Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Η μεγάλη εικόνα για τους Αμερικανούς είναι η διατήρηση των ισορροπιών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, δυο εταίρων τους στο ΝΑΤΟ, αν και η προτίμησή τους είναι πάντοτε η Άγκυρα. Ωστόσο, για την αμερικανική πλευρά, προέχει οι ελληνοτουρκικές διαφορές να υπάρχουν μέχρι του σημείου, που δεν θα οδηγηθούν σε σύγκρουση.
Και στο πλαίσιο αυτό, κατά καιρούς υπάρχουν προσπάθειες από την Ουάσινγκτον για να… τα βρουν οι δυο σύμμαχοί τους. Και κατά καιρούς, όταν και όποτε χρειάζεται, παρεμβαίνουν για να αποφευχθεί η στρατιωτική σύγκρουση.
Υπενθυμίζεται η παρέμβαση Κίσινγκερ το 1974 για να αποφευχθεί ελληνοτουρκικός πόλεμος, την ώρα, βέβαια, που έκλεινε το μάτι στον Ετζεβίτ για να εισβάλει στην Κύπρο. Υπήρξαν, ως γνωστό, παρεμβάσεις και πριν το 1974 αλλά και μετά.
Όλες αυτές οι αναφορές γίνονται με αφορμή τα όσα είπε σε συνέντευξή του στον ανταποκριτή της «Καθημερινής» των Αθηνών, Μανώλη Κωστίδη, ο Αμερικανός πρέσβης, στην Άγκυρα, Τομ Μπάρακ, οι τοποθετήσεις του οποίου ενίοτε προκαλούν. Κι αυτό επειδή παρουσιάζεται να εκφράζει με προκλητικό τρόπο τουρκικά αφηγήματα. Αλλά και θέσεις της Άγκυρας. Ταυτίζεται με υπερβολικό, μερικές φορές, τρόπο με το καθεστώς Ερντογάν.
Στη συνέντευξη αυτή, λοιπόν, ο φίλος του Προέδρου Τραμπ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα, ανέφερε ότι συζήτησε με τον Ντόναλντ Τραμπ τα ελληνοτουρκικά και «αναρωτηθήκαμε αν μπορούμε να λειτουργήσουμε ως “κονίαμα”, σαν αυτό που ενώνει δύο τούβλα, για να έρθουν πιο κοντά με έναν νέο τρόπο, βήμα βήμα. Ήρθε η ώρα. Πρέπει να γίνει. Μια νέα περιφερειακή τάξη πραγμάτων, ένας νέος τρόπος συνεργασίας είναι αναγκαίος. Και ελπίζουμε η Αμερική να μπορέσει να αποτελέσει γέφυρα». Μίλησε και για το φόρουμ της Ανατολικής Μεσογείου χωρίς να υπεισέρχεται σκοπίμως σε λεπτομέρειες, αποφεύγοντας να αναφερθεί στις προτεινόμενες εκδοχές: Στην αρχική ευρωπαϊκή πρόταση, την τουρκική (που περιλαμβάνει και την αποσχιστική οντότητα, το ψευδοκράτος) ή την ελλαδική;
Από τα όσα ανέφερε ο κ. Μπάρακ είναι σαφές πως προανήγγειλε πρωτοβουλίες για τα ελληνοτουρκικά και την Κύπρο. Και γνωρίζοντας τα όσα υποστηρίζει ο ίδιος, αλλά πρωτίστως πώς λειτουργεί ο προϊστάμενος του, ο Πρόεδρος Τραμπ, αυτές οι τοποθετήσεις πρέπει να ηχήσουν συναγερμό σε Αθήνα και Λευκωσία. Για το τι μπορεί να ακολουθήσει, σε περίπτωση παρέμβασης στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, τούτο μπορεί ο καθένας να το υποψιασθεί, όταν παρακολουθεί τις αμερικανικές πρακτικές (Ουκρανία, Γάζα κ.λπ.).
Ενδιαφέρον έχει και το πώς βλέπει το Κυπριακό ο Αμερικανός πρέσβης. Το θεωρεί «απόστημα», το οποίο προφανώς θα πρέπει κάποια στιγμή να «καθαρίσει», για να μην εμποδίζει τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας. Ρωτήθηκε κατά πόσο η Κύπρος είναι σημαντική για την περιοχή και για την επίλυση των προβλημάτων και απάντησε: «Φυσικά. Δεν μπορείς να έχεις ένα απόστημα στο κέντρο ενός κατά τα άλλα υγιούς σώματος. Κάθε μέρος αυτού του σώματος πρέπει να θεραπευτεί. Και η Κύπρος είναι κρίσιμο μέρος του. Η ελπίδα μας είναι ότι θα συμπεριληφθεί στη λύση».
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κατά πόσο η αμερικανική πλευρά θεωρεί πως το Κυπριακό εμποδίζει, στην παρούσα φάση, τους σχεδιασμούς της και πρέπει να παρέμβει τώρα. Το θέμα είναι πως κάποια στιγμή, για μια σειρά λόγους, εάν εντοπιστεί η νήσος Κύπρος στο ραντάρ του Προέδρου Τραμπ και των συνεργατών του, τότε θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Γιατί με βάση τις πρακτικές που ακολουθεί, περίπου διά της «λογικής» του «ό,τι έγινε, έγινε», προχωρεί και επιβάλλει «λύση». Να γίνει, δηλαδή, αποδεκτή «η τουρκική πραγματικότητα» στο νησί.
Και επειδή ο Τραμπ φαίνεται να έχει πατέντα επίλυσης προβλημάτων, προκαλεί ανατριχίλα το ενδεχόμενο στο Ουκρανικό, να αποτελέσει μέρος της συμφωνίας, η νομιμοποίηση των εδαφών που έχουν καταληφθεί διά της βίας, στρατιωτικά.
