Η ΑΤΑ είναι ευλογία για τους μισθωτούς. Αλλά μόνο για τους λίγους και προνομιούχους. Προσωπικά ανήκω σε αυτή την κατηγορία και ως νεαρός δάσκαλος, χαμηλόμισθος τότε, ένιωσα την ευλογία της. Και τώρα ως συνταξιούχος με ικανοποιητική σύνταξη, νιώθω και πάλι το προνόμιο, που μου δίδει η εργοδότησή στο δημόσιο σχολείο και τώρα η συνταξιοδότησή μου.΄
Θέλω όμως εκφράσω την έντονη άποψή μου, ότι η ευλογία της ΑΤΑ πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στους χαμηλά αμειβόμενους, που δεν βγάζουν τον μήνα. Θεωρώ ότι η πρόθεση της κυβέρνησης να επεκτείνει το θεσμό της ΑΤΑ σε όλους ήταν μια ευλογημένη απόφαση. Αλλά τελικά αποσύρθηκε από το τραπέζι, επειδή την αρνήθηκαν πεισματικά και ίσως δικαιολογημένα οικονομικώς, οι εργοδοτικές οργανώσεις. Δυστυχώς όμως και οι συντεχνίες των προνομιούχων υπαλλήλων αντίκρυσαν την πρόταση πολύ χαλαρά και τελικά αποδέχτηκαν τον παραμερισμό της. Εκείνο που τους ενδιέφερε δεν ήταν η κοινωνική δικαιοσύνη για τους μη προνομιούχους, αλλά η επαναφορά της ΑΤΑ στους προνομιούχους, όπως ίσχυε τα χρόνια των παχιών αγελάδων για αυτούς.
Πιστεύω, ότι η απαίτηση και η κατοχύρωση του θεσμού της ΑΤΑ για όλους ήταν θέμα κοινωνικής ενσυναίσθησης και σίγουρα κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έπρεπε να αρπάξουν την απρόσμενη πρόταση της κυβέρνησης, «ΑΤΑ για όλους» και να την κάμουν σημαία του αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Και ενσυναίσθηση δεν θα ήταν μόνο η υιοθέτηση της πρότασης και η πρόταξή της. Είναι και η πρόθεση να δώσουν κάτι από τα κεκτημένα τους, μειώνοντας τις απαιτήσεις τους, για να πάρουν κάτι και όλοι οι εργαζόμενοι. Η κοινωνική δικαιοσύνη θα τους έδινε ένα ηθικό αντάλλαγμα, μεγαλύτερο από αυτό που διεκδίκησαν και πήραν, ενώ για χρόνια δεν το παίρναμε. Οι συντεχνίες αντί επαναφορά όλης της ΑΤΑ έπρεπε να απαιτούν «ΑΤΑ για όλους» και όχι για τους λίγους.
Νομίζω ότι πολλοί προνομιούχοι θα νιώθαμε καλύτερα και ηθικά δικαιωμένοι, αν οι μη προνομιούχοι συνάνθρωποί μας έπαιρναν κι αυτοί κάποιαν ΑΤΑ, έστω κι αν εμείς χάναμε κάτι από αυτό που κέρδισαν για μας οι συντεχνίες. Η στάση όμως των ισχυρών συνδικάτων ενδυνάμωσε την άρνηση της εργοδοτικής πλευρά και ανάγκασε την κυβέρνηση να μη επιμείνει στην πρόθεσή της.
Ο ισχυρός συνδικαλισμός κέρδισε με την μεγάλη δύναμη που έχει αρκετά από όσα διεκδικούσε. Σχεδόν όλα. Δεν πρέπει όμως να πανηγυρίζει. Ο ορθός συνδικαλισμός δεν ενδιαφέρεται μόνο για τα προνομιούχα μέλη του. Ενδιαφέρεται για όλη την εργατική τάξη και για εκείνους που δεν έχουν την δυνατότητα να συνδικαλίζονται και να αποκτούν δύναμη, ώστε να μπορούν να απαιτούν. Όλοι οι μη προνομιούχοι ανέμεναν, ότι ο ισχυρός συνδικαλισμός θα έδειχνε και γι αυτούς ενδιαφέρον. Και θα προσπαθούσε να απλώσει το πάπλωμα της ΑΤΑ, ώστε να καλύπτει όλους του εργαζόμενους. Αντί τούτου τράβηξαν το πάπλωμα στην πλευρά μας κι άφησαν τους πολλούς στο έλεος των εργοδοτών, που δεν έχουν καμιά διάθεση να δώσουν ΑΤΑ, όταν η απαίτηση του συνδικαλισμού είναι χαλαρή και ασπόνδυλη.
Τώρα που απέτυχε η προσπάθεια για την υπογραφή νέας συμφωνίας, οφείλει η κυβέρνηση να επιβάλει την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη με νομοθεσία, όπως έγινε με το καθολικό και αλληλέγγυο Γε.Σ.Υ.
Η κυβέρνηση πρέπει να προωθήσει μια πρωτοβουλία που να προνοεί μέτρα για να πείσει τους εργοδότες να αποδεχτούν το κοινωνικό αίτημα «ΑΤΑ για όλους». Πρέπει να περιλάβει στον κρατικό προϋπολογισμό πρόνοια για συμμετοχή του κράτους στην εφαρμογή της ΑΤΑ για όλους, έστω και σταδιακά. Και πρέπει να απαιτήσει και από τους συνδικαλισμένους προνομιούχους. Και κυρίως να εξασφαλίσει, ότι οι εργοδότες δεν θα καλύψουν την δαπάνη της ΑΤΑ με απολύσεις προσωπικού.
Ως κοινωνία έχουμε χάσει όλες τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης και ενσυναίσθησης. Έχουμε αναγάγει το προσωπικά όφελος και το χρηματικό κέρδος σε σύγχρονη κοινωνική συμπεριφορά. Ας επαναφέρουμε το παλιό καλό κοινωνικό μας πρόσωπο. Ας ενεργούμε με τη σκέψη «ο καθένας για όλους και όλοι για τον καθένα». Μπορεί να μην έχουμε οικονομικό κέρδος. Προσωπικά θα νιώσω μεγαλύτερο ηθικό κέρδος, αν όταν παίρνω την ΑΤΑ, νιώθω να την παίρνει και ο χαμηλόμισθος μη προνομιούχος και ανένταχτος σε συντεχνία συνάνθρωπός μου. Η εφαρμογή της ΑΤΑ για όλους πρέπει να είναι το νέο Γε.Σ.ΑΤΑ. Και ας ελπίσουμε ότι πιθανή συμφωνία συντεχνιών και εργοδοτών δεν θα αποκλείσει οριστικά για πάντα το δίκαιο αίτημα ΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
