Rocco e I suoi fratelli / Rocco ad his brothers

Η Ροζάρια Παρόντι εγκαταλείπει την Καλαβρία κι έρχεται να μείνει με τους γιους της στο Μιλάνο. Ανάμεσά τους ο Ρόκο που, αν και αγνός στην ψυχή, αναγκάζεται να γίνει πυγμάχος και ο Βιντσέντο, άτομο με βίαιο κι ανεξέλεγκτο χαρακτήρα, που θα οδηγηθεί στην καταστροφή ύστερα από μια περιπετειώδη σχέση με μια πόρνη. Τελευταίο μέρος της άτυπης τριλογίας του Λουκίνο Βισκόντι (μετά τα «Οssesione» του 1942 και «Η Γη Τρέμει» του 1948) που σηματοδοτεί το τέλος της νεορεαλιστικής περιόδου του σημαντικού Ευρωπαίου δημιουργού, ένα φινάλε αν μη τι άλλο επικό και μεγαλοπρεπές. Αυτό που ξεκινά ουσιαστικά ως αρχετυπικό κοινωνικό δράμα (χήρα με τους τέσσερις γιους της μετακομίζουν στο Μιλάνο όπου ζει ήδη ο πέμπτος γιος για μια καλύτερη ζωή) για να εξελιχθεί σε μια αριστουργηματική σπουδή χαρακτήρων και μια εξαιρετικά διεισδυτική ματιά στο κοινωνικοπολιτικό φόντο της μεταπολεμικής Ιταλίας, με έμπνευση τόσο από το λαϊκό μελόδραμα όσο και την αρχαιοελληνική τραγωδία. Ο Αλέν Ντελόν εντυπωσιάζει σε μια από τις πρώτες και πιο σημαντικές ερμηνείες του και είναι ο βασικός χαρακτήρας, ο Ρόκο του τίτλου, αν και το φιλμ χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια, όσοι και οι γιοι ενώ η Κατίνα Παξινού υποδύεται με περισσή ευκολία τη γνήσια μεσογειακή -δεσποτική- μάνα που προσπαθεί να κρατήσει την οικογένειά της ενωμένη πάση θυσία (η ελληνική παρουσία ενισχύεται κι από την παρουσία του Σπύρου Φωκά στον ρόλο του μεγαλύτερου γιου). Όχι μόνο ένα αριστούργημα του ιταλικού νεορεαλισμού (κι από τα τελευταία φιλμ του σημαντικού αυτού ρεύματος) αλλά και μια από τις σπουδαιότερες ταινίες του ευρωπαϊκού σινεμά με διεθνή απήχηση. Μεγάλη αστοχία εκ μέρους του ΡΙΚ να τη μετατρέψει σε μίνι σειρά σπάζοντας το όραμα του Βισκόντι σε δύο μέρη με το δεύτερο να προβάλλεται αύριο – υπάρχει λόγος που οι κινηματογραφικές ταινίες παρακολουθούνται μονοκοπανιά, αλλιώς θα βλέπαμε μόνο σειρές. Όπως και να’ χει, αξίζει να δεσμεύσετε δύο βράδια γι’ αυτό το αξεπέραστο φιλμ. Μ.Ν.