Προχθές, Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025, συμπληρώθηκαν 52 χρόνια από τον ξεσηκωμό των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Ήταν η πρώτη, τόσο δυναμική και αυθόρμητη εξέγερση κατά της Χούντας των Αθηνών, που γκρεμίστηκε το 1974 μετά και το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την εισβολή των Τούρκων.
Πραγματοποιήθηκε και η καθορισμένη πορεία από το Πολυτεχνείο στην οδό Πατησίων, μέχρι την αμερικανική πρεσβεία στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας. Μία διαρκή και οφειλόμενη υπενθύμιση για την …ευεργετική τότε στάση της Ουάσινγκτον απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών.
Οι εκτιμήσεις των τηλεοπτικών σταθμών, οι ρεπόρτερ των οποίων είναι διασκορπισμένοι κατά μήκους όλης της διαδρομής, είναι ότι και φέτος περισσότερος κόσμος έμεινε σπίτι και Δόξα τω Θεώ λέω, λιγότερα SUV βγήκαν στους δρόμους. Αυτά, με τη θηριώδη, αποκρουστική όψη τους και, κυρίως, με αυτά τα εκτυφλωτικά φώτα, ακόμα και τα πίσω και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Όπως είπε και χθες σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ο πρωθυπουργός, «δυστυχώς, έχουμε περισσότερα αυτοκίνητα απ’ όσα μπορούν να χωρέσουν στους δρόμους μας».
Εκτός κι αν φτιάξουμε κι άλλους δρόμους, για να μην στενοχωρήσουμε τους κανέναν στην οικογένεια!
Όπως σας είπα σε προηγούμενη στήλη, 7 στα 10 αυτοκίνητα που ανήκουν σε γυναίκες, είναι αγορασμένα με leasing στο όνομα εταιρειών.
>Ένας καλός φίλος μου λέει ότι είναι ζήτημα λίγου χρόνου να κλείσει η Αθήνα από τζιπ και SUV. Όχι απλώς να «κλείσει», αλλά να σταματήσει ολωσδιόλου!
> Θυμάμαι, επί τη ευκαιρία, μια αμερικανική ταινία του 2010, το «Falling Down», στην οποία:
Ο πρόσφατα διαζευγμένος Γουίλιαμ (Μάικλ Ντάγκλας) επιστρέφει σπίτι από την καθημερινή του δουλειά και κολλάει σε ένα φοβερό μποτιλιάρισμα, όλο και χειρότερο από τα προηγούμενα.
Συγκλονισμένος και έξαλλος από αηδία, ζώντας σε μια κοινωνία, όπου κάθε σπιτικό έχει, κατά μέσο όρο, 3 αυτοκίνητα, βγαίνει από το αυτοκίνητό του και το παρατάει στη μέση του …ακίνητου αυτοκινητόδρομου!
Και ξεκινά με τα πόδια για να επιστρέψει στο σπίτι της διαζευγμένης συζύγου του, να προλάβει να δει την κορούλα του στα γενέθλιά της. Φτάνοντας στα όριά του και αρνούμενος να υποκύπτει συνεχώς σε άλλες τέτοιες, κατάφωρες αδικίες στη ζωή του, βρέθηκε στην ανάγκη να διασχίσει μια κακόφημη περιοχή της πόλης που καταλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό από αντίπαλες συμμορίες (στη φωτογραφία, ξεκουράζεται, έχοντας φύγει τρέχοντας από το μποτιλιάρισμα!). Σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειας του, γίνεται ολοένα και πιο τρελός, και πιο αποφασισμένος να νικήσει το «σύστημα».
Που βεβαίως, κανείς ποτέ δεν τα έχει καταφέρει. Γιατί;
Γιατί το σύστημα είμαστε εμείς! Με όλα τα παρελκόμενά του.
Να και ένα υστερόγραφο, που ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι: Μα την Παναγία, ρε παιδιά, όποτε ακούω από συναδέλφους μου δημοσιογράφους στην τηλεόραση ότι οι «ειδήσεις τρέχουν» ή, ακόμα χειρότερα, ότι καλπάζουν κιόλας, μου ’ρχεται να το βάλω κι εγώ στα πόδια! Αλήθεια…
Έτσι, λοιπόν, αν δείτε κάποιον αφηνιασμένο τύπο να τρέχει στον δρόμο σαν παλαβός, κορνάρετέ του, να πάρει θάρρος και να αντέξει στο επόμενο δελτίο ειδήσεων να μην σπάσει την οθόνη …εγώ είμαι!
