Το Σεπτέμβρη του ’24 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέθεσε το θεμέλιο λίθο για τη Μονάδα Νοσηλείας Πρόωρων Νεογνών. Το έργο θα άρχιζε αμέσως, με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης 19 μήνες. Στο διάστημα αυτό, το μόνο που έγινε ήταν να κηρυχτεί εργοτάξιο ο χώρος όπου θα οικοδομείτο, δημιουργώντας έτσι μπάχαλο όσον αφορά τη στάθμευση για το γειτονικό Ογκολογικό. Κι ενώ αυτή την περίοδο θα παραδίδετο, έτοιμο να καλύψει τις ανάγκες, ο ΟΚΥπΥ διακόπτει το συμβόλαιο με τον εργολάβο, ο οποίος δεν ανταποκρίθηκε ούτε στο ελάχιστο στις υποχρεώσεις του και θα ζητηθούν νέες προσφορές. Όχι όμως άμεσα, αλλά τον ερχόμενο Απρίλιο, για διάφορους νομοτεχνικούς λόγους. Κι ο στόχος ολοκλήρωσης του είναι πλέον περί τα τέλη του 2027, εάν και εφόσον. Στο μεταξύ το κόστος κατασκευής ήδη εκτοξεύτηκε και κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει όταν θα υποβληθούν οι νέες προσφορές.
Η έκβαση αυτή δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα έργου που δεν προχωρεί λόγω αδυναμίας του εργολάβου να ανταποκριθεί. Το συγκεκριμένο δεν άρχισε καν, ενώ άλλα έμειναν στη μέση. Πως γίνεται αυτό; Πως μπορεί ένα κράτος να γίνεται όμηρος των εργολάβων;
Το συγκεκριμένο έργο δεν είναι πολυτέλεια. Αυτή τη στιγμή υπάρχει Μονάδα Νεογνών στο Μακάρειο με 48 κλίνες. Στη Μονάδα εισάγονται 700 περίπου νεογνά που είτε γεννήθηκαν πρόωρα είτε αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Η Κύπρος, μάλιστα, σύμφωνα με στατιστικές, κατέχει την πρωτιά στις γεννήσεις πρόωρων. Ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ο δείκτης είναι 8.7%, στην Κύπρο 11% των παιδιών έρχονται στον κόσμο πρόωρα (πριν από την 37η εβδομάδα κύησης).
Σύμφωνα με επιστήμονες, οι πιθανότητες επιβίωσης των βρεφών που γεννιούνται πρόωρα εξαρτώνται από το βαθμό προωρότητας, την αιτία, τις ενδομήτριες συνθήκες, τη σωστή διαχείριση κατά τον τοκετό και τη φροντίδα που θα τύχουν αμέσως μετά τη γέννηση και για όσο καιρό χρειαστεί σε εξιδεικευμένη μονάδα. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις, η προωρότητα επιφέρει σημαντικά προβλήματα στην υγεία και ανάπτυξη των παιδιών.
Εδώ και μια δεκαετία δημιουργήθηκε ο Σύνδεσμος Μωρά Θαύματα με βασικό στόχο την προώθηση δημιουργίας μίας σωστά στελεχωμένης και εξοπλισμένης, σύγχρονης Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ). Η κυβέρνηση συμμερίζεται την αναγκαιότητα, αφού αυτή τη στιγμή υπάρχει μία μόνο μονάδα η οποία δέχεται παραπομπές σε παγκύπρια βάση, από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, από τις βρετανικές βάσεις και κάποιες φορές και από τα κατεχόμενα. Δέχεται νεογνά από 23 εβδομάδων κύησης, από 400 γραμμάρια και πάνω, καθώς και νεογνά με σοβαρά προβλήματα που χρήζουν διαγνωστικής αξιολόγησης, προεγχειρητικής σταθεροποίησης, μετεγχειρητικής ή άλλης αντιμετώπισης και θεραπείας.
Με όλα αυτά γίνεται αντιληπτό πως πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό έργο. Ωστόσο, αν θα γίνει εναπόκειται στην καλή θέληση των εργολάβων και το κράτος παρακολουθεί ως θεατής.
