Πόσα θεατρικά κείμενα διάβασε, πόσες θεατρικές παραστάσεις είδε, πόσους θεατρικούς συγγραφείς έμαθε, άραγε, αυτή η «Επιτροπή Έγκρισης Θεαμάτων» του υπουργείου Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας, πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με το διασκευασμένο αριστούργημα του Ιουλίου Βερν «Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες»; Πόσο εντρύφησε στο θέατρο, στην τέχνη, στον λόγο, στο έργο, πριν κόψει ατάκα από τη διασκευή της Άντρης Θεοδότου, μετά από… διαμαρτυρία μητέρας μαθήτριας σε ελλαδικό ραδιοφωνικό σταθμό; Πόσο μελετήθηκε από αυτή την Επιτροπή, την ύπαρξη της οποίας δεν ξανάκουσαν οι περισσότεροι, αν βλάφτει πράγματι τα παιδιά το ερώτημα «μπορεί ένα αγόρι να αγαπά ένα άλλο αγόρι κι ένα κορίτσι ένα άλλο κορίτσι;» πριν μαχαιρώσει πισώπλατα το ίδιο το θέατρο;
Κι όμως, επειδή μια μητέρα αισθάνθηκε πως βλάπτει την κόρη της η παραπάνω ατάκα, η Επιτροπή με τις υπερεξουσίες αποφάσισε να την κόψει, ο ΘΟΚ συμμορφώθηκε και οι μαθητές θα παρακολουθήσουν το υπόλοιπο έργο. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή, διότι προφανώς, δεν πρόκειται για ατάκα που όντως βλάφτει ούτε περνά στους πιτσιρικάδες «σατανικά» μηνύματα. Είναι ατάκα που μιλά για την αγάπη, σε ένα έργο με πρωταγωνιστή τον πασίγνωστο Φιλέας Φογκ, ο οποίος μετά από στοίχημα, κάνει τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες. Στις Ινδίες σώζει μια νεαρή χήρα πριγκίπισσα την οποία τελικά παντρεύεται –αυτό κι αν είναι βλαβερό. Ένα μυθιστόρημα που πρωτογράφτηκε το 1871 και μιλά, μεταξύ πολλών άλλων, για την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Την οποία, φανταζόμαστε, ήθελαν να σημειώσουν εντονότερα οι συντελεστές της παράστασης που μπήκε στο μάτι του κυκλώνα εξαιτίας μιας ερώτησης προς το κοινό. Μα αυτή βλάφτει τα μωρά, όχι τα κακόγουστα ριάλιτι, το ίνσταγκραμ, οι κυπριακές σαπουνόπερες.
Εν τέλει, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Δημιουργούν φαντασιακό πεδίο και προτιμούν τα μωρά να μην απαντούν σε ερωτήσεις, μήπως πειραχτεί ο εγκέφαλός τους. Στην πραγματικότητα, τα θεωρούν περιορισμένης νοητικής αντίληψης και δεν θέλουν να υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να σκεφτούν οτιδήποτε έξω από το καλούπι του καθωσπρεπισμού τους. Και μες στην υποκρισία και την αμορφωσιά τους για το τι είναι παιδικότητα, τι αγάπη, τι θέατρο και τέχνη προπαντός, τα κάνουν λίμπα και προκαλούν πανικό για την ομοφυλοφιλία ενώ δεν υπήρχε καν αντικείμενο προς συζήτηση –«φιλότεχνοι κι αλλήθωροι προς κάποια δύση πάντα». Άραγε, θα επέτρεπαν την ατάκα του Ιουλίου Βερν από το «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» ή θα ήταν επιβλαβές και θα δημιουργούσε περίεργους συνειρμούς στους μαθητές το «όποτε έβλεπε μια τρύπα, πάντα ήθελε να μάθει το βάθος της. Ήταν πολύ σημαντικό γι’ αυτόν»; Μόνο στους μαθητές;
