Skyfall

Με την ΜΙ6 να απειλείται, ο Τζέιμς Μποντ επιστρέφει από τους… νεκρούς κι αναζητά τα ίχνη και τα κίνητρα ενός αδίστακτου τρομοκράτη. Το “Skyfall” είναι o καλύτερος Μποντ όλων των εποχών, άντε στη χειρότερη ισάξιο με με τον προκάτοχο του τίτλου, το “Thunderball”. Ωραία. Τώρα που βγήκε αυτό απ’ τη μέση προχωράμε στο δια ταύτα. Στον Μποντ της νέας εποχής, ο εχθρός είναι ενδογενής, κινείται από προσωπικά κίνητρα, χρησιμοποιεί για τους σκοπούς του την κυβερνο-τρομοκρατία και βρίσκεται πολύ πιο κοντά απ’ όσο η MI6 πιστεύει. Από την άλλη ο 007 νοιώθει κουρασμένος, απογοητευμένος, λίγο έξω απ’ τα νερά του, λίγο εκτός φόρμας και έτοιμος να υποκύψει στον πειρασμό να απολαύσει τον θάνατό του κάνοντας χώρο για το καινούριο. Έλα όμως που το κακό χτυπάει στην καρδιά του έθνους, οπότε ποιος θα τρέξει για τη βασίλισσα και την πατρίδα; Το σενάριο του “Skyfall” είναι ένα αληθινό κέντημα: Διεισδύει ακόμα βαθύτερα στους χαρακτήρες που ήδη ξέρουμε, παίζει πολύ με το παλιό vs. νέο ενώ εναλλάσσει με απίστευτη ταχύτητα δράση και δράμα, ένταση και λεπτό χιούμορ, ηρεμία και θύελλα, σοκ και αποδοχή. Βέβαια όλα αυτά ενορχηστρώνονται από τον μάστορα Σαμ Μέντες που έκανε εξαιρετική δουλειά τόσο στη δραματουργία όσο και στις σκηνές δράσης που είναι και πολλές (αλίμονο) αλλά και σαγόνι-στο-πάτωμα θεαματικές (όπως το κυνήγι στις στέγες της κλειστής αγοράς της Πόλης, η βουτιά του τρένου κ.ά.). Ο Κρεγκ πλέον έχει γίνει ο Μποντ σε ανησυχητικό σημείο, όλοι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένοι και ο Χαβιέ Μπαρδέμ είναι -επιτέλους- ένας αξιομνημόνευτος κακός φτιαγμένος από τη στόφα ενός Blofeld ή Goldfinger. Αν δεν ανοιγοκλείσετε τα μάτια σας κάπου στην αρχή, θα δείτε και την ερωτική σκηνή-εξπρές με την Τόνια Σωτηροπούλου. Όπως λέει και ο ίδιος ο Μποντ όταν του φτιάχνουν το martini: Τέλειο! Μ.Ν.