Συλλογή αλληγορικών άρθρων πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου.
Μια φορά και έναν καιρό ένας βοσκός (καουμπόης καλύτερα) είχε ένα τεράστιο κτήμα. Είχε τις περισσότερες αγελάδες της περιοχής και για να τις φυλάνε απ’ τις αρκούδες του διπλανού δάσους, είχε δύο σκυλιά. Οι αρκούδες ήταν μεγάλες και δυνατές για αυτό και γνώριζε ότι για να τις αντιμετωπίσει έπρεπε να ‘χει και τα δυο σκυλιά. Έτσι ο καουμπόης κάθε πρωί χώριζε την σκυλοτροφή στα δυο, γυάλιζε τα όπλα του και πήγαινε για κυνήγι. Το λυκόσκυλο ήταν πιο άγριο και κάθε φορά πείραζε το άλλο σκυλί. Του έπαιρνε τα παιχνίδια και την τροφή του. Οι κόρες του καουμπόη βλέποντας αυτό προσπαθούσαν να λύσουν το πρόβλημα.
Η μεγαλύτερη κόρη γνώριζε ότι, για να επιβιώσει το κτήμα, δεν έπρεπε να φύγει κανένα σκυλί απ’ το σπίτι και να ‘ναι υπάκουα και τα δυο. Η δύο δίδυμες διαφωνούσαν γιατί η κάθε μία έπαιζε περισσότερο με το ένα και η άλλη με το άλλο. Τότε αφού ο καουμπόης είδε τι γινόταν προσπάθησε να λύσει το θέμα μαζί με την μεγάλη του κόρη, για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στο κτήμα. Αποφάσισε λοιπόν κάθε πρωί να αφήνει το άγριο λυκόσκυλο να παίζει με τα παιχνίδια του άλλου. Κάθε φορά που το αγριεμένο σκυλί έκανε φασαρία, ο καουμπόης και η κόρη του έπαιρναν λίγη απ’ την τροφή του φοβητσιάρικου σκυλιού και του την έδιναν μπας και σωπάσει. Το αποτέλεσμα τελικά ήταν το αγριεμένο λυκόσκυλο να θέλει όλο και περισσότερο και του φοβισμένου να μην του μείνει τίποτα.
Μια μέρα το φοβητσιάρικο σκυλί, υπάκουο όπως πάντα, καθόταν στα στενά της αυλόπορτας και λιμοκτονούσε παρακαλώντας τον καουμπόη και τις κόρες του να το βοηθήσουν. Τότε συνειδητοποίησε ότι το μόνο που τους ένοιαζε είναι να κάθετε ήσυχο στα στενά. Έφτασε σε τέτοιο σημείο που, αν συνέχιζε όλο αυτό, θα καταντούσε απλά ένα μισοψόφιο τομάρι στο έλεος των άλλων. Αποφάσισε έτσι την επόμενη φορά που το λυκόσκυλο θα το ενοχλήσει να σηκωθεί, να του τρύξει τα δόντια και να το δαγκώσει αν χρειαστεί. Έτσι κι έγινε.
Εκ τότε ο καουμπόης αντιλήφθηκε το λάθος του. Αν εξακολουθούσε να συμβαίνει αυτό, το λυκόσκυλο θα έμενε μόνο του να φυλάει και θα αγρίευε ολοένα και περισσότερο, με κίνδυνο να δαγκώσει και τις κόρες του. Έτσι, χώρισε τα παιχνίδια και τις τροφές δίκαια και έδεσε με κοντό λουρί το λυκόσκυλο για να μην ξαναενοχλήσει. Το φοβητσιάρικο σκυλάκι από τότε που βρήκε το θάρρος του και διεκδίκησε τα δίκια του, έγινε ο αγαπημένος και πιο έμπιστος φύλακας του καουμπόι.
Το κτήμα προφανώς είναι η Αν. Μεσόγειος. Στην θέση του καουμπόη βάλε την Αμερική και στην θέση της αρκούδας την Ρωσία. Την Μεγάλη Βρετανία στην θέση της Μεγάλης κόρης, την Γερμανία και την Γαλλία στις δίδυμες αντίστοιχα. Η Τουρκία είναι το αγριεμένο λυκόσκυλο και η Ελλάδα το υπάκουο σκυλί. Τα στενά της αυλόπορτας είναι τα στενά του Βοσπόρου και η πρόσβαση από την Μαύρη Θάλασσα στην Μεσόγειο. Τα παιχνίδια και η σκυλοτροφή δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα.
Τώρα ξαναδιάβασε το παραμύθι.
Υ.Γ. Με αφορμή την τακτική που ακολουθείται στα ελληνοτουρκικά και τα όσα πιθανότατα θα προκύψουν το φετινό καλοκαίρι. Γιατί απ’ ότι φαίνεται το λυκόσκυλο θα θελήσει να φάει από την τροφή μας πάλι.
* Φοιτητής Ιατρικής Σχολής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
