*Στο αλσύλλιο που οδηγεί προς τη Μονή Αγίου Νεοφύτου και το οποίο δεκάδες ξένοι και Κύπριοι απολαμβάνουν καθημερινά για τον περίπατο τους σε μια περιοχή μοναδικής φυσικής καλλονής, κάποιοι έξυπνοι κατάφεραν να δημιουργήσουν σε ένα σημείο που προσφέρεται λόγω έλλειψης οπτικής επαφής με τον δρόμο, έναν ακόμη αυθαίρετο σκυβαλότοπο. Μικρό μεν, αλλά σκυβαλότοπο.

Τακτικός «τροφοδότης» του αυθαίρετου αυτού χώρου, μερικές μόνο δεκάδες μέτρα από ένα μνημείο σημαντικό όπως η Εγκλείστρα του Αγίου Νεοφύτου, είναι ένας συμπατριώτης μας, που κάνει δρομολόγια με το κόκκινο παλιό διπλοκάμπινο του φορτωμένος κλαδέματα και αδρανή υλικά κάθε φορά και αναχωρώντας από εκεί με καθαρή την καρότσα του διπλοκάμπινου.

*Δεν θα έδινα περισσότερη σημασία στην κατ’ επανάληψη γαϊδουριά του τύπου, καθότι έχω κάνει και εγώ κατά καιρούς αντίστοιχες ηλιθιότητες. Μου δημιούργησε όμως έντονο ενδιαφέρον το γεγονός ότι σε τέσσερις περιπτώσεις που έτυχε να δω το κόκκινο όχημα να οδεύει προς το σημείο εκείνο, πρόσεξα ότι πάντοτε συνοδηγός είναι ένα μικρό παιδί, όχι παραπάνω από 10 ετών.

*Γιος, προφανώς, του ιδιοκτήτη του οχήματος, θεωρήθηκε από τον γονέα του μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να «μεγαλώσει» και να «γίνει άντρας». Να μετέχει στις εργασίες του σπιτιού και της οικογένειας και να μάθει από ενωρίς να βοηθά. Αυτό είναι πολύ σωστό και επιβαλλόμενο.

Η λεπτομέρεια, τώρα, ότι μεταξύ των εργασιών και βοηθειών αυτών, ο συγκεκριμένος γονέας υποβάλλει ασυναίσθητα στο μικρό παιδί του ότι δεν είναι επιλήψιμο να ενεργούμε α-λα κέφα και ότι εμείς πρέπει να κάνουμε τις δουλειές μας και όλοι οι άλλοι ας παν’ να κουρεύονται, προφανώς είναι ψιλά γράμματα για τον συγκεκριμένο κύριο.

*Κλασική συμπεριφορά νεοκύπριων: Αν τους παρατηρήσεις για το ότι ενεργούν λάθος, το πολύ πολύ να απαντήσουν «τράβα ρε στη δουλειά σου» ή «και ποιος είσαι εσύ ρε παρέα;». 

Ή αν ακολουθήσεις την πρέπουσα διαδικασία για καταγγελία, θα βρουν την ευκαιρία να κάνουν ένα μάθημα στο πιτσιρίκι για τους «κάρφες» που είναι ντροπή για την κοινωνία και για τους «βολεμένους» που τα βρήκαν όλα έτοιμα από τους δικούς τους και με τα ρουσφέτια και έχουν τον χρόνο να ασχολούνται με τον ένα και τον άλλο που κοιτά τη δουλειά του.

*Να κάνουν, από την άλλη, ένα μάθημα στους μικρούς για την ανάγκη σεβασμού των νόμων, του περιβάλλοντος, της ξένης περιουσίας, ούτε λόγος. 

Ο 10χρονος που αισθάνεται σήμερα ότι βοηθά τον πατέρα του και το σπίτι τους στις δουλειές της καθημερινότητας, προφανώς, θα γίνει αύριο ένας πολίτης που θα αισθάνεται ότι δεν τρέχει και τίποτα αν πεντέξι σκουπίδια τα εκσφενδονίσει όπου τυχαίνει να μην τον βλέπουν, αντί να τα παίρνει εκεί που πρέπει.

Και που, προφανώς, θα βλέπει όσους του επισημαίνουν και αυτουνού τα κακώς έχοντα ως εξωγήινους ή ως βουτυρόπαιδα.