Στις 21 Οκτωβρίου του 2010, πριν 15 χρόνια δηλαδή, σε αυτή εδώ τη στήλη γραφόταν: «Ζούμε σε έναν κόσμο με αβέβαιο μέλλον. Η οικονομική κρίση ανατρέπει κάθε ασφάλεια που μπορεί να νιώθαμε. Οι μετακινήσεις πληθυσμών δημιουργούν διάφορα κοινωνικά προβλήματα σε βαθμό που ακόμα και χώρες φιλικές μέχρι σήμερα στους ξένους κλείνονται πλέον στο καβούκι τους. Περιβαλλοντικά προβλήματα θέτουν αμφίβολη τη συνέχιση της επιβίωσης μας στον πλανήτη γη. Κι όταν ο κόσμος βρίσκεται σε μια καμπή, που μάλλον είμαστε σε αυτή τη στιγμή, δημιουργείται μια αντίδραση που οδηγεί σε νέα δεδομένα».
Η σημείωση αφορούσε φοιτητικές εκλογές στις οποίες εκείνη την εποχή (ίσως και σήμερα) στήνονταν τραπεζάκια με τις παρατάξεις να διαφημίζουν τις ιδεολογίες τους προσπαθώντας να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν τους συνομήλικους τους με ζητήματα, ιδεολογίες, ιδεοληψίες και συνθήματα του παρελθόντος. Η μια παράταξη πρότασσε φωτογραφίες από τη δολοφονία των Μισιαούλη και Καβάζογλου, που διαπράχθηκε το 1965 κι η άλλη πρότασσε το σύνθημα «Ένωσις ή Θάνατος». Σημαντικά ζητήματα μεν, αλλά ιστορικά.
«Λες κι ο χρόνος σταμάτησε πριν δεκαετίες» συνέχιζε το κείμενο. «Λες και αυτά που έχουν οι νέοι να διαπραγματευτούν είναι η Ένωσις της Κύπρου. Όχι με το άλλο της μισό, αλλά με την Ελλάδα. Λες και τα σύμβολα που θα εμπνεύσουν μια ανατροπή που θα βάλει φρένο στην καταστροφή του πλανήτη, στην ανεργία που απειλεί τους νέους, στην απώλεια κάθε σταθερότητας, είναι δύο άντρες που δολοφονήθηκαν πολύ πριν αυτοί γεννηθούν. Διεκδικούν την ψήφο των συμφοιτητών τους μιλώντας για τον Στάλιν και τον Γρίβα. Και το πιο τραγικό είναι είναι πως οι ψηφοφόροι κινούνται ανάλογα. Τι κι αν κινδυνεύουν να βρεθούν μετά το πανεπιστήμιο σε έναν κόσμο εχθρικό για αυτούς, χωρίς δουλειές, με μισθούς που δεν θα μπορούν ούτε καν να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα για να ζήσουν ανεξάρτητοι και θα είναι αναγκασμένοι να τους επιχορηγούν οι γονείς τους; Τι κι αν δεν θα ξαναζήσουν ποτέ τις τέσσερις εποχές που αποτελούν τον κύκλο της ζωής;»
Αυτό πριν 15 χρόνια. Σήμερα, με τα ζητήματα που αναφέρονται να είναι ακόμα πιο έντονα, πολιτικοί καριέρας και όχι φοιτητές, ξεθάβουν τον Γρίβα ερίζοντας για τους ποιους εκπροσωπεί περισσότερο. Ποιοι είναι οι γνήσιοι απόγονοι του. Ακόμα και να μην ήταν μια διφορούμενη προσωπικότητα, ακόμα κι αν ο βίος και η πολιτεία του είχαν να κάνουν μόνο με την περίοδο του αγώνα κατά της αποικιοκρατίας και όχι με την ΕΟΚΑ Β’, τη διχόνοια και το τι ακολούθησε, είναι τραγικό το ότι οι πολιτικοί του 2025 καταδύονται στους τάφους για να μιλήσουν τάχα για το μέλλον. Είναι τραγικό που αντί να σταθούν ανάχωμα στην ακροδεξιά σύρονται από αυτήν.
