Ήταν πολύ αποκαλυπτικός ο Βρετανός πρέσβης, Ιρφάν Σιντίκ, στη συνέντευξή του στον κυριακάτικο Φιλελεύθερο. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος των απαντήσεων του στον Ανδρέα Πιμπίσιη, για να μας εξηγήσει ότι αυτοί που πρέπει να μετακινηθούν από τις θέσεις τους και να σκεφτούν τι άλλο πρέπει να προσφέρουν για να πεισθεί η τουρκοκυπριακή και η τουρκική πλευρά να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι η ελληνοκυπριακή πλευρά.
Είναι ενθαρρυντικό, λέει, που ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης «έχει σκεφτεί τρόπους να δημιουργήσει κίνητρα για την άλλη πλευρά ώστε να επιστρέψει στις συνομιλίες», αλλά δεν είναι σαφές αν αυτό είναι αρκετό. Αν αυτές οι νέες ιδέες του Προέδρου «δεν είναι σε θέση να φέρουν την άλλη πλευρά πίσω στο τραπέζι, ίσως χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερες νέες ιδέες». Τι ιδέες δεν μας λέει ο ίδιος και το Φόρειν Όφις, ευτυχώς, μας αφήνουν να σκεφτούμε μόνοι μας. Προς το παρόν. Αργότερα μπορεί να μας βοηθήσουν κι αυτοί.
Πάντως, η Βρετανία, λέει, δεν ξεφεύγει από το συμφωνημένο πλαίσιο, παρότι είναι ανάγκη να δώσουμε κίνητρα στην Τουρκία για να επιστρέψει στο συμφωνημένο πλαίσιο, το οποίο είναι πλαίσιο του ΟΗΕ, της ΕΕ, των άλλων δύο εγγυητριών χωρών, και δεν έχει σημασία που δεν το δέχεται η Τουρκία. «Υπάρχει, για όλους μας, μια πρόκληση να πείσουμε τους Τουρκοκύπριους και την Τουρκία να επιστρέψουν πίσω στο μοντέλο που όλοι συμφωνούμε ότι είναι το σωστό».
Όλοι συμφωνούμε αλλά δεν έχουμε τρόπο να πείσουμε την Τουρκία να συμφωνήσει με όλους και πρέπει οι Ελληνοκύπριοι, τα θύματα της εισβολής και της κατοχής, να δώσουν περισσότερα από αυτά που ήδη έδωσαν για να πεισθεί. Άλλωστε, όπως λέει ο πρέσβης, «αν το συμφωνημένο πλαίσιο, όπως έχει ερμηνευτεί, δεν έχει ακόμη αποδώσει τα αποτελέσματα, τότε, φυσικά, θα πρέπει να έχουμε νέους τρόπους να δούμε το συμφωνημένο πλαίσιο για να αποδώσουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε». Να μην το αλλάξουμε το πλαίσιο αλλά να το δούμε με νέους τρόπους.
Ποιοι είναι αυτοί οι νέοι τρόποι οι οποίοι πρέπει να συνδυαστούν και με τα κίνητρα που θα δώσουν οι Ελληνοκύπριοι στην τουρκική πλευρά; Και, μάλιστα, όχι για την τελική λύση αλλά για την επιστροφή στις συνομιλίες! Δεν μπορούν να έχουν εφαρμογή όλα αυτά τα θεωρητικά μαθήματα συνδιαλλαγής, παρά μόνο με το να δεχτούμε ένα νέο συμφωνημένο πλαίσιο διαπραγμάτευσης το οποίο θα ικανοποιεί την τουρκική πλευρά. Ποια τουρκική πλευρά; Του Ερντογάν και του Τατάρ. Αλλά, γιατί δεν ασχολούνται οι Βρετανοί κι όλοι οι άλλοι με όσους Τουρκοκύπριους διαφωνούν με τις θέσεις του Ερντογάν και του Τατάρ; Χτες ακόμα ο Ασίμ Ακανσόι, γενικός γραμματέας του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, δήλωνε ότι «λύση μπορεί να βρεθεί στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και οι διαπραγματεύσεις πρέπει να αρχίσουν από το σημείο που έμειναν στο Κραν Μοντάνα το 2017». Δεν έχει σημασία ότι ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους υπάρχουν και κόμματα που δεν συμμερίζονται τις θέσεις του Τατάρ και της Άγκυρας, αλλά εμείς είναι σε αυτούς που καλούμαστε να δώσουμε κίνητρα!
Ακόμα και αυτή την ακραία θέση του Τατάρ και της Άγκυρας την δικαιολογεί ο Βρετανός πρέσβης και μας καλεί να την κατανοήσουμε. Είναι, λέει, «η αποτυχία στο να σημειωθεί πρόοδος, λόγω της απογοήτευσης που ένιωσαν ότι τίποτα δεν προχώρησε, που οδήγησε την τουρκοκυπριακή ηγεσία και την Τουρκία στο να μετακινηθούν σε μια διαφορετική θέση». Είναι η απογοήτευση που τους έκανε τους καημένους να απορρίπτουν αυτό που όλοι οι άλλοι «συμφωνούμε ότι είναι το σωστό» και όχι το γεγονός ότι η Τουρκία επιδιώκει νομιμοποίηση της κατοχής.
Η απογοήτευση στο να σημειωθεί πρόοδος βαραίνει και πάλι τους Ελληνοκύπριους και όχι την Άγκυρα και τους ακραίους Τουρκοκύπριους. Δεν είναι, δηλαδή, η αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς που έφερε την αποτυχία. Γι΄ αυτό και δεν καλείται η Τουρκία και ο Τατάρ να δώσουν κίνητρα στους Ελληνοκύπριους, το αντίστροφο συμβαίνει! Καλούνται οι Ελληνοκύπριοι να δώσουν περισσότερα από όσα έδωσαν για να μην είναι απογοητευμένη η τουρκική πλευρά και να μετακινείται «σε μια διαφορετική θέση»!
Ισιώνει ο νούρος του φόρειν όφις;
