Σκέψεις του Ηρακλή Σπύρου, κατοίκου Αγλαντζιάς, για την Παιδεία στην Κύπρο, αλλά και την εισδοχή Κυπρίων φοιτητών στα πανεπιστήμια της Ελλάδας.
Πρόκειται για τις θέσεις που η Ελλάδα παραχωρεί για δεκαετίες, στους Κυπρίους για σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι παραδεκτό ότι όταν ξεκίνησε αυτός ο θεσμός υπήρχαν πολύ σοβαροί λόγοι. Εδώ και κάποια χρόνια, κατά την ταπεινή μου άποψη, έπαψε να υπάρχει έστω και ένας λόγος που να το δικαιολογεί. Είναι πλέον καιρός να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα και να τις αποποιηθούμε. Οι θέσεις ανήκαν πάντοτε στους Έλληνες υπηκόους και ήρθε η ώρα να επιστραφούν. Εμείς, εγωιστικά, εξακολουθούμε να τις εκμεταλλευόμαστε και, μάλιστα, με τον χειρότερο τρόπο. Το τραγικό είναι ότι για όλα αυτά τα χρόνια οι Κύπριοι που καταλαμβάνουν τις θέσεις γνωσιολογικά, είναι κατά πολύ κατώτεροι από αυτούς που τις στερούνται, αλλά αυτό δεν συγκίνησε ποτέ κανέναν.
Μια από τις μεγάλες πληγές της κυπριακής κοινωνίας είναι η Μέση Εκπαίδευση. Έχουν φτάσει τα επίπεδά της σε αξιολύπητα χαμηλά επίπεδα και, δυστυχώς, δεν σώζεται με τίποτα. Η επιστροφή των θέσεων δεν πρέπει να συνδέεται με την επικείμενη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Εκείνο είναι διαφορετικό, αλλά η ελληνική κυβέρνηση με την άνεση που της παρέχει η πλειοψηφία στη Βουλή το έλυσε και ας φωνάζουν κάποιοι τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο. Το υπό συζήτηση θέμα χρειάζεται έναν θαρραλέο να το ανακινήσει και μια μεγάλη ομάδα από τολμηρούς, να το στηρίξουν και να κυνηγήσουν τη λύση του. Όπως, όμως, είναι σήμερα το πολιτικό σκηνικό, αυτό μοιάζει ακατόρθωτο.
Ο μέσος άνθρωπος σε αυτή τη χώρα νοσταλγεί να ζήσει σε ένα περιβάλλον που υπάρχει δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, αλλά πού. Αντί αυτού γέμισε ο τόπος από τσαρλατάνους και τυχάρπαστους, οι οποίοι του τρώνε τους κόπους του και συνάμα τον εξευτελίζουν.
