Την ώρα που η κρίση καθημερινά βαθαίνει και οι εργαζόμενοι πληρώνουν ακριβά τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών, οι κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξάνουν τις στρατιωτικές δαπάνες
Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες αυτή την περίοδο αναπτύσσεται καθημερινά ένα κύμα απεργιών, κοινωνικών αγώνων και κινητοποιήσεων, που έχουν κοινό παρονομαστή: αύξηση των τιμών, ιδιαίτερα των τροφίμων και των καυσίμων, επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, υποβάθμιση των συνθηκών απασχόλησης, περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση, περιστολή εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, αύξηση της ανεργίας, ψηλά επιτόκια και κερδοσκοπία των τραπεζών.
Οι λαοί και οι εργαζόμενοι φυσιολογικά αντιδρούν και βγαίνουν στους δρόμους, αφού βλέπουν πως το βιοτικό τους επίπεδο καθημερινά καταβαραθρώνεται εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας και του πληθωρισμού. Βλέπουν τις κοινωνικές αντιθέσεις να βαθαίνουν όταν τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονται και ο πλούτος περνά στα χέρια των λίγων.
Η Γαλλία συγκλονίζεται από την αγανάκτηση και την αντίδραση των εργαζομένων αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας ενάντια στον ετσιθελισμό και τις αντιδημοκρατικές επιλογές της κυβέρνησης Μακρόν για μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης.
Η Αγγλία βιώνει το μεγαλύτερο απεργιακό κύμα εδώ και δεκαετίες, αφού την ώρα που ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 11% και η συντηρητική Κυβέρνηση αρνείται να προχωρήσει σε συζήτηση των διεκδικήσεων των εργαζομένων, χιλιάδες εργαζόμενοι σε σχολεία, νοσοκομεία, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και τα αεροδρόμια διεκδικούν αυξήσεις μισθών που θα τους επιτρέψουν να ζουν με αξιοπρέπεια.
Η Γερμανία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της τελευταίας δεκαετίας και οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους της οικονομίας διεκδικούν αυξήσεις μισθών στα επίπεδα του πληθωρισμού.
Η Πορτογαλία βίωσε ένα κύμα εθνικών απεργιών κατά της αύξησης του κόστους ζωής και στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν μεγάλες γενικές απεργίες που παρέλυσαν την χώρα.
Το ίδιο σκηνικό και τις ίδιες διεκδικήσεις παρακολουθούμε σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στο Βέλγιο, τη Νορβηγία, την Ολλανδία.
Στη χώρα μας, η μαζική κινητοποίηση για την υπεράσπιση του θεσμού της ΑΤΑ έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα, ενώ πιο πρόσφατα, στην άρνηση μεγάλων ξενοδοχειακών και οικοδομικών επιχειρήσεων να καταβάλουν δικαιώματα τα οποία προβλέπονται από τις συλλογικές συμβάσεις, οι εργαζόμενοι έδειξαν αποφασιστικότητα για αγώνες και διεκδίκηση.
Οι απεργίες στον τομέα της υγείας είναι ακόμη ένα κοινό στοιχείο αφού σε πολλές χώρες, μετά την πανδημία και τα υποκριτικά χειροκροτήματα προς τους ήρωες εργαζόμενους, οι πολιτικές της λιτότητας έχουν σμπαραλιάσει τα δημόσια συστήματα υγείας και τα δικαιώματα των ιδίων των εργαζομένων.
Ταυτόχρονα, την ώρα που η κρίση καθημερινά βαθαίνει και οι εργαζόμενοι πληρώνουν ακριβά τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών, οι κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξάνουν τις στρατιωτικές δαπάνες και διοχετεύουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε νέους εξοπλισμούς.
Ιδιαίτερα κρίσιμα είναι τα ζητήματα για τη νέα γενιά, που έρχεται αντιμέτωπη με την εργασιακή ανασφάλεια και την ανεργία και βλέπει το μέλλον της να διαγράφεται ζοφερό και χωρίς καμιά προοπτική.
Οι πολιτικές λιτότητας που έχουν επιβάλει οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, προκαλούν την έντονη οργή και τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, που με την αποφασιστικότητα και τους μαζικούς τους αγώνες αποδεικνύουν ότι μπορούν να αντισταθούν στις πολιτικές που τους σπρώχνουν στην φτώχεια και την κοινωνική ανισότητα και να διεκδικήσουν νέες κατακτήσεις.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, τα μηνύματα της Πρωτομαγιάς παραμένουν όσο ποτέ επίκαιρα και διαχρονικά και δίνουν ώθηση και δυναμική για νέους αγώνες και διεκδικήσεις, για κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια στη ζωή.
* Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΠΕΟ
