To ευφάνταστο και γεμάτο ενέργεια docudrama του Ριτς Πεπιάτ «Kneecap», που καταγράφει την πορεία του βορειοϊρλανδικού χιπ χοπ συγκροτήματος, προβάλλει το Πάνθεον.

Σεξ, ναρκωτικά και ιρλανδική ραπ. Ένας αληθινός μύθος για την εσωτερική επιθυμία του ανθρώπου για ταυτότητα και το πάθος για ζωή, η μυθοπλαστική εκδοχή της γένεσης μιας ριζοσπαστικής μουσικής μπάντας από το Μπέλφαστ μετατρέπεται σε μια συναρπαστική περιπέτεια που σφύζει από χιπ-χοπ ρυθμούς και ακραίο χιούμορ.

Η ταινία έλαβε Βραβείο Κοινού NEXT στο Φεστιβάλ Σάντανς 2024.

Στο Μπέλφαστ μετά την εποχή των Troubles, το ταραχώδες ραπ τρίο Kneecap κάνει την εμφάνισή του και θέτει το υπόβαθρο για την αναβίωση της ιρλανδικής γλώσσας ενάντια στο κατεστημένο. Τα μέλη της μπάντας γίνονται πολιτικά σύμβολα και δίνουν μια προκλητική φωνή στην ανήσυχη νεολαία της Ιρλανδίας. Καθώς αγωνίζονται να αφήσουν το στίγμα τους στον κόσμο και οι πιέσεις των οικογενειών τους απειλούν να δώσουν άδοξο τέλος στα όνειρά τους, το τρίο υφαίνει μια αφήγηση που ξεπερνά τη μουσική.

Το Kneecap είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ριτς Πεπιάτ, με τον ίδιο να έχει αποκτήσει ήδη φανατικό κοινό.

Με τους: Μόγκλε Μπαπ, Μο Κάρα, Ντίτζει Πρόβεϊ, Τζόσι Γουόκερ, Φενούλα Φλάχερτυ, Τζέσικα Ρέινολντς, Μάικλ Φασμπέντερ, Σιμόν Κίρμπι

Σημείωμα σκηνοθέτη

Όταν πρόκειται να κάνεις μια ταινία για ένα συγκρότημα, τότε αυτό το συγκρότημα θα πρέπει να είναι η μεγαλύτερη έμπνευση για αυτήν, αλλιώς πιθανότατα δεν θα είναι πολύ καλή η ταινία. Από την αρχή, οι Kneecap ήταν αποφασισμένοι ότι θέλουν να κάνουν αυτό το project για την κοινότητα των Ιρλανδόφωνων που ζουν στη Βόρεια Ιρλανδία. Και ήμουν απόλυτα σύμφωνος με αυτό. Πιστεύω ότι όταν κάνεις κάτι που εστιάζει πραγματικά σε κάτι τόσο συγκεκριμένο και αυθεντικό, σαν από μαγεία, φτιάχνεις τελικά κάτι παγκόσμιο!

Σε όλο τον κόσμο, κάθε 40 μέρες πεθαίνει μια γλώσσα. Αφήνουμε την κληρονομιά και την ιστορία μας να εξαφανίζεται αβίαστα. Από εκεί και πέρα, το πιο δύσκολο κομμάτι με το Kneecap, ήταν να κάνω τρεις μουσικούς που δεν είχαν παίξει ποτέ σε ταινία, να μπορούν να σταθούν υποκριτικά σε ένα καλό επίπεδο, να μπορούν να μοιραστούν σκηνές με κάποιον σαν τον Μάικλ Φασμπέντερ, να μην κάνουν τον θεατή να νιώθει άβολα ή να αισθάνεται ότι βρίσκονται στην ταινία μόνο και μόνο επειδή είναι οι πραγματικοί ήρωες. Νομίζω τα καταφέραμε.

Πού και πότε

  • Λευκωσία, Κινηματογράφος Πάνθεον, 10, 11, 14 & 15 Ιουνίου, 8.30μ.μ. Διάρκεια: 105’ pantheon-theatre.com