Δικαίως γίνεται πλέον αρκετή κινητοποίηση, και με τη βοήθεια των κοινωνικών δικτύων όπου συχνά παρελαύνουν φωτογραφίες, για όσους σταθμεύουν τα αυτοκίνητα τους σε χώρους αναπήρων ή πάνω σε πεζοδρόμια αποκόπτοντας την πρόσβαση σε αναπηρικά τροχοκαθίσματα και σε πεζούς. Υπάρχουν, όμως, κι άλλες πτυχές σε αυτή την τραγική κοινωνική μας εικόνα: Τα πεζοδρόμια όπου η πρόσβαση αποκόπτεται εξ υπαιτιότητας του κράτους, των τοπικών Αρχών ή των ημικρατικών οργανισμών.
Στη φωτογραφία μας, ένα τέτοιο παράδειγμα. Είναι στην κεντρική λεωφόρο Γρίβα Διγενή στη Λευκωσία. Δεν χρειάζονται λόγια, λίγος σεβασμός μόνο προς τους πολίτες. Η εικόνα, εξάλλου, μιλά από μόνη της. Από πού θα περάσει το τροχοκάθισμα ή ο πεζός;
Η άλλη διάσταση (στην πιο πάνω φωτογραφία) καταγγέλθηκε χθες στο διαδίκτυο από γυναίκα με αναπηρικό αυτοκίνητο. Στάθμευσε έξω από την τράπεζα και κατέβηκε να πάρει χρήματα. Η τροχονόμος του Δήμου Στροβόλου δεν μπορούσε να δείξει λίγη κατανόηση, έσπευσε και τοποθέτησε το λαπόρτο της και μάλιστα, ακριβώς πάνω από το σήμα αναπήρων. «Μέχρι και ο διευθυντής της τράπεζας», γράφει η γυναίκα, «βγήκε και της φώναζε αλλά δεν ίδρωσε το αυτί της». Και ποιας εξουσίας, τοπικής ή άλλης, ιδρώνει το αυτί όταν πρέπει να σκεφτεί τον πολίτη;
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
