι μαζί μας σε τούτο το συναπάντημα. Ο κόσμος άκουσε ότι ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και δύσκολος για τον παιδικό καρκίνο, μίλησαν για τις νέες και πρωτοποριακές μεθόδους που ανιχνεύουν μέσα από μια εξέταση αίματος την έγκαιρη διάγνωση, τόνισαν πόσο η χρήση της τεχνολογίας μπορεί ν’ αλλάξει ριζικά γιατί προσφέρει σήμερα θεραπείες στοχευμένες και πιο αποτελεσματικές και λιγότερο επώδυνες. «Κάθε παιδί κουβαλά μέσα του όλες τις δυνατότητες ζωής, και μαζί μπορούμε ν’ αλλάξουμε το μέλλον της παιδιατρικής ογκολογίας και να προσφέρουμε ελπίδα και περισσότερες ευκαιρίες ζωής σε παιδιά σε όλο τον κόσμο».
Ας πιστέψουμε στις συνεργασίες και τις συμμαχίες γιατί κανείς δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος όταν απέναντι του έχει ένα τεράστιο βουνό! Όχι μόνο στα θέματα της υγείας, αλλά και σε άλλους τομείς που ρυθμίζουν τις εφήμερες ζωές μας, στην πολιτική, στην παιδεία, στο περιβάλλον. Η κάθε ζωή είναι πολύτιμη και μοναδική, ανεξάρτητα αν υπάρχουν στη γειτονιά μας κράτη που καταπατούν την έννοια της ζωής.
Οι ευχές όλων μας ας συνοδεύσουν και ας στηρίξουν με θέρμη το Ίδρυμα Νικόλας-Ζωή, ένα έργο ζωής.
* Η ζωγραφιά είναι της Ισμήνης για τον Νικόλα.
