Εδώ και αρκετές μέρες, ο Φειδίας Παναγιώτου βρήκε τον τρόπο να συγκεντρώσει και πάλι την προσοχή πάνω του. Κάθε μέρα ανεβάζει και ένα βίντεο, προετοιμάζοντας και προϊδεάζοντας για μια μεγάλη ανακοίνωση που θα κάνει σήμερα στις 12 το μεσημέρι. Καλεί μάλιστα τους ακολούθους του να γράψουν στα σχόλια κάτω από το βίντεο τι πιστεύουν ότι θα ανακοινώσει. Γνωστά κόλπα, άλλωστε, τα οποία ο ευρωβουλευτής μας γνωρίζει πολύ καλά, προκειμένου να προσελκύει κοινό στα βίντεό του.

Τι είναι, όμως, αυτό που θα μπορούσε να ανακοινώσει ο Φειδίας Παναγιώτου και να αξίζει την προσοχή μας; Θα παραβιάσει τον «όρκο εγκράτειας» με τη Στυλιάνα ή θα ανακοινώσει ημερομηνία γάμου; Ποσώς θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει.

Οι πληροφορίες, ωστόσο, φουντώνουν ότι ο Φειδίας Παναγιώτου ετοιμάζεται να ιδρύσει κόμμα ενόψει των βουλευτικών εκλογών. Δεν είναι βέβαιο, βέβαια, ότι η σημερινή, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, «πολύ σημαντική» ανακοίνωση θα αφορά αυτό, αλλά είναι γεγονός ότι στο κομματικό παρασκήνιο το σενάριο αυτό κυκλοφορεί ευρέως.

Τους προηγούμενους μήνες είχε ζητήσει πληροφορίες από την Υπηρεσία Εκλογών σχετικά με τις βουλευτικές εκλογές, τους συνδυασμούς ανεξάρτητων υποψηφίων, αλλά και για το τι απαιτείται για την εγγραφή κόμματος, αφού ενημερώθηκε ότι στη δεύτερη κατανομή δεν συμμετέχουν ανεξάρτητοι βουλευτές.

Στο τελευταίο του βίντεο, το οποίο γύρισε μέσα στη φύση, ανέφερε ως στοιχείο της «αποκάλυψης» που έρχεται τα εξής:

«Στη φύση, τα πράγματα που δεν εξελίσσονται, πεθαίνουν, και έρχονται νέα, πιο προσαρμοσμένα δεδομένα, τα οποία αντικαθιστούν τα παλιά».

Η δήλωση αυτή θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως πολιτικός συμβολισμός, που προμηνύει τη δική του πολιτική μετεξέλιξη – από μεμονωμένος ανεξάρτητος ευρωβουλευτής, σε ηγέτη κόμματος. Είτε πρόκειται για τη δημιουργία πολιτικής ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, είτε για την ίδρυση κόμματος που θα διεκδικήσει είσοδο στη Βουλή, ο Φειδίας Παναγιώτου δείχνει έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα.

Αφού λοιπόν κερδίσαμε το ενδιαφέρον σας, ας δούμε και την ουσία του θέματος. Για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ή ίσως για πολλούς λόγους μαζί, ο Φειδίας Παναγιώτου κατάφερε να αποσπάσει την ψήφο περισσότερων από 70 χιλιάδων πολιτών και να εκλεγεί με σαρωτικό ποσοστό στην Ευρωβουλή. Παρότι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να αυτο-αποκαθηλωθεί από τη συνείδηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας και η δημοτικότητά του κατρακύλησε από το ζενίθ στο ναδίρ, εντούτοις εξακολουθεί να διατηρεί ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος.

Σίγουρα, οποιαδήποτε κίνησή του ενόψει των βουλευτικών εκλογών θα έχει απήχηση. Διότι η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού δημιουργεί μια απίστευτη παραδοξότητα που μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη πολιτική απορρύθμιση. Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές είναι κρίσιμες για τη νέα σύνθεση της Βουλής. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, προειδοποίησε πρόσφατα για τη δημιουργία μιας «Βουλής Βαβυλωνίας». Η πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αννίτα Δημητρίου, σε τοποθέτησή της στο Πολιτικό Γραφείο του κόμματος έκανε λόγο για τον κίνδυνο επικράτησης λαϊκιστών. Αντίστοιχα, και ο Στέφανος Στεφάνου στο συνέδριο του ΑΚΕΛ είχε προειδοποιήσει για τους «σωτήρες» και τους «από μηχανής θεούς» που αναζητά η κοινωνία.

Η περίπτωση του Φειδία Παναγιώτου είναι χαρακτηριστική αυτής της κοινωνικής συμπεριφοράς. Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών αποφάσισε, χωρίς δεύτερη σκέψη, να του δώσει την ψήφο του, θεωρώντας ότι έτσι τιμωρεί το κομματικό σύστημα και στέλνει μήνυμα. Όμως, το μήνυμα αυτό έχει πρωτίστως αποδέκτες τους ίδιους τους ψηφοφόρους. Ναι, είναι απογοητευμένοι και θυμωμένοι. Ναι, ζητούν αλλαγές και πράξεις που θα κάνουν τη ζωή τους καλύτερη. Αλλά τι ακριβώς πέτυχαν με την επιλογή του Φειδία Παναγιώτου στην Ευρωβουλή;

Η πολιτική δεν είναι παιχνίδι δημοσιότητας ούτε πείραμα κοινωνικών δικτύων. Αν ο Φειδίας Παναγιώτου αποφασίσει πράγματι να ιδρύσει κόμμα, το ερώτημα δεν είναι αν θα βρει οπαδούς – θα βρει. Το ερώτημα είναι αν η κοινωνία θα επιλέξει ξανά να εκφράσει την οργή της μέσα από προσωποκεντρικά σχήματα χωρίς ιδεολογικό βάθος, ή αν θα απαιτήσει πραγματικές λύσεις στα προβλήματά της. Διότι, στο τέλος της ημέρας, κάθε ψήφος διαμορφώνει όχι απλώς τη σύνθεση της Βουλής, αλλά και το επίπεδο της δημοκρατίας μας.