Το αγαπημένο ποτό του καλοκαιριού δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ειδικά στο νησί μας. Μπορεί η μπίρα για αιώνες να επισκιαζόταν από το κρασί αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, κάλλιστα θα ονομαζόταν εθνικό ποτό των Κυπρίων. Από τη Φλωρεντία Κυθραιώτου
 
 
Μια.. ξανθιά από τη Βαβυλώνα
Το πρώτο ποτό από ζύμωση κριθαριού παρασκευάστηκε στη Βαβυλώνα πριν από 9.000 χρόνια!  Τότε αρχίζει κι η ιστορία της μπίρας η οποία καταναλώνεται τόσο από τους Αιγυπτίους όσο κι από τους αρχαίους Έλληνες. Ο Ηρόδοτος αποκάλεσε το ποτό αυτό «κρίθινο οίνο». Μπίρα, παρασκεύαζαν και οι πρόγονοί μας εδώ στην Κύπρο την Εποχή του Χαλκού. Η μπίρα όμως με τη σημερινή της μορφή, ανήκει δικαιωματικά στους Γερμανούς. Όλοι όμως οι λαοί υπήρξαν ευρηματικοί στην κατασκευή της μπίρας, άλλοι χρησιμοποιώντας κεχρί, όπως οι αφρικανικές φυλές, άλλοι ρύζι, όπως οι Γιαπωνέζοι ή κριθάρι όπως οι Ευρωπαίοι, οι Αυστραλοί και οι Αμερικανοί.
 
 
Από το κριθάρι στο ποτήρι σας
Ο τρόπος παραγωγής της μπίρας καθορίζει τη γεύση και το στυλ της. Μπίρες υπάρχουν τόσες, όσες και τα γούστα: ξανθές, καστανές, ελαφριές ή δυνατές, φρουτώδεις ή πικρές. Όλες όμως παρασκευάζονται με βύνη, ζάχαρη, λυκίσκο και νερό και με τη βοήθεια βεβαίως της μαγιάς που βοηθά στη ζύμωση.
Η βύνη αρχίζει τη ζωή της σαν κριθάρι που μουσκεύεται μέχρι να βλαστήσει. Όταν παραχθούν τα επιθυμητά σάκχαρα, τότε φρυγανίζεται ή καβουρντίζεται όπως λένε στη γλώσσα των ζυθοποιών για να διακοπεί η βλάστηση. Ο βαθμός καβουρντίσματος καθορίζει και το χρώμα της μπίρας. Ένα δυνατό καβούρντισμα μπορεί να μετατρέψει την πράσινη βύνη σε σκουρόχρωμη, σχεδόν μαύρη. Με αυτό τον τρόπο παρασκευάζεται η μαύρη μπίρα.
 
Μετά το φρυγάνισμα ή καβούρντισμα η βύνη αλέθεται και αρχίζει η φάση της ζυθοποίησης. Η ποιότητα της μπίρας εξαρτάται από τη ζυθοποιία που την παράγει και την τέχνη του ζυθοποιού. Πάντοτε είναι καλά να έχουμε μερικά σημεία αναφοράς, όπως τόπους που φημίζονται για τις μπίρες τους όπως το Pilsen στην Τσεχοσλοβακία ή το Μόναχο στη Γερμανία.
Δεν  μπορούμε όμως να μην αναφέρουμε και κάποιες χώρες οι οποίες έχουν εξειδικευτεί σε συγκεκριμένους τύπους μπίρας όπως η Δανία με τις αγαπημένες lager, η Ιρλανδία με τις περίφημες Stout, η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και το Μεξικό με τις ελαφριές μοδάτες μπίρες.
 
 
 
Τι πρέπει να γνωρίζετε
Σίγουρα δεν θα σας κάνει κακό ως καταναλωτές να γνωρίζετε τα είδη μπίρας ώστε να μη σας πιάνουν αδιάβαστους.  Μπορεί η μπίρα να είναι η μόδα της εποχής, αλλά η ηδονή μεγαλώνει αν γνωρίζετε τι ζητάτε και τι πίνετε. Να σας συστήσουμε λοιπόν τις πιο γνωστές μπίρες:
 
