Να ανοίξει ή να μην ανοίξει; Δεν πρόκειται για κάποιο οδόφραγμα (όπως φαίνεται, αυτό δεν θα γίνει ούτε μέχρι την επόμενη Γενεύη)… Για τη Λεωφόρο Μακαρίου πρόκειται – ένα μικρό κομμάτι της, καμμιά τρακοσάρια μέτρα. Ένας νέος διάλογος ξεκίνησε μετά την πρόσφατη, τουλάχιστον περίεργη, απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της πρωτεύουσας. Ήταν τέτοια η σπουδή εκείνο το απόγευμα από την όπως αποδείχτηκε πλειοψηφία του Σώματος που δεν ήθελαν (ήταν σίγουροι πως δεν χρειαζόταν) να μελετήσουν την έκθεση που ετοιμάστηκε από το υπουργείο Μεταφορών που είχε κιόλας φτάσει στον Δήμο αλλά δεν πρόλαβε να διανεμηθεί. Ούτε την υπηρεσία ήθελαν να ακούσουν, ήταν σίγουροι για την έκβαση της ψηφοφορίας… Να ανοίξει, λοιπόν, για όλα τα αυτοκίνητα ή να παραμείνει ως ο αρχικός σχεδιασμός που ήδη υλοποιήθηκε; Και η σημαντική χρηματοδότηση από Ευρωπαϊκά κονδύλια; To θέμα είναι και οικονομικό αλλά σίγουρα δεν είναι το μόνο ζήτημα…
Το έργο αποτελεί ένα από τα πρώτα βήματα στην προώθηση του στόχου της Βιώσιμης Κινητικότητας για την οποία, αναμφισβήτητα, χρειάζονται πολύ περισσότερα να γίνουν. Ας είναι, από κάπου ξεκινάει κανείς, εκτός κι αν δεν θέλει ούτε κι αυτό το βήμα να κάνει. Τότε γυρίζεις πίσω, πιο πίσω από όσο ήσουν πριν. Η κατά πλειοψηφία απόφαση για τα λεωφορο-ανοίξια είναι υπό την αίρεση βασικών προϋποθέσεων που, αν είχαν διερευνηθεί από πριν, μπορεί και να γλυτώναμε από ένα διαφαινόμενο ρεζιλίκι.
Στον απόηχο της απόφασης αυτής, το εργαστήρι που οργάνωσε την περασμένη Τρίτη το ΕΤΕΚ με θέμα τον δημόσιο χώρο και την κινητικότητα στο κέντρο της Λευκωσίας έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη Λεωφόρο Μακαρίου. Κουβεντιάστηκαν κι άλλες πτυχές για το ζωντάνεμα της πόλης. Αν δεν καταφέρεις να είσαι παρών στην ζώσα πηγή της πληροφόρησης, μένεις με τις ειδήσεις και τις προφορικές πληροφορίες για τα λεχθέντα…
Τι θα γίνει με τις τουρκοκυπριακές περιουσίες που καταρρέουν στην παλιά πόλη; Μαζί μ΄αυτές, είναι κι αρκετές ελληνοκυπριακές, που για άλλους λόγους παλεύουν κι αυτές, πολύ άνισα με τον χρόνο και την εγκατάλειψη μα και την αδιαφορία της Πολιτείας.
«Bγήκε», λοιπόν, μια είδηση για αναφορές που αποδόθηκαν στον Δήμαρχο της πρωτεύουσας για τη δική του λύση του προβλήματος που ο ίδιος, όμως, απαρνήθηκε την επομένη στα ΜΜΕ. Για τους απόντες είναι προτιμότερη η αξιοποίηση της αφορμής για να δούμε ξανά αυτό το θέμα, χωρίς άλλη αναβολή και χωρίς το θράσος «άστε τις, θα πέσουν μόνες τους». Το θέμα έχει πολλές πτυχές, πολιτική, πολεοδομική, κοινωνική, πολιτισμική… Οι ρίζες του πάνε πολλά χρόνια πίσω, όσα και τα χρόνια της κατοχής, για μερικές περιπτώσεις ακόμα και μέχρι το 1958. Οι καταρρέουσες οικοδομές βρίσκονται εκατέρωθεν της κατοχικής γραμμής και ανήκουν σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Απ’ εκεί σφετερισμός, απ’ εδώ εγκατάλειψη. Κάποιοι περίμεναν πως ο χρόνος θα βοηθούσε και θα κατέρρεαν κι είχαμε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι ευθύνη του Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών περιουσιών να αποκαταστήσει τις εγκαταλειμμένες (και υπό την ανεπαρκή κηδεμονία του) οικοδομές, στη βάση και των στοιχείων που τις χαρακτηρίζουν ως διατηρητέες ή γενικότερα παραδοσιακές. Η νομοθεσία είναι σαφής κι ας μην εφαρμόζεται – ουδεμία έκπληξη! Είναι και η σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που δεν τηρείται – ουδεμία έκπληξη! Οι οικοδομές αυτές μπορούν στη συνέχεια να εκμισθωθούν σε νεαρά ζευγάρια για να αναγιωθούν ξανά μωρά μέσα στην παλιά πόλη. Τα αναφέραμε αυτά στην πρόσφατη συνάντηση των Οικολόγων με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τα είχαμε επανειλημμένα εισηγηθεί και στα εφτάμισι χρόνια του απελθόντος Δημοτικού Συμβουλίου…
Στην περίπτωση των τουρκοκυπριακών περιουσιών, οδηγεί, συνειδητά ή όχι, στη διευκόλυνση της επιβολής μιας διχοτομικής λύσης με εκατέρωθεν πλειοψηφίες των «διαφορετικών» πολιτών και των ιδιοκτησιών τους… Στο μεταξύ, δεν αποκλείεται μερικοί από εκείνους, «δικούς μας» και ξένους, που βρέθηκαν ιδιοκτήτες ή χρήστες πολλών οικοδομές και τώρα πιέζουν τους ενοίκους τους να τις εγκαταλείψουν, να εποφθαλμιούν κι άλλες διαθέσιμες… Στα εγκαταλειμμένα σχολεία της Φανερωμένης, ένα καρφί δεν μπήκε σε οποιοδήποτε τοίχο, τέσσερα χρόνια τώρα από το αιφνιδιαστικό κλείσιμό τους… Είναι και τα «εμπορικά υποκαταστήματα» ελλαδικών πανεπιστημίων που ψάχνουν ζωτικό χώρο σε μια πόλη που «πνίγεται» στην εγκατάλειψη…
Ας της δώσαμε λίγο οξυγόνο!
ktsimillis@cytanet.com.cy
