Η μανία τού να σχολιάζουμε τα πάντα, άθλημα τοξικό στο οποίο και ο γράφων έχει παρασυρθεί, εκτός του ότι ενεργοποιεί τα κύτταρα του θυμού σου (αν υπάρχουν τέτοια), καταγράφονται ως άποψή σου δυσερμήνευτη.
Δηλαδή, είσαι με τον τάδε εσύ; – είναι η πιο συνηθισμένη απόκριση. Που στόχο έχει να σε εντάξει σε συγκεκριμένες νόρμες.
Αυτές, μπορεί να είναι προσωπικές, συγγενικές, κοινωνικές, επαγγελματικές, και ό,τι άλλο μπορεί να σε χαρακτηρίσει ως άτομο.
Το Διαδίκτυο, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι προσφέρει πολλές προκλήσεις. Αναλόγως των προτιμήσεών σου. Κανόνας είναι αυτός. Έλα όμως, που πολλές φορές, κάποτε τις περισσότερες, μπαίνεις σε χωράφια που, όχι μόνο δεν είναι δικά σου, αλλά δεν έχεις και τα ειδικά χαρίσματα που απαιτούνται για να ανήκεις εκεί.
Η ανακύκλωση μιας ανάρτησης που, από μια πρώτη ματιά σου φαίνεται ενδιαφέρουσα έως και εξαιρετική, μπορεί και να χάνει την αξία της όταν δεις ότι την αναπαράγουν πολλοί.
Προσπάθησα άπειρες φορές να ακολουθήσω το νήμα αυτής της διαδικτυακής διαδρομής μιας άποψής μου, και ομολογώ ότι πάντα χάνομαι στη μετάφραση.
Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν «άλλο» από αυτό που λέω, και πάνω σε αυτό το «άλλο» κτίζεται ένα πελώριο αφήγημα που – μα τον Θεό – από την μία το απεχθάνομαι, και από την άλλη με τρομάζει!
Εδώ και περίπου 6 μήνες, έχω ξεκινήσει το σκαρτάρισμα. Όχι με φθόνο, όχι με κακία ή θυμό. Μόνο από ανάγκη να φοράω πλέον μόνο τα ρούχα που μου ταιριάζουν και μου αρέσουν.
Διότι, αν π.χ. το ρίξω στα εφαρμοστά και στα πολύχρωμα, πέρα του ότι δεν μου αρέσουν, θα με κράξουν όλοι και, το χειρότερο, δεν θα μπορέσω καν να «υπηρετήσω» αυτήν την επιλογή μου.
Όπως έλεγε και η αγαπημένη μου Δήμητρα Γαλάνη, «σ’ όποιον αρέσουμε – για τους άλλους, δεν θα μπορέσουμε».
Ανάρτηση της Ημέρας στο Χ-πρώην Twitter από τον 92 ετών, πρώην αναπληρωτή Πρωθυπουργό της Βρετανίας, Λόρδο Μάικλ Χέιζελταϊν. Είπε:
Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τους κοινούς μας νόμους με την ΕΕ, από τις πιο πολιτισμένες δημιουργίες και επιτυχίες του Πολιτισμού μας. Μόνο η συνεργασία μας με την Ευρώπη, μπορεί να μας κρατήσει στην πρώτη κατηγορία των παγκόσμιων δυνάμεων.
Υπήρξαν, στην ίδια πλατφόρμα, πολλές και μεγάλες αντιδράσεις από τους οπαδούς του Brexit, αλλά και πολλοί έπαινοι από τους εκεί «Μένουμε Ευρώπη». Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή που το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα είναι καθόλου Ηνωμένο πια, θα μετανοήσουν και οι Brexiteers!…
Συμβολικό Πρόσωπο της Ημέρας, διότι υπάρχουν πολλά τέτοια πρόσωπα σαν και αυτήν. Είναι μια νέα σε ηλικία γυναίκα που αφέθηκε ελεύθερη αυτές τις μέρες από τους δήμιούς της της Χαμάς. Ελί Σαραμπί το όνομά της. Πέρασε όλα αυτά τα δύο χρόνια χωρίς να δει ούτε έναν άλλον Ισραηλινό συμπατριώτη της. Ήταν, διαβάζω, μέσα στο «αιώνιο σκοτάδι» μιας σήραγγας, ζώντας με απειλές και προπηλακισμούς.
Πέφτοντας στην αγκαλιά του ανδρός της, έκλαιγε και γελούσε ταυτόχρονα. Της ζήτησαν μια δήλωση, και είπε μόνο αυτό: Η ευτυχισμένη ζωή που είχαμε, έγινε κόλαση. Θέλω χρόνο για να βγω από αυτήν.
Από την άλλη, τα παιδιά.
Η βρετανική Γκάρντιαν, στο χθεσινό της φύλλο (μπορείτε να το δείτε και διαδικτυακά), δημοσιεύει μια λίστα με τα ονόματα εκείνων που σκοτώθηκαν στα 2 αυτά χρόνια του πολέμου στη Γάζα. Τα στοιχεία είναι από τις παλαιστινιακές Αρχές, του υπουργείου Υγείας, που τελεί υπό την ηγεσία της Χαμάς. Ο αριθμός για όλα τα θύματα, είναι 60.199. Αναφέρονται τα ονόματα όλων.
Από αυτά τα θύματα, τα 18.457 είναι παιδιά!
Η λίστα αυτή, συμπληρώνει η Γκάρντιαν, κάθε άλλο παρά πλήρης, δεν περιλαμβάνει τις χιλιάδες που εξακολουθούν να είναι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια των κατεστραμμένων κτηρίων, καθώς και τα πολλά έμμεσα θύματα του πολέμου.
