Τέσσερα χρόνια μετά την ακύρωση του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας Γιώργου Τσαγκάρη, τα δικαστήρια συνεχίζουν να εκδίδουν αποφάσεις επί των αποφάσεών του.
Προχθές, το Διοικητικό Εφετείο εξέδωσε 15 αποφάσεις επί του ιδίου περιεχομένου σε εφέσεις που στρέφονταν κατά της πρωτόδικης απόφασης που έκρινε ότι, η ακύρωση του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας κ. Τσαγκάρη για λόγους που ανάγονται στον τρόπο διορισμού του, επιφέρει και την ακύρωση των πράξεων του.
Το Διοικητικό Δικαστήριο σε αποφάσεις του έκανε αποδεκτές τις προσφυγές εταιρειών εναντίον αποφάσεων του Εφόρου Φορολογίας να απορρίψει τις ενστάσεις τους κατά της επιβολής σε αυτές φορολογίας. Σύμφωνα με τα δεδομένα, κατά τον ουσιώδη χρόνο, Έφορος Φορολογίας ήταν ο κ. Γ. Τσαγκάρης, ο οποίος είχε διοριστεί από το Υπουργικό Συμβούλιο κατά τα τότε προβλεπόμενα στο Άρθρο 4 του περί Τμήματος Φορολογίας Νόμου (Ν.70(Ι)/2014).
Αργότερα, με τελεσίδικη δικαστική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερομηνίας 7/6/2021, ο διορισμός του κ. Τσαγκάρη ακυρώθηκε, ως παραβιάζων τα Άρθρα 122-125 του Συντάγματος. Αργότερα, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξετάζοντας ζήτημα αναρμοδιότητας του οργάνου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση έκρινε ότι η ακύρωση του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας κ. Τσαγκάρη για λόγους που ανάγονται στον τρόπο διορισμού του, ως εκτός του πλαισίου λειτουργίας του Συντάγματος, επιφέρει και την ακύρωση των πράξεων που το εν λόγω όργανο εξέδωσε ένεκα της ακύρωσης του διορισμού του. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε σωρεία εφέσεων από τον Γενικό Εισαγγελέα.
Όπως σημειώνει το Εφετείο, στη συνέχεια το θέμα έφτασε στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο το οποίο τελεσίδικα και δεσμευτικά ξεκαθάρισε ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες ο Έφορος Φορολογίας ασκούσε τα καθήκοντα του μετά τον διορισμό του, εύλογα μπορούσαν να δημιουργήσουν την πεποίθηση στον καλόπιστο και σώφρονα διοικούμενο, ότι αυτός νομίμως είχε την ιδιότητα του Εφόρου και νόμιμα ασκούσε τα καθήκοντα του. Συναφώς, η κήρυξη του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας ως αντισυνταγματική και συνεπώς παράνομη, δεν επέδρασε στο κύρος των προγενέστερων προσβαλλόμενων πράξεων του.
Κατ’ επέκταση το Εφετείο έκρινε ότι κατά τον χρόνο που ο Έφορος επέβαλλε φορολογίες, η απόφαση διορισμού του ήταν νόμιμη με βάση το τεκμήριο συνταγματικότητας και νομιμότητας. Ο Έφορος Φορολογίας, κρίθηκε, θεωρείται de facto όργανο, η δε κήρυξη του διορισμού του στις 7.6.2021 ως αντισυνταγματική και συνεπώς παράνομη, δεν επιδρά στο κύρος της προγενέστερης προσβαλλόμενης πράξης. Σημειώνεται ότι μετά την έκδοση της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου, οι εταιρείες δήλωσαν αποδοχή της και οι υποθέσεις επέστρεψαν πίσω στο Διοικητικό Δικαστήριο για εξέταση των άλλων λόγων ακύρωσης των αποφάσεων του κ. Τσαγκάρη. Παράλληλα και ο Γενικός Εισαγγελέας δήλωσε ότι αποσύρει τις εφέσεις του.
Ωστόσο το Εφετείο, σημείωσε ότι παρά την πιο πάνω δήλωση, η διαδικασία διερεύνησης της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων έχει εξεταστικό χαρακτήρα και ανήκει στο ίδιο το Δικαστήριο. Κρίθηκε από το Εφετείο ότι, οι συνθήκες υπό τις οποίες ο Έφορος Φορολογίας ασκούσε τα καθήκοντα του μετά τον διορισμό του, εύλογα μπορούσαν να δημιουργήσουν την πεποίθηση στον καλόπιστο και σώφρονα διοικούμενο, ότι αυτός νομίμως είχε την ιδιότητα του Εφόρου και νόμιμα ασκούσε τα καθήκοντα του. Συναφώς, καταλήγει, η κήρυξη του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας ως αντισυνταγματική και συνεπώς παράνομη, δεν επέδρασε στο κύρος των αποφάσεων του.
