Συνεχίζονται οι εντάσεις και οι επιπτώσεις από τη διαδικασία της μετάβασης από τον αμερικανικό μονοπολικό κόσμο στον τριπολικό κόσμο του σήμερα. Δηλαδή στον κόσμο των ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας. Από δίπλα να σημειώσουμε, ότι αναδύεται σιγά-σιγά, αλλά σταθερά και η Ινδία. Με προοπτική να καταστεί ένας τέταρτος πόλος ισχύος.
Όπως έχουμε υπογραμμίσει εδώ και χρόνια αυτή η μεταβατική περίοδος, ανακατανομής ισχύος θα πάρει χρόνο. Και θα είναι σκληρή και επώδυνη για πολλούς. Εμπερικλείει σοβαρότατους κινδύνους. Υπαρκτός ακόμα και ο κίνδυνος ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου, που θα είναι και ο τελευταίος.
Στις μέρες μας ζούμε και τη μεγάλη μάχη πολιτικής επικράτησης άκρως αντίθετων πολιτικών τάσεων εντός των παλαιών κρατών του κόσμου και των μακροβιότερων αστικών δημοκρατιών. Βλέπε Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες κ.ο.κ. Η σύγκρουση έχει καταστεί τόσον ακραία που επιστρατεύονται όλα τα εργαλεία. Από πολιτικές δίκες- καταδίκες αντιπάλων, έως παραβιάσεις του Συντάγματος (Γαλλία). Από απόπειρες δολοφονίας, όπως του Φίκο στη Σλοβακία και του Τραμπ στις ΗΠΑ έως την επιστράτευση ενόπλων δυνάμεων για έλεγχο των πόλεων, π.χ. ΗΠΑ. Από τη σταθερή αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας για απόλυτο έλεγχο και επιβολή επί των πολιτών στο εσωτερικό πολλών χωρών, έως την εκβιαστική πολιτική για χρήση ωμής βίας σε βάρος τρίτων κρατών έτσι ώστε να υποταχθούν, στις επιθυμίες και τα συμφέροντα των ισχυρών της Γης.
Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί ο πλανητάρχης να αντιδράσει, στην απώλεια της μονοκρατορίας των ΗΠΑ και να αμυνθεί στην επέλαση Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας κ.ο.κ είναι άτσαλος, αντιφατικός, έως και επικίνδυνος. Επικίνδυνος όχι μόνο για την ασφάλεια του πλανήτη αλλά και για την παγκόσμια οικονομία. Σαφέστατα η μεγαλύτερη του έγνοια αφορά τη μάχη για την ενέργεια από τη μια και την μάχη για τις νέες τεχνολογίες από την άλλη.
> Το πρώτο είναι σαφές και γνωστό πεδίο ανταγωνισμού εδώ και πολλές δεκαετίες.
>Το δεύτερο πεδίο ανταγωνισμού είναι καινούργιο και ως εκ τούτου πιο επικίνδυνο.
Απόδειξη αυτής της φοβίας των ΗΠΑ, δηλαδή της φοβίας μήπως χάσουν, την πρωτοκαθεδρία στο τεχνολογικό στίβο, είναι το εξής. Πρωταρχικός στόχος της Ουάσιγκτον, στις μάχες που δίνει διεθνώς, στο τομέα του εμπορίου, είναι η εξασφάλιση των βασικών πρώτων υλών για τη τεχνολογία, που είναι οι σπάνιες γαίες. Δυστυχώς για τις ΗΠΑ τα κράτη με τα μεγαλύτερα αποθέματα σπανίων Γαιών είναι αντίπαλοι τους. Αναφέρω ενδεικτικά μόνο τρία. Ρωσία, Κίνα, Βενεζουέλα.
