Ναι, είναι στα πάνω του τώρα!@ Γεωστρατηγικά. «Παγκόσμιο παίκτη» τον ονομάζουν πολλοί. Δεν αμφισβητείται αυτό. Αλλά, έχει και τα «κάτω» του. Άς μην ξεχνάμε και τις … γκρίζες του περιοχές. Μία από αυτές, μας τις θυμίζει το παρακάτω:
Ανάρτηση της Ημέρας, από τον Γιάννη Κουτσομύτη, αρθρογράφο– αναλυτή για διεθνή θέματα, κυρίως για ευρωπαϊκά. Τακτικός «τροφοδότης» της ραδιοφωνικής εκπομπής μου. Έχει και δικό του site, το Kappa News:
«Οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν το Σάββατο, 18/10, από την ημέρα που το καθεστώς Ερντογάν συνέλαβε τον, εικονιζόμενο, κορυφαίο διανοούμενο της κοινωνίας των πολιτών της Τουρκίας και σημαντικότερο Τούρκο φιλέλληνα Οσμάν Καβάλα.
Έκτοτε, αυτός ο υπέροχος άνθρωπος τον οποίο γνωρίζω προσωπικά από το 1992, βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές του Σιλιβρί, καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη για τη δήθεν συμμετοχή του στην απόπειρα πραξικοπήματος το 2016.
Όλες οι κατηγορίες εναντίον του είναι στημένες από το καθεστώς Ερντογάν, ενώ ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος είχε κυνικά προαναγγείλει την καταδίκη του.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον έχει δικαιώσει πανηγυρικά και έχει ζητήσει από την Τουρκία την αποφυλάκισή του. Το καθεστώς Ερντογάν βέβαια αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση του ΕΔΔΑ.
Οι Έλληνες ευρωβουλευτές και οι βουλευτές που μετέχουν στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης θα πρέπει να υψώσουν τη φωνή τους για τον Οσμάν Καβάλα (φωτό)
Αξίζει να διαβάσει κανείς τι γράφει ο Yavuz Baydar στο Kappa News για το δράμα αυτού του υπέροχου ανθρώπου.
Χαθήκαμε, ρε παιδί μου!…
Γνώριμη είναι η ατάκα που ακούεις, για να θυμίσω το «φωνή» του Μακαρίου στο περίφημο διάγγελμα μετά το Πραξικόπημα, για να καθησυχάσει τον λαό ότι δεν είναι νεκρός.
Το «χαθήκαμε» είναι διαφορετική συνθήκη. Που όμως έχει εμπεδωθεί στην σύγχρονη και αγχώδη ζωή που κάνουμε.
Ή, όπως λέει και ο λαός (όχι κατ’ ανάγκη σοφός, πιο πολύ πελαγωμένος και αγχωμένος όμως), τρέχουμε και δεν προλαβαίναμε.
Από αυτήν την ανόητη, διαχρονική νάρκη, με αφύπνισε προ ημερών ένα μήνυμα στο viber, που σπάνια το χρησιμοποιώ και το βλέπω, ένα μήνυμα από μία φίλη που έχουμε παραπάνω από 10 χρόνια να βρεθούμε.
Το τι συνέβη στο ενδιάμεσο, δεν έχει ενδιαφέρον. Απλώς χαθήκαμε. Εκείνη, η Ειρήνη, στο ανθοπωλείο και στα βιβλία της. Δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να έχει διαβάσει τόσο πολύ – κυρίως λογοτεχνία.
Και από παλιά, ήταν ο λογοτεχνικός μου μέντορας. Ό,τι μου συνέστηνε, ήταν αριστούργημα. Ενδεικτικά, αναφέρω από τα παλιά, τις εξής επιλογές: Η Ευλογία της Γης του Κνουτ Χάμσουν, τα διηγήματα του Μηλιώνη, οι περιγραφές του Προυστ στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» – αυτά μου’ρχονται τώρα από μνήμης.
Και με μύησε απολύτως στους Ροΐδη, Βιζυηνό, Θερβάντες, Προυστ, Κόνραντ και Μπέκετ. Ο τονισμός στο «απολύτως». Γιατί μέχρι τότε η δική μου «θητεία» σε αυτούς ήταν περισσότερο ενθουσιώδης παρτά συναρπαστική!
Το μήνυμα στο viber με ταρακούνησε όμορφα. Γιατί, εδώ και μέρες, όλο έλεγα στον εαυτό μου να εντρυφήσω στον Ούγγρο συγγραφέα Λάζλο Κραζναχορκάϊ που πήρε το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και νάσου «εξ ουρανού», το μήνυμα της Ειρήνης, που θέλω να μοιραστώ και με σας:
«Καλημέρα, Χρήστο. Με την αφορμή μιας αναφοράς στην εκπομπή σου «Καθρέφτης» στον Λάζλο Κραζναχορκαϊ, σου συστήνω με εγγύηση το «Πόλεμος και πόλεμος.»
Είναι μοναδικός για τη λογοτεχνία τη σημερινή. Ξέρεις ότι κυνηγώ τους θησαυρούς. Εξεπλάγην όταν τον ανακάλυψα.
Λεπτή αίσθηση, καλοσύνη, ευγένεια, όλα αυτά απευθύνονται απλόχερα στον αναγνώστη.
Ούτε Μπέρνχαρντ ,ούτε Κάφκα, ούτε τίποτα. Δεν αντέγραψε κανέναν παρά τα όσα λένε. Είναι μοναδικός και κάνει τη δουλειά μόνος του. Τα άλλα τα λένε οι αδιάβαστοι. (Όλοι οι συγγραφείς έχουν δασκάλους και πολλά πολλά διαβάσματα ).
Είναι πολύ σπουδαίος συγγραφέας, κερδίζεις από την ανάγνωση των βιβλίων του ως άνθρωπος. Σου εύχομαι υγεία. Ειρήνη Κίτσιου.