Lager (Λάγκερ): Η πασίγνωστη ξανθιά, ελαφριά, με πλούσιο αφρό και με σχετικά υψηλή περιεκτικότητα σε αέριο. Ευρείας κατανάλωσης.
Pilsen ή Pils ( Πίλσεν ή Πιλς): Ξανθότερη συγγενής της Lager, εξίσου ελαφριά με τσέχικη καταγωγή. Σήμερα παράγεται σε πάρα πολλές χώρες.
Premium Lager ( Πρίμιουμ Λάγκερ): Η αριστοκράτισσα συγγενής της lager, όπως άλλωστε δηλώνει και η ονομασία της.
Ale ( Έιλ) : Μπίρα χωρίς λυκίσκο της οποίας η ζύμωση γίνεται σε υψηλότερες θερμοκρασίες, με βαθύ ρουμπινί χρώμα, φρουτώδες άρωμα και καραμελένια γεύση. Παράγεται στην Ιρλανδία και την Αγγλία.
Bitter Ale ( Μπίτερ Έιλ): Ξανθιά μπίρα με ελαφριά πικρή γεύση.
Stout (Στάουτ): Καστανή μπίρα, με έντονη γεύση κάπως πιο γλυκιά από τις υπόλοιπες. Παρά την πικράδα που της προικοδοτεί ο λυκίσκος, η Stout θεωρείται μια σοφιστικέ και γλυκόπιοτη μπίρα. Οι πιο γνωστές stout είναι η Guiness και η Oyster Stout.
Porter (Πόρτερ): Μοιάζει πολύ με τη Stout αλλά είναι δυνατότερη και έχει πυκνό κρεμώδη αφρό. Πήρε το όνομά της από τους Άγγλους αχθοφόρους, που της έτρεφαν ιδιαίτερη αδυναμία, λόγω του δυναμικού της χαρακτήρα.
Bock (Μποκ): Εποχιακή βαριά μπίρα που ζυθοποιείται την άνοιξη και ζει μέχρι έξι εβδομάδες. Αυτό ισχύει για τις αυθεντικές αμερικάνικες μποκ, ενώ η αυστριακή έκδοσή τους είναι μια ελαφριά μπίρα χωρίς πλούσιο αφρό.
Weiss Weisser (Βάις ή Βάισερ): Ξανθιές μπίρες με ποικίλες γεύσεις και αρώματα. Μπορεί να είναι γλυκές, πικρές ή γλυκόπικρες.
 
 
Craft μπίρα και IPA, οι νέες τάσεις
Εντυπωσιακή είναι η ανάπτυξη που καταγράφουν οι μπίρες ανεξάρτητων μικροζυθοποιείων στις αγορές όλου του κόσμου. Οι ετικέτες μπίρας craft αυξάνονται συνεχώς και οι λάτρεις της γίνονται όλο και πιο περιπετειώδεις, αναζητώντας πιο γλυκιές και κρεμώδεις γεύσεις. Στο άλλο άκρο του φάσματος, οι ξινές μπίρες, όπως οι άγριες ​​ales, είναι επίσης σε μεγάλη ζήτηση, καθώς προτιμούνται από τους πιο συντηρητικούς θαυμαστές. Κι επειδή ολοένα και πιο συχνά θα ακούτε για τις μπίρες IPA είναι καλά να γνωρίζετε ότι με τον όρο IPA, δηλαδή India Pale ale, αναφερόμαστε στο είδος μπίρας που αναπτύχθηκε τον 18ο αιώνα στην Αγγλία και που προοριζόταν να καταναλωθεί από το αγοραστικό κοινό της Ινδίας μέσω του μεγαλύτερου και μοναδικού εκείνη την εποχή πολυεθνικού συνεταιρισμού: της East India Company. Η μπίρα φορτωνόταν σε δρύινα βαρέλια και μεταφερόταν μετά από ένα τεράστιο και κοπιαστικό ταξίδι με πλοία στην Ινδία. Σήμερα όταν αναφερόμαστε στον όρο ΙΡΑ πρέπει να έχουμε στο νου μας μερικά βασικά χαρακτηριστικά που ορίζουν την μπιρα αυτή:
πορτοκαλί προς κοκκινωπό ανοιχτό χρώμα
 
5-7% ποσοστά αλκοόλης
μεγάλη περιεκτικότητα λυκίσκου και υψηλά επίπεδα IBU (Διεθνής μονάδας πικρότητας). Τα αρώματα και οι γεύσεις που προκύπτουν είναι συνήθως φρούτων (λεμονιού, γκρέιπ-φρουτ, κίτρου), αλλά και πεύκου, βοτάνων-ανθών.
 
Περιοδικό Taste, τεύχος 133.