The imitation game

Κατά τη διάρκεια του Β́ Παγκοσμίου πολέμου, ο Άλαν Τούρινγκ, μαθηματικός κι αναλυτής, είχε καθοδηγήσει με επιτυχία μια ομάδα επιστημόνων κι έσπασε τον κώδικα της περίφημης γερμανικής μηχανής Enigma. Το χειμώνα του 1952, οι Βρετανικές Αρχές εισέβαλαν στο σπίτι του και τον συνέλαβαν για «απρεπή συμπεριφορά» κάτι που αργότερα θα οδηγούσε στην καταδίκη του. Το φιλμ του Νορβηγού Μόρτεν Τίλντουμ (Headhunters) που κάνει εδώ το αγγλόφωνο ντεμπούτο του, σε προϊδεάζει για μια βαθιά βουτιά στην περίπλοκη προσωπικότητα του Τούρινγκ και τα όσα τράβηξε από το βρετανικό κράτος μετά το τέλος του πολέμου, όταν αντί για μετάλλιο και μια παχυλή σύνταξη, συνελήφθη το 1951 για ομοφυλοφιλικές πράξεις και κλείστηκε σε ψυχιατρείο για να “θεραπευτεί” από την ομοφυλοφυλία με ηλεκτροσόκ (ω ναι, οι Άγγλοι διένυσαν απελπιστικά μεγάλη απόσταση στο ζήτημα). Κι αν πετυχαίνει εν μέρει το πρώτο, δυστυχώς αναλώνει το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας σε κάτι λίγο-πολύ γνωστό (ναι το ξέρουμε ότι η μηχανή του θα δουλέψει, ναι οι Σύμμαχοι θα νικήσουν) ενώ το ίδιο το χρονικό του σπασίματος του κώδικα δίνεται με έναν απλοποιημένο, αποστασιοποιημένο και υπερβολικά νοικοκυρεμένο τρόπο, όπως θα έβλεπες σε μια φροντισμένη μεν, αλλά τηλεοπτικών προδιαγραφών παραγωγή του BBC.
Φορμουλαϊκό και χωρίς στην ουσία να απογειώνεται ποτέ, όμως με ενδιαφέρον θέμα και έναν εκπληκτικό Cumberbatch που κυριαρχεί σε κάθε σκηνή του το “The Imitation Game” δεν είναι “A Beautiful Mind” αλλά πλησιάζει αρκετά. M.N.