Ο ένας από τους δύο προαναφερθέντες στόχους της εξωτερικής πολιτικής του Ντόναλτ Τραμπ, η ενέργεια συσχετίζεται άμεσα με την περιοχή μας. Βόρεια Αφρική, Ανατολική Μεσόγειο και Εγγύς Ανατολή και ο Αραβικός Κόλπος, συνιστούν μια τεράστια δεξαμενή ενέργειας. Ταυτόχρονα είναι και σταυροδρόμι διέλευσης ενεργειακών ροών. Ως εκ τούτου έχουν τεθεί στο στόχαστρο του ενδιαφέροντος του πλανητάρχη. Η διασφάλιση αυτής της δεξαμενής προς όφελος κυρίως των ΗΠΑ οδηγεί τον πλανητάρχη στην ανάγκη επίλυσης και των πολιτικών προβλημάτων της περιοχής. Αρα και του κυπριακού. Σε αυτά τα πλαίσια είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ η εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας. Όπως είναι και η αντιμετώπιση του παλαιστινιακού. Επιπρόσθετα και σε πρώτη θέση οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται διακαώς για την ενεργειακή και όχι μόνο ασφάλεια του Ισραήλ. Δημιουργείται έτσι προϋπόθεση εξεύρεσης λύσης χρονιζόντων πολιτικών προβλημάτων της περιοχής μας. Τώρα αν οι λύσεις οι οποίες ενδεχομένως θα δοθούν θα είναι δίκαιες ή όχι, αυτό παραμένει να το δούμε.
Την ίδια στιγμή έχουμε νέα εξέλιξη στα καθ΄ ημάς με την εκλογή Έρχιουρμαν. Μια εκλογή που ανοίγει ξανά το παράθυρο των συνομιλιών. Όσον αφορά όμως την ουσία, μένει να διαφανεί ποιες είναι οι απόψεις του και σε τι πραγματικά στοχεύει.
Είναι ενθαρρυντικό ότι κατά την πρόσφατη διακυβερνητική Ελλάδας-Κύπρου έχει επισημανθεί το γεγονός της αξιοποίησης της επικέντρωσης της προσοχής των ΗΠΑ στην περιοχή μας. Άρα και κατ΄ επέκταση ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις σοβαρής ενασχόλησης των ΗΠΑ, τόσον με το κυπριακό όσον και τα ελλαδοτουρκικά. Ορθά έχει απευθυνθεί ο Πρόεδρος προς την Ε.Ε. όπως προσέλθει αρωγός και υποστηρικτής, αυτής της συγκυρίας. Πάντοτε φυσικά στα πλαίσια των αποφάσεων και αρχών του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
Είναι επίσης μια ευκαιρία και για τον ίδιο τον ΟΗΕ ο οποίος έχει παραγκωνισθεί σε μεγάλο βαθμό, αλλά το κυπριακό, παραμένει υπό την αιγίδα του, στο πλαίσιο των δικών του διαδικασιών και στη βάση των δικών του αποφάσεων. Και μάλιστα με τις ευλογίες των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι μια ευκαιρία για τον απερχόμενο γενικό γραμματέα του Ο.Η.Ε να καταγράψει μια διπλωματική επιτυχία.
Είναι αναγκαίο αν θέλουμε να προωθήσουμε το κυπριακό προς την λύση του, να ισχυροποιήσουμε τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας διεθνώς και εντός της Ε.Ε., να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ενίσχυσης της κυπριακής οικονομίας κ.ο.κ να μελετούμε τις εξελίξεις όχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά και διεθνώς, ευρωπαϊκά και περιφερειακά. Τα μικρά κράτη μπορούν να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα μόνο αξιοποιώντας τη συγκυρία των διεθνών και περιφερειακών εξελίξεων. Όταν δηλαδή καταφέρουν να εντοπίσουν τη σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ των δικών τους και των συμφερόντων των δυνάμεων εκείνων που καθορίζουν τις διεθνείς και περιφερειακές εξελίξεις. Η διαδικασία αξιοποίησης αυτών των διαπλεκόμενων συμφερόντων οικοδομείται με πρόγραμμα και σύστημα, στη βάση αρχών όσον αφορά τη στρατηγική και στη βάση ευελιξίας στην τακτική. Αυτό επιβάλλει σταθερότητα γραμμής και γρήγορη αν χρειαστεί εναλλαγή τακτικής. Στην περίπτωση μας προϋποθέτει ενότητα στόχων εντός του πολιτικού συστήματος και ενότητα δράσης. Προϋποθέτει κοινές στοχεύσεις και από κοινού υλοποίηση δράσεων με Ελλάδα. Είναι κατά αυτό τον τρόπο, κατά την κρίση μου, που μπορούν τα μικρά κράτη και έθνη να επιβιώσουν και να ευημερήσουν.
